Lęki i ogólne osłabienie organizmu: czy to nerwica?

Dzień dobry, piszę do państwa, ponieważ jak wszyscy tu zaglądający, potrzebuję pomocy! Przez ostatnie trzy tygodnie towarzyszą mi i utrudniają normalne funkcjonowanie silne objawy, takie jak: ból i ucisk w klatce piersiowej (okolice serca, przenoszące się na mostek, okolice obojczyka), biegunka, częste oddawanie moczu, uczucie spięcia całego ciała (szczególnie kark, barki, kończyny dolne), bezsenność, nadpobudliwość i jednocześnie ogólne osłabienie organizmu, drganie powieki, większe pocenie się (ogólnie, nie podczas "napadów"), spadek libido. Tym wszystkim objawom towarzyszy silne uczucie lęku, paniki niepokoju. Objawy nasilają się. Na początku pojawiały się późnym wieczorem - tuż przed snem, już po położeniu się do łóżka. Później zaczynały się pod wieczór. Teraz pojawiają się również w trakcie dnia, z najsilniejszą mocą wieczorem. Dyskomfort i ucisk/ból w klatce (lewa strona) utrzymuje się właściwie cały czas! Niczym hipochondryk wędruję od specjalisty do specjalisty, zgłaszam się na ostry dyżur i nic. Wyniki wykazują, że prawdziwy okaz zdrowia za mnie. Morfologia w normie (magnez, witamina D3, cholesterol), hormony tarczycy ok, EKG, Holter w porządku. W ubiegłym roku robione były tomografia oraz rezonans magnetyczny głowy i kręgosłupa - wszystko ok (badania wykonane w związku z bardzo silnymi zawrotami głowy, które po dwóch miesiącach ustąpiły). Ciśnienie mam w normie. Poza niezbyt istotnym skrzywieniem kręgosłupa w odcinku szyjnym wszystko jest w porządku. Czekam jeszcze na gastroskopię, na którą zostałam skierowana w związku z pojawiającymi się objawami gastrycznymi. Od ponad dwóch tygodni przyjmuję magnez, witaminę B6 i B12. Zaczęłam brak K*** i X***. Miały być stosowane jedynie doraźnie, a skończyło się na codziennym przyjmowaniu. Bez nich nie mogę zasnąć (przyjmowana dawka to 0,5 mg). Piję nieskończoną ilość wody mineralnej, ograniczyłam kawę i słodycze. Mam 30 lat, nie palę (nigdy nie paliłam), nie piję alkoholu, prowadzę aktywny tryb życia, jestem szczupła. Zawsze byłam osobą bardzo nerwową, emocjonalną, łatwo popadającą w skrajne emocje (od złości po radość). Często towarzyszyły mi duże wahania nastroju, czasem agresja. Uprzejmie proszę o opinię. Czy to może być nerwica? Jakie badania powinnam jeszcze wykonać? Wyżej wymienione objawy uniemożliwiają mi już normalne funkcjonowanie. Potrzebuję porady. Bardzo dziękuję. Pozdrawiam  
KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Możliwości leczenia dzieci autystycznych

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się, jakie są możliwości leczenia dzieci autystycznych.

Witam!

Nasilony i długotrwały lęk, który powstaje w psychice człowieka, może mieć swoje odzwierciedlenie w problemach somatycznych. Żeby móc stwierdzić nerwicę (zaburzenia lękowe), najpierw należy wykluczyć przyczyny organiczne problemu (przede wszystkim choroby). Dlatego warto, żeby zrobiła Pani do końca badania, które zostały zalecone. W międzyczasie zachęcam do bezpośredniej konsultacji z lekarzem psychiatrą lub psychoterapeutą. W przypadku tak silnych objawów, jeśli okażą się one być na podłożu lękowym, samodzielnie może Pani mieć trudność z powrotem do równowagi. Niezbędna będzie odpowiednia pomoc specjalisty. Warto pamiętać, że żeby poradzić sobie z lękiem, dobrze jest poznać jego przyczyny i rozwiązać problemy leżące u podstaw zaburzenia. Dlatego podstawową metodą leczenia zaburzeń lękowych jest psychoterapia. Terapia pozwala zmienić zaburzone schematy myślenia i zachowania, które mogą nasilać lęk. Wpłynąć na zmiany w osobowości człowieka, które mają silny wpływ na powstawanie zaburzeń lękowych. Przyjmowanie środków uspokajających bez recepty nie rozwiązuje problemów, które są przyczyną obecnego stanu. Wizyta u psychiatry może pomóc dobrać odpowiednie leki, które pomogą Pani sprawnie funkcjonować do czasu, kiedy efekty przyniesie praca z psychoterapeutą, jeśli Pani problem to nerwica. Proszę zgłosić się jak najszybciej do specjalistów, gdyż tylko na bezpośredniej wizycie można zdiagnozować Pani stan i dobrać odpowiednie metody leczenia. Warto, żeby zapoznała się Pani z tekstami na temat nerwicy i jej leczenia, m.in.:
http://portal.abczdrowie.pl/osobowosc-a-nerwica
http://portal.abczdrowie.pl/relaksacja-a-nerwica
http://portal.abczdrowie.pl/objawy-nerwicowe
http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-nerwic
http://portal.abczdrowie.pl/psychoterapia-indywidualna-w-nerwicy
http://portal.abczdrowie.pl/psychoterapia-grupowa-w-nerwicy
http://portal.abczdrowie.pl/ktory-nurt-psychoterapii-wybrac
http://portal.abczdrowie.pl/techniki-relaksacyjne-w-leczeniu-nerwic

Pozdrawiam 

0
Magdalena Mroczek
79 poziom zaufania

Witam,

Jeśli chodzi o opisywane przez Panią dolegliwości, to mogą one być powodowane przez wiele chorób. Duża część diagnostyki została już wykonana, dobrze że wyniki są w normie.

Jeśli chodzi o przyczynę dolegliwości, to po wykluczeniu wszystkich przyczyn organicznych można poszukać psychologicznego podłoża opisywanych dolegliwości.

Jedną z chorób, które mogą powodować Pani objawy jest depresja. Depresja charakteryzuje się obniżeniem nastroju (smutkiem, przygnębieniem, niską samooceną, małą wiarą w siebie, poczuciem winy, pesymizmem, u części pacjentów myślami samobójczymi), niezdolnością do przeżywania przyjemności (anhedonią), obniżeniem napędu psychoruchowego (spowolnieniem), zaburzeniem rytmu dobowego (bezsennością lub nadmierną sennością) lub zmniejszeniem apetytu (rzadziej wzmożeniem apetytu). Depresja jest chorobą, która wykazuje cykliczność. Może być ona przeplatana okresami całkowitego lub częściowego wyzdrowienia. Depresja wykazuje dużą nawrotowość szczególnie w pierwszym okresie po jej leczeniu. 12 proc. pacjentów doświadcza nawrotu choroby w 4 tygodnie po jej ustąpieniu, 25 proc. w przeciągu 12 tygodni a 40 procent w przeciągu 40 tygodni od rzutu choroby. Czym dłużej trwa okres bezobjawowy, tym mniejsza szansa, że choroba powróci.

Poza tym lęki i zaburzenia snu mogą się też pojawiać w zaburzeniach nerwicowych. W przebiegu choroby może również pojawić się apatia, brak motywacji, różnego typu fobie, zaburzenia emocji, a także wiele objawów natury somatycznej.

W Pani przypadku warto jest skonsultować się z psychologiem, który może pokazać niektóre techniki relaksacyjne. Przydatna może też się okazać konsultacja z lekarzem psychiatrą, który w razie potrzeby może zlecić odpowiednie leczenie farmakologiczne.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty