Wahania nastroju nie dają mi żyć - co się ze mną dzieje?

Witam, mam 24 lata i od dłuższego czasu problem ze sobą... Od roku mam ogromne wahania nastroju, jestem szczęśliwa, śmieję się, po czym momentalnie wpadam w złość, która tak naprawdę nie ma podstaw. Po dosłownie minucie znów potrafię się śmiać, te wahania są naprawdę duże. (Wiele osób z mojego bliskiego środowiska to dostrzega i nieraz o tym słyszę). Innym problemem jest to, iż raz czuję się świetnie, pewna siebie, odważna, zadowolona z tego, jak wyglądam, co robię, a w ułamku sekundy potrafię odczuć swoją beznadziejność, bezradność. Męczą mnie bardzo te wahania. Czasem jestem pełna zapału, chętnie działam, a czasem czuję ogromne zrezygnowanie - tutaj również widać ogromne wahania. Zazwyczaj jest tak, że bardzo się o coś staram, zależy mi, a w momencie, gdy osiągam to, przestaje mi zależeć, potocznie mówiąc, olewam. Czasem siedząc, potrafię zatracić się w płynącym czasie. Są momenty, że nie mogę sobie niczego przypomnieć, czuję jedną wielką dziurę, a są chwile, że wszystko jest rewelacyjne, świetnie mi idzie. Nie daję już sobie rady z takimi wahaniami stanów emocjonalnych, ostatnio bym tylko spała, oglądała TV. Bardzo odsunęłam się od znajomych, zminimalizowałam kontakty - nie chcę, nie potrzebuję. Od niedawna nawet zaczęłam myśleć nad sensem życia. Nie radzę sobie ze sobą, nie wiem, co się dzieje, ale czasem czuję, jak gdybym była dwoma zupełnie innymi osobami. Nie wiem, co się dzieje, co mam robić. Przestaję już sobie dawać sama radę.  
KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu
Mgr Kamila Drozd Psycholog
80 poziom zaufania

Witam!

Opisane przez Panią objawy są klasycznym przykładem zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, zwanego inaczej psychozą maniakalno-depresyjną. Cechuje się ona występowaniem przemiennie epizodu depresyjnego, który zwykle utrzymuje się dłużej (średnio ok. 6 miesięcy), i epizodu maniakalnego (zwykle trwa krócej).

Epizod maniakalny charakteryzuje się podwyższonym nastrojem, pewnością siebie, przyspieszeniem ruchowym, zawyżoną samooceną, zwiększoną aktywnością w sferze społecznej, niejednokrotnie podejmowaniem ryzykownych działań z przeświadczeniem, że odniesie się sukces. Z kolei epizodowi depresyjnemu towarzyszy obniżony nastrój, niska samoocena, poczucie beznadziejności, pesymistyczne myśli, spowolnienie ruchowe i unikanie kontaktów interpersonalnych.

Pacjenci z rozpoznaniem zaburzenia afektywnego dwubiegunowego funkcjonują na dwóch skrajnych biegunach kontinuum, od euforii do nieuzasadnionego poczucia smutku, od myśli wielkościowych na swój temat do poczucia bezwartościowości.

Sugerowałabym udać się do poradni zdrowia psychicznego lub psychiatry, tym bardziej że na niepokojące zachowanie zwracają uwagę również osoby z najbliższego Pani otoczenia. Lekarz będzie mógł dokonać diagnozy różnicowej i podjąć kroki w kierunku odpowiedniego leczenia farmakologicznego lub terapii.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty