Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,

Poczucie własnej wartości, kształtuje się w procesie socjalizacji. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc samoocena jeden z czynników poczucia własnej wartości - jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie. Wskazana jest pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego. Poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe kształtują samoocenę. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz: 1)Czy doceniasz siebie? 2)Czy lubisz siebie? 3)Czy akceptujesz swoje zachowanie? 4)Jaka jest twoja skuteczność? 5)Czy masz poczucie własnej godności? 6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Mogą pojawiać się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy. Wskazane jest leczenie metodą psychoterapii poznawczo - behawioralnej. Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy - poprawi się Pani funkcjonowanie społeczne oraz ustabilizuje się Pani samoocena, co wpłynie na dobrostan psychiczny. Z wyrazami szacunku, Bożena Waluś

Jak przestać porównywać się do innych?

Witam. Mam 18 lat 161cm wzrostu niecałe 45kg. Moim problemem jest to że nie czuje co jem,liczę kalorie, żyje od posiłku do posilku,nie potrafię myśleć o niczym innym jak o jedzeniu,nic mnie nie cieszy jestem ciągle smutna...mam zaparcia ale nie wiem dlaczego moze przez to,że myślę o tym czy odwiedzę kibelek czy nie i nie mogę. Moja obsesja jest brzuch który mi odstaje,a mając zaparcia jest “straszny” chciałabym żyć jak normalny człowiek jeść kiedy chce i wgl ale boje się że dużo przytyje. Ciągle porównuje się do innych i zazdroszczę im że mimo że niektóre dziewczyny ważą parę kilo więcej wyglądają lepiej ode mnie,mają chudsze nogi,plaski brzuch ogolnie lepiej. Od 4 lat mam problem z okresem nie jest w ogóle regularny nawet po braniu ostatnio luteiny nie dostałam okresu,czuje się cały czas zmęczona i ciągle liczenie i robienie coś żeby spalić kalorie. Czasem nie czuje nawet głodu..chciałabym żyć jak normalny człowiek jak w dzieciństwie jedzenie było moim drugim planem,a teraz zajmuje mi całe życie..nic mnie nie cieszy...kiedyś jedzenie mi smakowalo jadłam jak byłam głodna kiedy chciałam i nie musiałam specjalnie coś robić żeby “spalić kalorie” Ja już nie wiem jak to jest normalnie żyć bez porównania się do innych i ogolnie. I teraz te zaparcia :( Nie potrafię sobie z tym poradzić :( Walczę z tym z 3lata,nigdy nie miałam nadwagi,miałam 14 lat jak przytyłam ważyłam najwięcej około 52kg tyle że byłam niższa,wtedy zrobiłam się grubsza trochę,mam chyba taka figurę że nawet mało ważąc a nawet za mało nie wyglądam jak chuda przynajmniej ja tego nie widzę. Chciałam schudnąć gdy brat nazwal mnie grubą i ogl. Proszę o pomoc.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Natrętne myśli Zaparcia Brak okresu Odchudzanie Nadwaga Dietetyka Psychologia Psychoterapia Zazdrość w związku Noga

Mgr Alicja Maria Jankowska Psycholog, Szczecin

63 poziom zaufania

Z opisu Pani wynika, że jedynym Pani hobby jest myślenie o schudnięciu. A tak naprawdę jest Pani bardzo, bardzo szczupłą i zgrabną osobą, posiada Pani jeszcze jeden bardzo ważny atut którym jest młodość. Szkoda marnować osiemnastu lat na wyimaginowane porównywanie się z innymi osobami (sama Pani stwierdza że wygląda Pani niekorzystnie - tak twierdzą anorektyczki). Proponuję skierować Pani uwagę na rozwój jakiegoś sensownego hobby: bieganie, granie w piłkę, squash, lub pływanie, jazda na rowerze inne ciekawe dyscypliny sportowe lub rekreacyjne, taniec, dużo zajęć na powietrzu. Podczas rozmyślań nad swoim wyglądem i wagą wpada Pani w stany depresyjne (bo zawsze będą lepsze lub gorsze koleżanki od Pani). Warto skupić się na swoich walorach i rozwijać je - czyli zadać sobie pytanie: co może taka piękna, młoda i zdrowa dziewczyna zrobić coś korzystnego ze swoim życiem? I na to proszę poświęcić jak najwięcej uwagi. Wtedy uzyska Pani dużo wspaniałej energii, którą można zamienić w korzystne działanie związane z rozwojem Pani osobowości. * Proponuję również zgłosić się do psychoterapeuty a także lekarza pierwszego kontaktu (w celu zbadania krwi i moczu).
* Pozdrawiam serdecznie życząc powodzenia w przemianie procesu myślowego, Alicja M. Jankowska http://psychoterapie-szczecin.pl

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

80 poziom zaufania

Dzień dobry,

Z opisu można wnioskować, że chyba zasadniczym źródłem Pani problemów, jest tendencja do porównywania się do innych osób i o czym sama Pani pisze - zazdrość wynikająca z Pani spostrzeżeń dotyczących atrakcyjniejszego, według Pani, wyglądu Pani koleżanek. Skutkiem tego, jest kontrola posiłków i ich kaloryczności, mająca uchronić Panią przed nadwagą (nawiasem mówiąc - w oparciu o dane dotyczące Pani "wymiarów" - ma Pani obecnie niedowagę, która być może skutkuje sygnalizowanymi problemami z miesiączkowaniem).

