Zmęczenie, znudzenie i brak chęci do życia u nastolatka

Witam serdecznie,
Uczucie chronicznego zmęczenia, problemy z zasypianiem, duża męczliwość, brak chęci do życia mogą być symptomami zaburzenia depresyjnego. Jednak takie objawy mogą być także spowodowane przyczynami somatycznymi. Dlatego moim zdaniem na początku powinieneś iść do lekarza pierwszego kontaktu i wykonać podstawowe badania. Jeśli ich wyniki będą dobre wskazana będzie wizyta u psychologa/psychiatry.
Pozdrawiam

Zalecałabym wizytę u lekarza ogólnego i neurologa.

Witam Pana serdecznie,
Na początek podkreślę, że opisanych przez Pana objawów nie należy pod żadnym pozorem lekceważyć. Zalecałabym jak najszybciej udać się do lekarza ogólnego , który zleci szczegółowe badania. Objawy, o których Pan pisze mogą być związane z zburzeniami czynności tarczycy (niedoczynność tarczycy). Jeśli badania lekarskie nie wykażą somatycznych przyczyn Pana dolegliwości konieczna będzie wizyta u psychologa lub/i psychiatry, ponieważ objawy te mogą oznaczać poważne zaburzenia afektywne np. depresję. Bardzo prosiłabym , aby poważnie potraktować moje wskazania i jak najszybciej szukać pomocy.
pozdrawiam
Sabina Myjak

Takie objawy mogą świadczyć o tym, że albo jesteś przemęczony, albo może to być depresja, lub inne zaburzenie. Może to zdiagnozować psychiatra i tam proponuję się udać. Może zaleci leczenie farmakologiczne lub psychoterapię. Zastosuj się do jego porad. Powinno pomóc.

Pozdrawiam
Agata Dusza

dobrzeby bylo zrobic badania lekarskie, czy nie ma jakis brakow i , sprawdzic, czy nic sie nie dzieje w organizmie a rownoczesnie udac sie do psychoterapeuty, gdzie przyjrzy sie Pan temu, co sie dzieje i nauczy to zmieniac.pozdrawiam serdecznie, Violetta Ruksza

Witam,
rzeczywiście to co Pan opisuje to są problemy, którymi warto się "zająć", zresztą tak jak Pan pisze, są to zachowania inne od Pana typowych. Internetowo nie można postawic diagnozy, może to być reakcja na jakieś wydarzenie, jednak opisywane objawy wymagają diagnozy w kierunku depresji, to bardzo ważne ponieważ w tym zaburzeniu bardzo ważna jest wczesna diagnoza i leczenie. Oczywiście może to nie być depresja, jednak warto ją wykluczyć. Mógłby Pan udać sie do psychologa lub psychoterapeuty w celu dokładniejszego przyjrzenia się problemowi, ukierunkowania diagnozy oraz oczywiście przezwyciężenia Pana problemów. Psychoterapia pomaga przywrócić chęć i radość życia. Gdyby zaistniała taka potrzeba psycholog powienien Pana skierować do lekarza psychiatry. Może Pan także rozpatrzyć możliwość wizyty u lekarza psychiatry. Zaburzenia tego typu leczy się na dwa sposoby, najczęściej łacząc obie metody, w zalezności od nasilenia stosuje się farmakoterapię oraz psychoterapię.

Wymienione przez Pana symptomy są rzeczywiście niepokojące. Obniżony nastrój może być wywołany konkretnymi sytuacjami trudnymi lub rozczarowującymi - może to być utrata miłość, samotność, problemy w domu, choroba, kłótnia z przyjaciółmi. Z drugiej strony takie przejściowe pogorszenie nastroju może być związane z dojrzewaniem, stawaniem się dorosłym mężczyzną. Często okazuje się, że to dojrzewanie jest bardzo bolesne. Zaczynamy bowiem sobie zdawać sprawę z różnych naszych ograniczeń, z tego, że świat nie będzie taki, jak my tego chcemy, że ludzie są tylko ludźmi i popełniają błędy. To trudny moment, w którym również możemy odwrócić się od życia.

To co może Pan zrobić w tej sytuacji, to poszukać powodów obniżonego nastroju. Warto o tym porozmawiać z najbliższymi. Jeśli mimo rozmów a także zdawania sobie sprawy z natury problemu, Pana samopoczucie nadal nie poprawia się, warto rozważyć udanie się do psychoterapeuty.

W tego typu sytuacji- jeśli nie ma żadnych zewnętrznych przesłanek takich jak: trudne wydarzenia życiowe, wyższy poziom stresu, duże zmiany itp- warto na początek sprawdzić, czy nie jest to problem natury somatycznej. Czyli zalecałabym wizytę u lekarza i diagnostykę.
Po wykluczeniu przyczyn somatycznych, chorobowych warto przyjrzeć się temu od strony psychologicznej- swojemu funkcjonowaniu, relacjom, subiektywnemu poczuciu szczęścia, spełnienia itp. - najlepiej w konsultacji z psychologiem, psychoterapeutą. Ważne będzie także to, jak długo trwają objawy, czy i co pojawia się dodatkowo, jaki jest kontekst sytuacyjny tych objawów itp itd. To także pozwoli zdiagnozować i określić rodzaj problemu, a tym samym najlepsze leczenie. Na ten moment objawy mogłyby sugerować stany depresyjne, jednak aby taka dagnozę postawić potrzebny jest szerszy wywiad i ww wykluczenie somatyki.