Czy może jest to już lęk społeczny?
Witam, odkąd pamiętam borykałam się z problemem zaniżonej samooceny, braku pewności siebie. Przez to coraz bardziej zamykałam się w sobie, czułam i nadal czuję się niekomfortowo w sytuacjach, gdy przebywam w większym skupisku ludzi. Jako że mam niespełna 18 lat chodzę jeszcze do szkoły. Chorobliwie boję się podejść do tablicy rozwiązać zadanie, ciągle mam wrażenie że cała klasa na mnie zerka, nawet gdy siedzę w ławce i nie zwracam na siebie uwagi. Ten strach mnie paraliżuje, ostatnio sparaliżował tak bardzo, że zapomniałam tabliczki mnożenia i popłakałam się przy tablicy. Boję się oceny innych, krytyki. Ciągle pojawia się w głowie myśl że ktoś mnie źle oceni, nawet podczas jedzenia kanapki czy wiązania buta. Mam trudności z nawiązywaniem kontaktów. Wrażenie że osoba z którą próbuję rozmawiać albo nawet nie rozmwiam mnie nie lubi to codzienność. Nawet gdy jestem czegoś pewna boję się że nie mam racji. Do tego towarzyszy mi ciągłe poczucie winy, którego nie mogę się pozbyć. Dotyczy ono wszystkich aspektów mojego życia. Nawet rzeczy na które nie mam wpływu. Dodam też, że ostatnio co jakiś czas mam takie dni, że czuję się potwornie zestresowana. Uścisk w żołądku, przyspieszone bicie serca, duszności, drżenie rąk, zwiększona potliwość. Zazwyczaj wbrew pozorom ma to miejsce w domu, podczas gdy stres i lęk nie jest niczym uzasadniony. Nie wiem czy to nadal tylko zaniżona pewność siebie, a to wszystko to jej objawy psychosomatyczne. Czy może jest to już lęk społeczny?
