Jak rozmawiać z rodzicami i zmienić ich nastawienie?

Mam 20 lat. Moi rodzice ciągle mnie zniechęcają. Czego nie robię, wszystko i tak jest źle. Ze sobą ciągle się kłócą, nie mają żadnych zainteresowań poza tym, że inni mają w życiu lepiej niż oni, ciągle porównują mnie do innych, mimo tego, że bardzo dobrze się uczę na studiach, ciągle i tak jestem gorsza, ciągle mnie kontrolują, a kiedy już znajduję przyjaciół czy chłopaka, to przez ich kontrolę i tak wszystko się rozpada. Nie mam już siły, kiedyś samookaleczałam się, teraz ciągle płaczę i wszystkiego się boję. Jest mi słabo kiedy tylko mam się z kimś spotkać, boję się odezwać, bo myślę, że inni też będą mnie ganić za moje zdanie. Nie mam możliwości skorzystać z psychologa.. I nie wiem już co robić, bo powoli tracę kontrolę nad wszystkim...
KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Sport a depresja

Szanowna Pani,
pomoc można uzyskać w Poradni Zdrowia Psychicznego NFZ.
Samoocena - inaczej poczucie własnej wartości, kształtuje się w procesie socjalizacji. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie. Wskazana jest pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego. Poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe kształtują samoocenę. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz: 1)Czy doceniasz siebie? 2)Czy lubisz siebie? 3)Czy akceptujesz swoje zachowanie? 4)Jaka jest twoja skuteczność? 5)Czy masz poczucie własnej godności? 6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Mogą pojawiać się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy. Wskazane jest leczenie metodą psychoterapii poznawczo - behawioralnej. Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy - poprawi się Pani funkcjonowanie społeczne oraz ustabilizuje się Pani samoocena, co wpłynie na dobrostan psychiczny. Pozdrawiam serdecznie

0

Witam,
Proszę poszukać Poradni Zdrowia Psychicznego w Pani mieście, na pewno są ośrodki świadczące bezpłatną pomoc psychologiczną. Aby skorzystać z pomocy wystarczy skierowanie od lekarza rodzinnego, czy psychiatry.

Pozdrawiam
Agnieszka Jabłonowska

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty