Ząb leczony kanałowo (nie wnikam czy prawidłowo czy nie) jest dużo słabszy od zęba z zachowaną miazgą. A wynika to z tego, że aby doszło do zapalenia miazgi to najczęściej proces próchnicowy jest rozległy i obejmuje sporo twardych tkanek zęba, które trzeba usunąć. Następnie same etapy leczenia kanałowego, jak trepanacja i opracowanie komory zęba dodatkowo ten ząb osłabiają. Kolejnym czynnikiem wpływającym na to że takie zęby są słabsze to brak płynu kanalikowego z zębinie i brak jej odżywiania. A na koniec sama odbudowa korony zęba po leczeniu kanałowy z wykorzystaniem kompozytu. Jeśli ściany zęba są zbyt cienkie to zastosowanie kompozytu jako całej bryły wypełniającej przestrzeń między ściankami zęba powoduje, że nagryzanie czegokolwiek na ten ząb rozpiera te ścianki a kompozyt działa tutaj jak klin. Zastosowanie techniki warstwowej przy odbudowie kompozytem nieco zmniejsza ten problem ale go nie likwiduje. Dlatego w wielu przypadkach odbudową z wyboru jest zastosowanie endokoron (nakładów) kompozytowych. Co często też wiąże się z obniżeniem osłabionych ścian zęba. Do tego dochodzą jeszcze nieprawidłowości zgryzowe, bruksizm itd. Dlatego w Pani przypadku zapewne wiele czynników miało wpływ na utratę tego zęba. Nieprawidłowe opracowanie i wypełnienie kanałów nie miało na to wpływu. Czy zbyt częste wymiany kompozytu w ciągu 10 lat miały na to wpływ? Zapewne tak, ale ciężko to określić. Ja osobiście usuwam kompozyt w pobliżu tkanek zęba przy użyciu mikroskopu więc utrata tych tkanek jest minimalna albo nie ma jej wcale. Warto jeszcze powiedzieć bo o tym Pani nie napisała jaki jest stan higieny jamy ustnej i czy wymiany kompozytu nie miały związku z próchnicą wtórną. Dlatego na tak postawione przez Panią pytanie nie można dać jednoznacznej odpowiedzi.
