Obniżony nastrój i niechęć do działania

Mam 19 lat i mam problem. Otóż od około 2 miesięcy zmagam się z obniżonym nastrojem i niechęcią do działania. Bywały okresy, kiedy problem znikał, ale problem powraca. Mam również inny problem, który może być z tym powiązany - pieczenie przy oddawaniu moczu. Od około roku, dwóch raz na jakiś czas przy oddawaniu moczu część z niego jest taka mętna i wtedy piecze mnie w cewce moczowej. W czasie obniżonego nastroju ten mętny mocz występował o wiele częściej niż wcześniej. Czy wiadomo, co mi jest?

MĘŻCZYZNA, 19 LAT ponad rok temu

Depresja Psychologia Osłabienie

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

W kontekście problemów urologicznych zachęcam do konsultacji z lekarzem i zrobienia podstawowych badań. Objawy obniżenia nastroju i napędu, apatii zależnie od ich nasilenia mogą być objawami kryzysu, przemęczenia, stresu, depresji o podłożu emocjonalnym jak i związanym z chorobą somatyczną. Konsultacja lekarska pozwoli określić naturę problemu i skierować Pana do odpowiedniego specjalisty. Warto nie zwlekać, tylko podjąć działania na rzecz poprawy jakości życia i samopoczucia.

Mgr Edyta Kołodziej-Szmid Psycholog, Gdańsk

66 poziom zaufania

Witam, infekcje dróg moczowych wymagają diagnostyki i leczenia, proszę udać się do internisty i/lub urologa w celu przeprowadzenia podstawowych badań i podjąć leczenie. Nawracające infekcje mogą cyklicznie pogarszać Pana samopoczucie. Może być też tak, że stany obniżonego nastroju nie mają związku z w/w. Skoro powracają i są dla Pana problemem sugeruję wizytę u psychoterapeuty w celu zdiagnozowania co jest powodem- może ich być bardzo wiele- oraz ewentualnego podjęcia psychoterapii.Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Z czego może wynikać takie parcie na pęcherz? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Niska samoocena i obniżony nastrój – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Biała wydzielina z cewki moczowej pod koniec mikcji – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt
Uzależnienia, utrata pracy, obniżony nastrój i niechęć do działania – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Dlaczego mam te objawy podczas oddawania moczu? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Co oznacza ten zapis w historii choroby? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Co powoduje częste oddawanie moczu i jak je leczyć? – odpowiada Lek. Karolina Meszek
Czy to może być Chlamydia trachomatis? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Co oznacza taki problem podczas oddawania moczu? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Dyskomfort w cewce moczowej podczas oddawania moczu – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski

artykuły

Urolog - czym się zajmuje i co leczy? Jak wygląda wizyta?

Urolog to lekarz, który specjalizuje się w leczeni

Zakażenia układu moczowego - czynniki ryzyka, profilaktyka, leczenie

Zakażenia układu moczowego (ZUM) to występujące cz

Mętny mocz - przyczyny, diagnostyka i leczenie

Mętny mocz to efekt obecności licznych elementów o

Ogólnie obniżony nastrój...

Już od około trzech lat mieszkam w Wielkiej Brytanii, przeprowadziłam się tutaj wraz z moimi rodzicami, mając 17 lat. Wspominając ostatnie dwa lata — pierwsze pół roku pobytu tutaj przepłakałam, tęskniąc za przyjaciółmi. Przyszła wiosna, zaaklimatyzowałam się. W drugim roku mojej emigracji zmieniłam szkołę i przepłakałam kolejne pół roku z powodu stresu, związanego z nową szkołą, ale znowu zaaklimatyzowałam się. Nie mam jakiejś wielkiej grupy przyjaciół, ale też nie narzekam. Wyrobiłam sobie bardzo dobrą opinię u nauczycieli i podostawałam dobre stopnie. Teraz jestem już drugi rok w college’u i w tym roku aplikuję na studia. Wiązało się to też z dużym stresem, ponieważ zaczęłam mieć wątpliwości co do wyboru kierunku. Narobiłam sobie trochę zaległości z pracą w college’u, ale co było najgorsze, to spadek własnej oceny i jeszcze to "dokopywanie" sobie, chociaż starałam się patrzeć na rzeczy pozytywnie, nie wychodziło mi to. Do tego dochodziły jakieś myśli o śmierci, płacz i też trudności z organizacją i ciągła kontrola siebie, która chyba była też wynikiem spadku wartości. Wszystkimi moimi "dołami" obarczałam moją mamę i koleżankę z Polski, z którą utrzymuję kontakt telefoniczny. Moja mama sama chorowała na depresję, widząc jak się meczę, w ten poniedziałek dała mi tabletkę, której nazwy niestety nie mogę tutaj napisać. W ten sam dzień po dwóch godzinach snu obudziłam się, ale od razu wzięłam tabletkę na sen. We wtorek czułam się naprawdę dobrze, nie było tej kontroli i niepewności, poszłam na siłownię, żeby się zmęczyć i możliwie normalnie spać w nocy, ale znowu po dwóch godzinach snu się obudziłam i zdecydowałam się nie brać tabletki na sen, myśląc, że skoro cały dzień się zmęczę, to spokojnie zasnę... Dopiero wtedy mama powiedziała mi, że te tabletki mogą wywoływać bezsenność, więc zdecydowałam się ich nie brać. W środę, bardziej psychicznie zmęczona tą całą sytuacją, wzięłam tabletkę na sen, aby jakoś funkcjonować kolejnego dnia, ale wczoraj (czwartek) nie brałam tabletki nasennej i znowu po dwóch godzinach snu się obudziłam. Mam dobry nastrój, antydepresant dawno pewnie się już wypłukał, a ja nadal mam problemy ze snem. Boję się, że zły nastrój powróci i nie rozumiem, dlaczego nadal nie mogę spać. Zapisałam się do psychologa w college’u, ale zdecydowanie potrzebuję zewnętrznej opinii... kogoś, kto mnie nie zna. Boję się, że powróci to irracjonalne myślenie i brak pewności siebie... Na razie jest dobrze, ale potrzebuję jakiejś opinii z boku.

KOBIETA ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Lek. Bertrand Janota Psychiatra, Warszawa

43 poziom zaufania

Opisane przez Panią objawy mogą sugerować objawy depresyjne. Do ich spektrum należą bardzo często zaburzenia snu (tj. problemy z zasypianiem, wczesne wybudzanie bez uczucia wypoczęcia, częste wybudzenia w nocy), problemy z koncentracją, poczucie nadmiernego napięcia, smutek... To, że przebywa Pani na emigracji, przebyte z tym stresy, jak również obciążenie depresją w rodzinie, stawia Panią w grupie osób z większym narażeniem na to schorzenie. Leki nasenne są dobrą i skuteczną metodą, jednak na krótki okres. Stosowane powyżej 3-4 tyg. mogą powodować uzależnienie. Właściwym leczeniem w tego typu dolegliwościach jest wdrożenie leczenia p-depresyjnego. Jednak należy pamietać o tym, że leki p-depresyjne zaczynają działać dopiero po ok. 3 tyg. W obecnej sytuacji rzeczywiście dobrym rozwiązaniem będzie wizyta u psychologa, póżniej ewentualnie u psychiatry.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Obniżony nastrój i kłopoty z pamięcią – odpowiada Mgr Jakub Bieniecki
Jak rozpoznać nawrót depresji? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Problemy z zasypianiem i budzenie się w nocy – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska
Jak radzić sobie z ciągłym zmęczeniem i obniżonym nastrojem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jakie są przyczyny zaburzeń snu? – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
Zaburzenia snu a stosowanie Stolnoxu – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska
Stres a problemy ze snem – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Męczące sny u 19-latki – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Bezsenność i drażliwość – odpowiada Agnieszka Jamroży
Dlaczego miewam te ciagłe bóle głowy? – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska

artykuły

Koronawirus: Bezpłatne porady psychologiczne NFZ. Przetestowaliśmy, jak to działa

W związku z pandemią koronawirusa oraz gwałtownym

Masowo sięgają po "zetki". Coraz więcej osób uzależnionych

Polacy w okowach bezsenności. Farmaceuci alarmują

Koronawirus a wakacje w Hiszpanii. Polka opowiada o sytuacji w kraju

Hiszpanie od 1 lipca będą wyczekiwać turystów. Z j

Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska Neurolog

umów wizytę

Lek. Martyna Wypych Neurolog, Warszawa

umów wizytę

Lek. Ilona Pieczonka- Ruszkowska Neurolog, Poznań

umów wizytę

Lek. Małgorzata Kogut Neurologia, Kraków

umów wizytę

Depresja czy obniżony nastrój?

