W jaki sposób, oprócz uniemożliwienia dalszego przebiegu ciąży, konizacja może zaszkodzić płodowi? Czy zabieg ten może być powodem upośledzenia, kalectwa lub jakichkolwiek problemów ze zdrowiem dziecka?

12.01.2010 zadałem pytanie: Czy konizacja w czasie ciąży jest bezpieczna dla płodu i matki? i otrzymałem odpowiedź (za którą serdecznie dziękuję - choć nie jest to radosna nowina): "Nie jest to zabieg groźny dla matki, jednak może zaszkodzić dziecku lub uniemożliwić dalszy przebieg ciąży (to zależy od zakresu koniecznego zabiegu).". Myślę, że dla wielu cennym uzupełnieniem wyżej wymienionego tematu będą odpowiedzi na pytania, które zadałem dziś (dla mnie również).

ponad rok temu

Ginekologia Planowanie ciąży Przygotowanie do ciąży

Redakcja abcZdrowie

98 poziom zaufania

Witam!

Nadal będę namawiała Pana do rozmowy z lekarzem opiekującym się Pana żoną - on może Panu powiedzieć, jak jest w tym konkretnym przypadku, jakie jest zagrożenie. Jeśli zabieg nie będzie rozległy, to i ryzyko powikłań po nim będzie mniejsze...

Konizacja w czasie ciąży może doprowadzić do takich powikłań, jak:
- infekcja wewnątrzmaciczna - pomimo zachowania zasad aseptyki na sali zabiegowej, może dojść do infekcji wewnątrzmacicznej (głównie bakteriami z dróg rodnych kobiety). Taka infekcja może niestety zabić dziecko, dlatego jeśli wystąpi, konieczne może być ukończenie ciąży przed terminem. Oznacza to, że dziecko będzie wcześniakiem - będzie słabo przygotowane do życia poza łonem matki.
- uszkodzenie błon płodowych podczas zabiegu - powstaje ryzyko infekcji wewnątrzmacicznej, porodu przedwczesnego.
- niewydolność cieśniowo-szyjkowa - macica nie jest w stanie "utrzymać dziecka w środku". Grozi to przedwczesnym porodem - dziecko może być wcześniakiem. W przypadku niewydolności cieśniowo-szyjkowej można założyć szew na szyjkę macicy, który "utrzyma dziecko w środku", aby mogło dojrzeć.

To są chyba takie główne zagrożenia.

Wydawać by się mogło: nic takiego, dziś jest taki sprzęt w szpitalach, że wcześniaki można uratować. Rzeczywiście w wielu przypadkach można je uratować, ale wcześniaki są słabiutkie, nieprzystosowane do życia na zewnątrz (mogą mieć np. niedojrzały układ oddechowy!), podatne na infekcje, chorowite, bardziej narażone na urazy okołoporodowe... Mają dużo gorzej niż dzieci urodzone o czasie! Jeśli grozi przedwczesny poród, to ważny jest każdy tydzień, który go opóźni.

Pozdrawiam!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Konieczność zabiegu konizacji szyjki macicy u kobiety, która nie rodziła dzieci – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Czy po konizacji nadżerki mogę ponownie zajść w ciążę? – odpowiada Lek. Anna Syrkiewicz
Czy po usunieciu nadżerki (konizacja) mogę zajść w ciążę? – odpowiada Lek. Monika Szafarowska
Krótka szyjka macicy i szanse na ciążę – odpowiada Lek. Aneta Zwierzchowska
Szanse na utrzymanie ciąży po konizacji chirurgicznej szyjki macicy – odpowiada Lek. Jarosław Maj
Czy po konizacji i usunięciu szyjki macicy mogę zajść w ciążę i ją donosić? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Czy to prawda, że wcześniaki urodzone w 7. miesiącu ciąży mają większe szanse na przeżycie? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski
Zagrożenie dla ciąży po konizacji szyjki macicy – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki
Czy będę miała problemy z zajściem w ciążę, a później jej donoszeniem jeśli mam macicę dwurożną? – odpowiada Lek. Aneta Zwierzchowska
Zagrożenie porodem przedwczesnym z powodu polipa – odpowiada Lek. Aneta Zwierzchowska

artykuły

Poród przedwczesny - przyczyny, objawy, leczenie, powikłania

Poród przedwczesny to taki, który rozpoczyna się p

Światowy Dzień Wcześniaka (17 listopada) - cele, kolor fioletowy, obchody

Co dziesiąte dziecko rodzi się przedwcześnie, czyl

Poród - ogólne objawy porodu, rodzaje porodu

Poród (łac. puerperium, partus) jest szeregiem pro

Czy nerwica jest powodem problemów ze zdrowiem?

Dzień dobry, Mam 30 lat. Około 3 miesiące temu wystąpiła sytuacja w której miałem wyszarony obraz przed oczyma, zawroty głowy i bardzo źle się czułem. Od tamtego czasu występuje u mnie ból (ucisk) po lewej stronie głowy, jestem rozdrażniony, nie mogę się skupić i sporadycznie pojawia mi się kłucie w klatce piersiowej w różnych jej stronach. Ponadto wyjątkowo mocno się pocę, zwłaszcza w nocy. Neurolog nie wykrył żadnych zaburzeń typowo neurologicznych, przepisał lekki lek z serii SSRI po którym znaczna część problemów ustąpiła, ale nie wszystkie. Obecnie ten lek przestałem brać i problemy stopniowo wracają. Problem wzmaga się w pewnych częściach dnia, głównie podczas pracy i podczas wysiłku umysłowego. Rozdrażnienie i bóle głowy wzmagają się dodatkowo po wypiciu kawy, pomimo brania magnezu codziennie rano obok witaminy C. Poza tym od kilku lat występuje u mnie przewlekły kaszel, który dodatkowo jest wzmożony w czasie gdy następuje pogorszenie (tj. w godzinach pracy i po wypiciu kawy etc). Niegdyś miałem zapalenie żołądka które też powodowało różne dziwne objawy i problemy takie jak refluks. Paradoksalnie wszystkie problemy przestają występować np. po spożyciu alkoholu. Krew ostatnio badałem, OB podwyższone, CRP podwyższone, natomiast pozostałe z morfologii, cukier, magnezy itd w normie. Szukać przyczyny w nerwicach które są chlebem powszednim w mojej branży czy to raczej coś innego? Do jakiego specjalisty się wybrać?

MĘŻCZYZNA, 30 LAT ponad rok temu

Nerwica Interna Psychologia

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Panu,

Dziękuję Panu za kontakt i za relację :)

Zaprezentowane przez Pana symptomy, wskazują na odpowiedź Pana organizmu, na zdarzenia/sytuacje stresogenne.

Nie napisał Pan, jaki styl życia prowadzi Pan na co dzień - bo to ma znaczenie.
Jak radzi sobie Pan ze stresem?
Jak jest u Pana z regularną aktywnością fizyczną?
Jest takie powiedzenie, którym chętnie dzielę się tutaj, z Czytelnikami Portalu Abc Zdrowie (co sama praktykuję :)) że:

RUCH zastąpi niemalże każdy lek, ale żaden lek nie zastąpi ruchu...

Zalecana byłaby dla Pana osobista konsultacja w Poradni Zdrowia Psychicznego, w ramach NFZ-tu (bez skierowania) lub prywatnie, celem diagnostyki symptomatycznej oraz komplementarnego leczenia (psychoterapeutycznego/ew. farmakologicznego).

Dodatkowo, zachęcam Pana do kontrolnej konsultacji reumatologicznej, z powodu podwyższonego CRP oraz OB.

Gdyby miał Pan życzenie rozmowy ze mną, zapraszam do kontaktu via Skype.

Serdeczności i tylko satysfakcjonującego samopoczucia Panu życzę!

irena.mielnik.madej@gmail.com tel. 502 749 605

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam Pana,
wskazana jest pomoc psychoterapeutyczna w paradygmacie poznawczo - behawioralnym. Alkohol niweluje napięcie związane z niepokojem (lękiem), jednak nie jest to dobra metoda na leczenie zaburzeń lękowych, ponieważ mogą pojawić się skutki uboczne, np. uzależnienie, uszkodzenie poszczególnych narządów wewnętrznych, np. wątroby.
Zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną często objawiają się np. tachykardią (przyspieszonym biciem serca) i podwyższone ciśnienie krwi, inne objawy to; nerwobóle, uczucie zdenerwowania, drżenie, napięcie mięśniowe, pocenie się, zawroty głowy, ucisk w klatce piersiowej, klucha w gardle, suchość w jamie ustnej, problemy gastryczne, przyspieszony oddech w wyniku pobudzenia układu autonomicznego (współczulnego). Lęk jest reakcją pojawiającą się w sytuacji, w wyniku interpretacji przez osobę zagrożenia, wyróżniamy aspekt; poznawczy (myśli, wyobrażenia), fizjologiczny (doznania w ciele) oraz behawioralny (odnosi się do zachowania).
Wszystkie te czynniki wzajemnie na siebie oddziaływają wywołując stany lękowe. Aspekt fizjologiczny jest instynktem samozachowawczym, czyli reakcją organizmu w odpowiedzi na zagrożenie, mobilizuje organizm do walki lub ucieczki, w wyniku pobudzenia układu współczulnego (autonomicznego). Aspekt poznawczy bazuje na myślach, wyobrażeniach o treści negatywnej, występuje pierwotnie w stosunku do emocji i aspekt behawioralny - to są przejawiane zachowania, Lęk można zniwelować na dwa sposoby: zmniejszając poczucie zagrożenia (farmakologicznie) lub zwiększając wiarę we własne umiejętności radzenia sobie z trudną sytuacją. Pomocny jest trening relaksacyjny; kiedy jesteśmy fizycznie zrelaksowani – następuje odprężenie psychiczne i odwrotnie, gdy psychicznie się zrelaksujemy – nastąpi odprężenie fizyczne. W Pana przypadku zalecana jest psychoterapia poznawczo - behawioralna, techniki relaksacyjne, psychoedukacja, która pomoże zrozumieć mechanizm powstawania objawów.
Pozdrawiam serdecznie