Ból duszy. Objawy depresji

Witam serdecznie. Jestem 25-letnią kobietą. Zawsze byłam osobą wrażliwą, płaczliwą, dobrą, niestety z niskim poczuciem własnej wartości, nie lubiłam siebie. To było w dzieciństwie. W sumie nadal tak jest, a szczególnie od ostatnich dwóch lat.

Zrobiłam coś głupiego i bardzo bardzo tego żałuję, jednak z moim niskim poczuciem wartości nie mogę sobie wybaczyć tego co zrobiłam. Mówię sobie, że każdy człowiek może kiedyś zbłądzić, ma do tego absolutne prawo, że wystarczy sobie wybaczyć i iść dalej, jednak jak sobie przetłumaczę to na mój głupi mózg i jest mi już dobrze, to po dwóch miesiącach dolegliwości wracają.

Znów gnębi mnie poczucie winy, jest mi źle, boli mnie dusza, czuję niepokój i lęk, chcę płakać i trwa to od 2 tygodni do miesiąca. Potem jest mi lepiej, ale złe samopoczucie wraca i wraca. Ostatnio czułam sie dobrze przez aż pół roku i myślalam, że się wyleczyłam z tej nie wiem jak to nazwać, depresji (?), ale niestety ból powrócił. Boję się o siebie, chciałabym nie czuć się tak strasznie, chciałabym być wolna, ale jedynym dla mnie rozwiązaniem byłoby cofnąć czas i wszystko naprawić, ale się tak nie da, więc płaczę dalej.

Wiem ze to głupie, powinnam sobie przebaczyć, wyciągnąć wnioski i dalej żyć normalnie, prawda? Proszę o słowa otuchy, mam nadzieję, że to nie jest depresja, choć pewnie jest… Cały czas mam nadzieję, że ten stan duszy mi przejdzie i że znów będę szczęśliwa.

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Pani problemy wynikają przede wszystkim z zaniżonej samooceny, poczucia winy i tendencji do rozpamiętywania przeszłości. Myślę, że rozwiązanie ich, poznanie własnej wartości i pozbycie się poczucia winy poprawi Pani stan.

Warto, by skorzystała Pani z pomocy psychoterapeuty i przepracowała trudne emocje i przeżycia. Może się Pani uwolnić od demonów przeszłości i cieszyć się swoim życiem. Musi Pani jednak podjąć systematyczną pracę nad swoimi problemami i postarać się je rozwiązać.

Pomoc specjalisty będzie niezbędna, by odnalazła Pani odpowiednią drogę i konstruktywnie rozwiązała sprawy z przeszłości. Dzięki temu poprawi Pani swoje samopoczucie i nauczy się, jak radzić sobie w stresujących i obciążających sytuacjach.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Problemy psychiczne po zdradzie partnera – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Niskie poczucie własnej wartości i poczucie winy a depresja – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Depresja i konflikty w związku – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Jak poradzić sobie z brakiem akceptacji po doświadczeniu przemocy seksualnej? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Czy to są objawy depresji poporodowej? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Co ja mam zrobić? Objawy depresji? – odpowiada Paulina Witek
Jaki wpływ na leczenie depresji ma picie alkoholu? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy możliwa jest depresja u 18-latki? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Czy moje objawy to już depresja? – odpowiada Mgr Łucja Fitchman
Poczucie winy po odejściu od męża – odpowiada Mgr Violetta Ruksza

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Wiesław Wiśniewolski wygrał z białaczką. Gwarancji nie było

Pan Wiesław Wiśniewolski dowiedział się od lekarza

"Nie mam oporów przed żadną czynnością". Fragment książki Weroniki Nawary "W czepku urodzone"

Weronika Nawara jest pielęgniarką. Zna ten świat "

Czy to, co mi jest to mogą być objawy depresji?

Ja mam problem trwający już prawie rok. W zeszłym roku w listopadzie miałam próbę samobójczą przez chłopaka a dokładniej przez jego zdradę. Nie wyobrażałam sobie wtedy życia bez niego, wiedziałam, że będzie trudno pookładać sobie życie na nowo i wolałam tego uniknąć - czułam się nikomu niepotrzebna, samotna, czułam, że nikt mnie nie rozumie. Potem miałam wizyty u psychologów różnych, którzy nie potrafili mi pomoc, bo ja nie umiałam się przed nimi otworzyć, nie mogłam im powiedzieć tego jak się naprawdę czuję. Przez ten cały rok codziennie płakałam, byłam załamana i żałowałam, że ta próba mi się nie udała, bo teraz wiem czego chciałam uniknąć. Po pewnym czasie miałam kolejną próbę, pobyt w szpitalu psychiatrycznym, z którego zostałam wypisana ze stwierdzeniem, że nie jestem chora psychicznie z czym ja się nie zgadzam. Najgorsze jest to, że ja tego byłego chłopaka codziennie widzę w szkole i za każdym razem jak go widzę mam ochotę płakać lub ciąć się. Nie wiem, czy mimo moich myśli samobójczych bym była w stanie znów to zrobić. Proszę mi powiedzieć czy brak apetytu, budzenie się w nocy, uczucie beznadziejności, smutek, który jest przy mnie cały dzień, to, że na nic nie mam siły, że ciągle jestem zła, rozdrażniona i że na niczym się nie mogę skupić - czy to mogą być objawy depresji? Proszę o w miarę możliwości szybką odp. Dodam jeszcze, że mam 14 lat.

KOBIETA, 14 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Joanna Moczulska-Rogowska

Witam.

To czy cierpisz na depresję będzie w stanie stwierdzić jedynie lekarz. Sposoby jakimi radzisz sobie ze swoimi problemami są niepokojące. Szkoda, że nie potrafiłaś szczerze porozmawiać z żadnym psychologiem, może zabrakło Ci cierpliwości, może dobrej woli...
Niestety wizyty u specjalisty są jedynym sposobem na rozwiązanie Twoich problemów. Dlatego powinnaś udać się jeszcze raz do psychologa z takim nastawieniem, że jest to jedyna osoba, która może Ci pomóc. Pamiętaj przy tym, że nie musisz od razu wszystkiego mówić, daj sobie czas na oswojenie się z sytuacją, nie spiesz się. Jedyne, co musisz robić to chodzić na umówione spotkania. O resztę zadba psycholog.

Pozdrawiam!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki: