Czy ADHD jest związane z błędami wychowawczymi?

Syn mojej siostry ma ADHD. Był wychowywany bezstresowo, zawsze mu na wszystko pozwalano. Wydaje mi się, że to musiało mieć jakiś wpływ. Co na to nauka?

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Neurologia ADHD Psychologia

Mgr Karolina Staniaszek Psycholog, Warszawa

13 poziom zaufania

Nauka obaliła już mit, że przyczyną ADHD są błędy w wychowaniu popełniane przez rodziców. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej ma podłoże biologiczne, a więc za jego powstanie nie odpowiadają ani czynniki psychologiczne, ani środowisko rodzinne. Tak więc metody wychowawcze stosowane przez Pani siostrę nie mogły doprowadzić do zachorowania chłopca. Trzeba jednak pamiętać, że brak jasnych norm panujących w domu i niekonsekwencja rodziców mogą nasilać obecne już objawy ADHD.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy ADHD jest dziedziczne? – odpowiada Mgr Karolina Staniaszek
Jaka jest szansa na to, że dziecko nie odziedziczy ADHD? – odpowiada Mgr Karolina Staniaszek
Jak radzić sobie z dzieckiem z ADHD? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Dziedziczenie ADHD po ojcu – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Dolegliwości wynikające z ADHD u osoby dorosłej – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Czy biofeedback pomaga przy ADHD? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Dlaczego coraz częściej spotyka się dzieci z ADHD? – odpowiada Mgr Karolina Staniaszek
Mój ADHD-owiec – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Stres wywołany nową szkołą i ADHD – odpowiada Piotr Bochański
Już nie wiem, jak mam sobie z tym wszystkim radzić – odpowiada Mgr Kamila Drozd

artykuły

Jak radzić sobie z dzieckiem chorym na ADHD?

Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci objawia się

Przyczyny ADHD

Odkrycie przyczyn rozwoju ADHD od samego początku

Dzieci z ADHD - jak można im pomóc?

Dzieci z ADHD (zespołem nadpobudliwości psychoruch

Problemy wychowawcze związane z 4-letnim dzieckiem

Witam. Moj 4 letni synek zaczął strasznie krzyczeć , płakać gdy coś nie idzie po jego myśli , ciągle mówi głupia mama , głupi tata itp. Juz wszystkiego prubowalam , wsadzanie do kata , nie zwracanie uwagi , buzki usmiechniete , bluzki smutne ale nic na niego nie działa a wręcz z każdym dniem jest coraz gorzej. Czy mam pójść z nim do psychologa ? Czy mu to przejdzie ? Proszę o poradę bo juz sama nie wiem jak mam z nim postępować.

KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu

Badania kontrolne dzieci Pediatria Problemy wychowawcze Dziecko

Mgr Katarzyna Schilf Pedagog, Łódź

56 poziom zaufania

Witam, nie ma złotego rozwiązania, które pasuje do wszystkich dzieci, dlatego doradzam wizytę u psychologa dziecięcego, który dokładnie wypyta Panią o pewne sygnały, zachowania dziecka i pomoże podjąć dalsze działania. Pozdrawiam serdecznie

Mgr Kamil Tarnawski Psychoterapia, Kraków

60 poziom zaufania

Szanowna Pani, rozumiem, że czuje się Pani bezsilna, ale przede wszystkim bardzo zmęczona i osamotniona. Myślę, że Pani syn jest zdrowy i nie potrzebuje, żadnych wizyt u psychologa, mimo iż, jego zachowanie pozostawia wiele do życzenia. Musi Pani wiedzieć, że dziecko jest niezwykle czułym barometrem, tego co się dzieje w rodzinie, między rodzicami. Choć być może trudno w to uwierzyć, ale pani syn swoim zachowaniem próbuje Wam pomóc, odciąga Waszą uwagę od trudnych spraw, z którymi sami musicie się zmierzyć. Jeśli chce Pani pomóc swojemu dziecku, a wierzę, że bardzo się Pani o niego troszczy, to zachęcam do skorzystania z fachowej pomocy psychoterapeuty. W pani okolicy mogę polecić gabinet pani Mart Siemaszko w Olsztynie (http://psychoterapia-ol.pl/).

Pozdrawiam,

Kamil Tarnawski
psychoterapeuta rekomendowany przez
Polskie Towarzystwo Psychoterapii Integratywnej

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Agresywne zachowania 4-letniego dziecka – odpowiada Mgr Katarzyna Schilf
Problemy wychowawcze z 14-letnim synem – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Problemy z zachowaniem u 4-letniego dziecka – odpowiada Mgr Anga Aleksandrowicz
Niepokojąca autoagresja u dziecka – odpowiada Mgr Katarzyna Schilf
Podejrzenie nadpobudliwości emocjonalnej u 7-letniej córki – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Problemy wychowawcze z przedszkolakiem – odpowiada Mgr Marta Patoka
Problemy wychowawcze u starszego dziecka – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Małżeństwo na odległość i problemy wychowawcze z dziećmi – odpowiada Mgr Agnieszka Chochoł
Chęć posiadania dziecka tylko przez jedną osobę w związku – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Bulimia u córek bliźniaczek – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Tajemnice pracy psychologa - wywiad z psychologiem i psychoterapeutką Magdaleną Nagrodzką

Rozumienie ludzkich zachowań to zadanie, przed któ

To miał być prosty zabieg. 28-latek z Elbląga zmarł

"On tak chciał żyć. Tak nas kochał. Taki był szczę

Krzysztof Pietrych Pediatria, Sieradz

umów wizytę

Magdalena Szczęsna Pediatria, Warszawa

umów wizytę

Lek. Jadwiga Borostowska Pediatria, Gdańsk

umów wizytę

Ilona Hajdas – Kudela Pediatria, Katowice

umów wizytę

Czy to jest ADHD?

Może jest za wcześnie na to pytanie, ale moje dziecko rozwija się dosyć szybko, niż przewiduje schemat. Mój syn ma 1,5 roku. Od jego urodzenia nigdy nie można go było zostawić na chwilę samego. Zawsze wymagał uwagi i zainteresowania - sam nigdy sie nie bawił i nie bawi. Od kiedy zaczął chodzić, jest go wszędzie pełno, szybko się nudzi, biega jak szalony - co również jest niebezpieczne, parę razy się przewrócił, uderzając o różne sprzęty. Trzeba mu ciągle wymyślać zajęcia, zabawki, które ma (a ma ich dużo) już go nie interesują, szuka ciągle nowych rzeczy. Najchętniej wszystko by psuł i rozbijał - ostatnio rzuca co ma pod ręką w ustawione inne rzeczy, aby tylko się przewróciło, spadło, potłukło. Generalnie jest bardzo dużym psotnikiem. Jak coś uszkodzi, to się śmieje, szuka okazji do psocenia i to go bawi.

Bez przerwy musi coś robić, jak nie ręce, to nogi są w ruchu. Na przykład podczas mycia rąk - unoszę go do umywalki, zrzuca wszystkie butelki, jak mu blokuję ręce to kopnie w drzwi od pralki albo zrzuci swoją wanienkę, i oczywiście to jest okazja do ogromnego śmiechu. Te nogi są wszędzie, nawet podczas usypiania. Jak rączki się mu zablokuje, żeby poszedł już spać (bo odkrywa się i zakrywa albo macha ręką, uderzając w poduszkę), to nogi wsadza w szczebelki, przyblokuję się mu udo, to rusza łydką, a potem stopą. Po prostu ten człowiek bez przerwy się rusza. Ostatnie dni śpi w miarę dobrze, ale odkąd pamiętam, to budził się w nocy bez przerwy. Dodam, że jest zdrowy i nie jada w nocy.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Zaburzenia rozwoju Pediatria Rozwój dziecka

Lek. Marta Mauer-Włodarczak Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witam Panią!

U tak małego dziecka nie ma możliwości postawienia diagnozy ADHD. Pani synek w przyszłości może rozwinąć ADHD, ale wcale nie musi, gdyż równie dobrze może się okazać po prostu żywym dzieckiem. Jednak bez względu na to, czy w przyszłości zostanie u synka zdiagnozowane ADHD, czy nie, szczerze namawiałabym Panią na zapisanie się na warsztaty dla rodziców dzieci z ADHD. W trakcie takich warsztatów pozna Pani wiele metod wychowawczych, które są nieocenioną pomocą w wychowaniu dzieci "żywiołowych", nie tylko tych z ADHD.

Do tego czasu polecam Pani ustalenie listy zasad oraz konsekwencji, do których synek powinien się powoli przyzwyczajać. I tak, np. za kopanie i zrzucanie przedmiotów stojących przy umywalce, można ustalić, że synek będzie odsiadywał 2 minuty w kojcu. Zasady i konsekwencje powinny być stałe i z góry ustalone. Bardzo waże jest też chwalenie dziecka za pozytywne zachowanie, nawet to najdrobniejsze. Sugerowałabym też, aby spróbowała Pani zmęczyć synka w ciągu dnia - długi spacer, wyjście na basen itp. Jeśli dziecko spali dużo energii w ciągu dnia, będzie miało mniejszą potrzebę rozładowywania jej pod wieczór i z mniejszymi oporami pójdzie spać.

Pozdrawiam i życzę wytrwałości, bo efekty Pani pracy nad synkiem nie przyjdą od razu.