Wobec powyższego, sugerowałbym po pierwsze przeprowadzenie badań diagnostycznych dotyczących Pani ogólnego stanu zdrowia, które zlecić może lekarz pierwszego kontaktu w Pani przychodni - możliwe, że Pani złe samopoczucie i zmęczenie może wynikać m.in. z nieprawidłowego odżywiania. Po drugie - biorąc pod uwagę Pani tendencję do porównywania się z innymi osobami - zaproponowałbym Pani konsultację psychologiczną i zapewne terapię, w trakcie której mogłaby Pani przyjrzeć się swojej zaniżonej samoocenie i zacząć sobie z nią radzić.

Pozdrawiam
Maciej Rutkowski
www.abovo.bialystok.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Problemy z porównywaniem do koleżanki – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Nie mogę przestać się odchudzać. Jak mam sobie z tym poradzić? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Niezadowolenie z siebie po posiłku – odpowiada Agnieszka Jamroży
Przybranie na masie po odrzuceniu tabletek antykoncepcyjnych – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka
Porównywanie się z innymi, płaczliwość i samotność u 19-latki – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Sposoby radzenia sobie z porównywaniem się do innych – odpowiada Mgr Sylwia Wiśniewska
Jak radzić sobie z porównywaniem do innych? – odpowiada Mgr Małgorzata Ziółkowska
Jak mam poradzić sobie z takim problemem w wieku 30-lat? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego mam wzdęcia po jedzeniu? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Waga i wzrost u 18-letniej kobiety – odpowiada Mgr Joanna Wasiluk (Dudziec)

artykuły

Najczęstsze pytania dotyczące tarczycy. Odpowiadają eksperci WP abcZdrowie

Tarczyca - mały gruczoł, który ma wielkie znaczeni

"Ta choroba to samotność". Roksana Środa, dietetyk, sama musiała zmierzyć się z anoreksją, SIBO, IBS i PCOS

Roksana Środa, 27-letni dietetyk kliniczny, przesz

Agnieszka, Iwona i Monika przeszły operacje bariatryczne. Żałują jednego

Na otyłość choruje ponad 20 proc. polskiego społec

Ewa Kozłowska Dietetyka, Warszawa

umów wizytę

Roma Wojtewicz Dietetyka, Poznań

umów wizytę

Mgr Marianna Krajniak Dietetyka, Kamionki, Poznań

umów wizytę

Aleksandra Pankowska Dietetyka, Szczecin

umów wizytę

Jak przestać się przejmować krytyką innych?

Jak mam przestać się przejmować tym,że mnie krytykują,nie odpisują,olewają, i zostałem na tej ziemii zupełnie sam,oprócz rodziców,nie mogę na nikogo liczyć, co mam zrobić?jest mi smutno i źle, leki tutaj nie pomogą tu chodzi o samotność.

MĘŻCZYZNA, 25 LAT ponad rok temu

Trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji Psychologia Emocje Relacje z przyjaciółmi

Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna, Warszawa

98 poziom zaufania

witam,
może powinien Pan poszukać ludzi, którzy Pana zrozumieją.
na pewno znajdzie się kilkoro zaufanych ludzi w Pana gronie

Mgr Marta Dziekanowska Psychologia, Warszawa

52 poziom zaufania

Witam serdecznie,

To bardzo mądre, co Pan napisał – gdy chodzi o samotność, leki niewiele pomogą. Nie jest też łatwo przestać przejmować się krytyką innych i poradzić sobie z poczuciem odrzucenia czy osamotnienia. Nie ma jednej recepty na Pana problem. To co może się sprawdzić, to podejmowanie prób bywania w miejscach, gdzie można spotkać innych ludzi, najlepiej takich, którzy mają podobne zainteresowania, wartości. Proszę nie odrzucać zaproszeń znajomych, a może nawet - choć wiem, że może to być trudne – samemu inicjować spotkania.
Sporo rad na temat dobrego życia może znaleźc Pan na moim blogu O psychoterapii i dobrym życiu:
http://martadziekanowska.wordpress.com/category/o-dobrym-zyciu/

Jeśli trudno Pani samemu wyjść z samotności, warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty, który pomoże odkryć, jaka jest przyczyna Pana trudności a następnie pomoże ją pokonać. Tutaj może Pan sprawdzić, czy psychoterapia jest dla Pana:
http://martadziekanowska.wordpress.com/2014/10/10/czy-potrzebna-ci-psychoterapia/

Pozdrawiam serdecznie i życzę wytrwałości,
Marta Dziekanowska

Mgr Marta Kaczmarek Psychologia, Wrocław

27 poziom zaufania

Witam,
pokonanie samotności to trudne acz porywające zadanie - nie sposób zrobić tego pojedynkę. Warto szukać ludzi (kursy, kluby dyskusyjne), by mógł się Pan przekonać, jak się Pan z nimi czuje. Z drugiej strony relacja z rodzicami jest niepodobna do innej, więc może warto zacząc szukać nowego typu relacji w życiu. Jeśli będzie trudno Panu samemu, sugeruję rozważenie psychoterapii jako sposobu na budowanie w sobie ciekawości innych ludzi i gotowości na nowy typ relacji.
Pozdrawiam serdecznie, zycząc wytrwałości