Witam,
niezależnie od przyczyny zachowań Pani partnera, z listu wynika, ze ma Pani uwagi do jego funkcjonowania. 2 lata w związku, to czas, po którym partnerzy wychodzą z etapu oczarowania sobą i bezrefleksyjnego zachwytu i zaczynają dostrzegać cudze wady. Warto zastanowić się wówczas, które z nich jesteśmy w stanie przyjąć jako możliwe do zaakceptowania (po prostu cechy partnera), a które są na tyle trudne (lub wręcz niemożliwe) do przyjęcia, że nie jesteśmy w stanie ich zaakceptować. Dopiero po takim "rachunku sumienia" warto porozmawiać z partnerem. Mężczyźni postrzegają świat bardziej przez pryzmat konkretnych problemów i perspektywy ich rozwiązania, niż analizy uczuć i rozważań, pt."a może by tak...". Z tego, co Pani napisała, nie można jednoznacznie stwierdzić, czy Pani Partner ma zaburzenia nerwicowe, czy funkcjonuje w sposób inny niż Pani (bez zaburzeń). Nie pisze Pani także, czy jego funkcjonowanie utrudnia mu wypełnianie ról społecznych. Natomiast, jeżeli porozmawia Pani z nim konkretnie, o tym, czego nie jest Pani w stanie zaakceptować, na pewno dużo łatwiej będzie Wam znaleźć porozumienie. Ostatecznie, możecie także razem zgłosić się na terapię par i skonsultować się ze specjalistą. Życzę pomyślnego porozumienia.