Witam. Potrzebuję opinii kogoś z zewnątrz. Zawsze byłam osobą bardzo zamkniętą - ani podstawówki, ani gimnazjum nie wspominam najlepiej.

W liceum może byłby jakiś przełom, gdyby nie pewna sytuacja: otóż z powodu braków w pewnym przedmiocie na początku II klasy liceum udałam się na korepetycje do najlepszej nauczycielki w mieście. Niestety, byłam u niej tylko 4 lub 5 razy i to było straszne - ta kobieta udowodniła mi, że jestem nic nie warta. Gdy na 180 zadań z pracy domowej zrobiłam 150, mówiła, że jestem kompletnie nieprzygotowana. Cały czas mnie strofowała, gdy szłam na zajęcia, z nerwów ściskało mnie coś w klatce, a po wyjściu płakałam. Moja samoocena spadła jeszcze niżej, a i tak zawsze była niesamowicie niska.

W wakacje nie poszłam do pracy, choć chciałam, bo strach przed pomyłką i tym, że nie poradzę sobie z myciem autobusów paraliżował mnie. Ten stan trwa do dziś, a niebawem będę studentką II roku. No właśnie, czy będę? Przez 2 semestry dużo się uczyłam, nie miałam ani jednej poprawki, wszystkie kolokwia zdawałam w pierwszym terminie, a egzaminu po drugim semestrze nie zdałam. Załamałam się tym. Co najgorsze - mój chłopak, z którym jestem 3,5 roku, wyjeżdża na studia, a to jedyna osoba, przed którą się otworzyłam. Gdy się o tym dowiedziałam, świat mi się zawalił. Mówi, że jak skończy studia będzie miał dobrą pracę i wtedy kupimy sobie mieszkanie i będziemy żyć we dwójkę.

Dodatkowo straciłam większość kontaktów z ludźmi, głównie siedzę w domu, nie wychodzę nigdzie. Ciągle płaczę. Wiele razy myślałam o śmierci, ostatnio nawet, po całym, przepłakanym dniu postanowiłam, że po prostu zabiję się nożem kuchennym, ale pomyślałam, że mogłabym to przeżyć i bolałoby. Uważam, że nie powinnam żyć, że tak byłoby lepiej. Mam momenty totalnego odrętwienia, nic mnie nie cieszy. Od ok. 3 lat nie mogę powiedzieć, żebym pamiętała cokolwiek, co by mnie ucieszyło. Mój chłopak bardzo mnie wspiera, ale nadal nie czuję się szczęśliwa, chociaż kocham go bardzo. Jest jeszcze wiele sytuacji i spraw, które wpływają na mnie, choćby to, że z powodów mojej nadwagi poszłam do dietetyka i schudłam ok. 10 kilo, ale to i tak mniej, niż zakładałam i choć wagę mam praktycznie w normie, jestem załamana.

I teraz, po tym całym chaosie, moje pytanie: czy to depresja, czy tylko zwykłe obniżenie nastroju? Nie wiem czy powinnam iść do psychologa/psychiatry czy może jestem przewrażliwiona?

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Samoocena

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Działania nauczycielki pogorszyły Pani samopoczucie, zaniżyły samoocenę oraz wpłynęły na Pani zachowanie. Pani zachowanie wskazuje, że nie ma Pani pewności siebie, Pani samoocena jest bardzo niska i ma Pani zaniżone poczucie własnej wartości.

Myślę, że powinna Pani skorzystać z pomocy psychologa i popracować nad swoją samooceną oraz poczuciem własnej wartości. Wiele z Pani problemów bierze się właśnie z braku pewności siebie i niskiego poczucia własnej wartości. Przez to może Pani niezauważać dobrych momentów, czuć się przytłoczona i niezrozumiana.

Z powodu swojego samopoczucia ma Pani myśli samobójcze i nieakceptuje swojego wyglądu. Praca z psychologiem powinna pomóc Pani powrócić do równowagi psychicznej i uwierzyć we własne siły i możliwości.

Pozdrawiam