Witamy serdecznie.
Sen jest jedną z najważniejszych czynności na którą małe dziecko poświęca większą część swojego życia. W okresie noworodkowym (pierwszy miesiąc życia) sen i czuwanie są w ciągu doby nierównomiernie rozłożone. Noworodek najczęściej sypia 18-19 godzin na dobę. Rytm dnia i nocy ustala się dopiero w ciągu pierwszych miesięcy życia. Zapotrzebowanie na sen u niemowląt może być bardzo zróżnicowane (średnio 13-14 godzin na dobę). W wieku przedszkolnym dziecku wystarcza 11,5 godziny, wliczając w to sen popołudniowy. Dzieciom w wieku szkolnym trzeba 11-9 godzin snu.
Do gabinetu lekarskiego dość często trafiają dzieci z zaburzeniami snu i to zarówno niemowlęta, małe dzieci jak również w wieku szkolnym. Zaburzenia snu ujawniają się okresowo u ponad połowy dzieci.
W pierwszych miesiącach życia niemowlę samo reguluje swój czas snu. Karmienie naturalne i trzymanie w ramionach matki ułatwia zasypianie. Dzieci około drugiego roku życia, kładące się do łóżka, oczekują choć 15 minutowej obecności rodziców i opowiadania bajki. Jestem zdania, że rodzice powinni spełnić to życzenie w granicach rozsądku. Gdy dziecko zaczyna chodzić do szkoły, pojawiają się problemy z zasypianiem. Jeden rodzaj trudności łączy się z opóźnionym układaniem do snu, a drugi z opóźnionym zasypianiem dziecka już leżącego w łóżku. Chciałoby zasnąć, a nie może. Jakie mogą być przyczyny:
- w ciągu dnia dziecko jest narażone na wiele czynników o charakterze przyjemnym lub stresującym, przeżywa wiele emocji,
- zasypianie opóźniają lęki dziecka, związane z fantastycznymi urojeniami lub szmerami słyszanymi w otoczeniu,
- wszelkie sytuacje konfliktowe w rodzinie, rozłąka z rodzicami, kłopoty w szkole,
- niekorzystne czynniki środowiskowe, jak wysoka temperatura w pokoju, brak dopływu świeżego powietrza, hałas, obfita kolacja itp.
Rodzice powinni pomóc dziecku w przejściu granicy dnia i nocy przez codzienny ceremoniał przygotowania do snu. Mianowicie - przestrzegać takich elementów jak: wieczorna toaleta i kąpiel, mycie zębów i kładzenie się do łóżka o tej samej porze dnia, w zależności od wieku dziecka. Można pozostawić lekko uchylone drzwi do sypialni i zapaloną nocną lampkę. Małym dzieciom zostawimy ukochanego misia, co pomaga w zaśnięciu. Oczywiście, w miarę możliwości, staramy się usunąć wyżej wymienione niekorzystne czynniki i sytuacje rodzinne.
Oprócz trudności w zasypianiu występują u dzieci zaburzenia w czasie snu, takie jak:
- marzenia senne
- zmory
- lęki nocne
- lunatyzm
- nocne zgrzytanie zębami itp.
Wiadomo nam, że większość dzieci nie przesypia całej nocy. Czy zawsze jest to zaburzenie o podłożu chorobowym? Nie! Niemowlęta najczęściej budzą się, gdy są głodne lub mają mokro. Dzieci młodsze mogą budzić się w czasie marzeń sennych lub zmory. Co piąte dziecko cierpi na zaburzenia snu. Jest to równie meczące dla rodziców, jak i dla dzieci. Ucz dziecko od najmłodszego wieku, aby samo zasypiało!
