Witam. Mam 24 lata. Nie jestem zdiagnozowana przez nikogo, ponieważ jestem w trakcie serii spotkań w Ośrodku Interwencji Kryzysowej, forma pomocy jest doraźna, chcę to skończyć a potem szukać psychoterapeuty. Nie stać mnie na leczenie prywatne.

Zawsze miałam dużo problemów emocjonalnych. Przeszłam depresję, po tym jak ojciec zostawił matkę dla innej kobiety, jestem typem impulsywnym w ogóle nie umiejącym zahamować niektórych popędów (jedzenie, alkohol, papierosy, seks, kupowanie). Co weekend bardzo wyczerpująco imprezuję. Kilka razy zdarzył mi się przypadkowy seks, pod wpływem alkoholu. Nie chciałam tego robić, później miałam wyrzuty sumienia, poczucie wstydu. Ale nie umiem kontrolować wypitego alkoholu i przez to puszczają mi hamulce:/

Mam dużo cech narcystycznych. Ostro selekcjonuje ludzi, większość ludzi uważam za przeciętnych, nudnych, nieinteresujących. Ciągle rywalizuję, lubię być lepsza od innych i to okazywać. Dobrze czuję się sama ze sobą. 90% moich myśli jest skierowanych na analizowanie siebie, swoich uczuć, poglądów. Ciężko mi się zainteresować innymi ludźmi. Staram się otaczać ludźmi nietuzinkowymi, wyjątkowymi, którzy dziwnym zbiegiem okoliczności mają też mnóstwo problemów ze sobą. Problemy ze sobą to chyba najatrakcyjniejsza rzecz, która mnie w ludziach pociąga:/.

Wchodzę w destrukcyjne związki, łatwo przejmuje rolę ofiary, mimo że sama potrafię bardzo skrzywdzić. Widzę silną zależność miedzy relacjami rodzinnymi, dzieciństwem i tym jak to wpłynęło na moje dzisiejsze życie. Mam słabą relację z matką i całkowicie zerwałam kontakty z ojcem, który jest despotyczny, impulsywny, krytykujący wszystko i wszystkich, mało uczuciowy, potrafiący głęboko ranić.

Mój zawód to terapeuta zajęciowy. Praca pokazała mi jak duży mam problem. Nie mogę jej rzucić, bo potrzebuję pieniędzy i bym się chyba kompletnie załamała, nie sądzę, by ktoś w pracy domyślał się co się ze mną dzieje, umiem dobrze udawać. Mam wyrzuty sumienia, że wykonuje zawód ,a nie jestem zdrowa psychicznie:/.

Proszę o radę, odnośnie tego co mi może być i w jaki sposób i gdzie mogę szukać pomocy. Mam silną potrzebę zrobienia coś z tym wszystkim, bo moje życie zaczyna zmieniać się w piekło i jestem osoba stale odczuwającą cierpienie:(. Z góry dziękuję.