Jak postępować z wymagającym niemowlęciem?
Mam 8 miesięcznego syna, który jest typowym high need baby. Nie mogę go odłożyć i zostawić nawet na siku bo od razu płacze. Muszę być przy nim cały czas żeby był spokojny. Po domu jeżdzę z nim np do toalety żeby się załtwić bo inaczej jest ryk. Nie mogę nic zrobić w domu, dziecko nie potrafi się sam sobą zająć na dłużej niż minutę chyba, że ma moją uwagę. Śpi niespokojnie. Usypiam go w dzień skacząc na piłce przy dźwięku suszarki (to jedyny sposób który działa). Śpi w dzień tylko na moich rękach, odłożony do łóżeczka od razu płacze i budzi się. Pojeździć w wózku max 30 minut i to tylko po równym terenie. Tylko wtedy mam chwilę spokoju. Tata dziecka pomaga jak może. Zajmuje się dzieckiem popołudniami. Ja mimo wszystko nie wytrzymuje nerwowo. Wszystkie obowiązki domowe robię jak dziecko śpi w nocy. Tylko wtedy jest w stanie spać sam a i tak śpimy osobno z mężem bo dziecko śpi niespokojnie i ja muszę spać oddzielnie żeby nie wybierać się co 5 minut przy każdym ruchu dziecka.
Jak zostają mi jakieś obowiśzki których nie miałam siły robić wieczorem to staram się pogodzić z opieką nad dzieckiem ale zawsze kończy się tak, że ja krzyczę a dziecko ryczy. Nie wytrzymuję też jak boli mnie kręgosłup od noszenia dziecka i skakania z nim na piłce. Kocham synka, ale mam wyrzuty sumienia, że nie daję rady. Są dni kiedy mam ochotę spakować się i uciec albo umrzeć. Śmierć byłaby lepsza bo nikt by nie powiedział, że jestem złą matką. Mimo pomocy że strony męża (pracuje zdalnie) są momenty w któych wybucham i żeby dziecku nic nie zrobić to albo krzyczę albo zaczynam się bić po głowie.
Marzę o tym, żeby zjeść śniadanie na siedzący, na spokojnie albo zrobić siku sama w łazience. Jakie leki powinnam brać żeby się uspokoić zacząć dawać radę w opiece nad dzieckiem?
