Czy możliwe, że depresja dalej się utrzymuje?
Witam,
osoba z mojego bliskiego otoczenia 1,5 roku temu zachorowała na depresje. Od tego czasu bierze leki na depresje i chodzi na terapie. Zawsze był egocentryczny, "inny", troche oderwany od rzeczywistości. W trakcie tego 1,5 roku widziałam lekkie poprawienie jego stanu, nie był już tak smutny, miał więcej chęci do życia. Jednak od pewnego czasu zauważyłam u niego pogorszenie. Ostatnio u niego wydarzyła się również dołująca sytuacja w życiu, co mogło pogorszyć jego stan. Obecnie (od kilku dni) zachowuje się bardzo irracjonalnie. Nie ma mimiki twarzy, mówi ze on w końcu czuje się sam ze sobą wspaniale, od najbliższych osób które całe życie mu pomagały odwraca się i zaczyna analizować "co jest z nimi nie tak, dlaczego te osoby są same ze sobą nieszczęśliwe". Przy tym wszystkim mówi jednym, monotonnym głosem, bez mimiki. Jedynie jak ktoś mu powie ze zmienił się on uśmiecha się od ucha do ucha i mówi "wiem". Potrafi nie odpowiadać na zadawane mu pytania albo patrząc się na daną osobę albo patrząc się w przestrzeń. Sam mówi że od czasu depresji jest pozbawiony z jakichkolwiek uczuć, że nic nie czuje. Podczas jego monologów, jak ktoś mu przerywa najpierw jest spokojny, a w pewnym momencie dostaje ataku złości. Próbowałam się skontaktować z jego psychoterapeutką, tłumacząc jej ze nie chce informacji o nim, tylko chce powiedzieć co się z nim dzieje, bo nie wiem jak się on zachowuje na terapii i czy przypadkiem nie maskuje się. Niestety psychoterapeutka odczytała moją wiadomość i mnie olała. Boje się, że jest on niestety chory, a ona jeszcze go utwierdza w tej chorobie... Bo on ją traktuje jak wyrocznie i co ona powie to jest święte. Nie wiem co mogę robić w takiej sytuacji. Bo znam go od lat i widzę, że jest z nim z dnia na dzień coraz gorzej, że to nie jest ta sama osoba.
