Czy to są objawy depresji poporodowej?
Dzień dobry. Mam 32 lata. Przez całe życie mam problem z poczuciem własnej wartości - ojciec nigdy się mną nie interesował, nie bawił się ze mną i nie pytał jak mi idzie w szkole. Dla swoich dzieci chciała być lepszą matką niż mój ojciec rodzicem. Mama była zapracowana, zajęta domem i opieką nad chorą matką. Mam trójkę starszego rodzeństwa.
Czuję się brzydka i brakuje mi wiary we własne możliwości. Bardzo chciałam mieć dzieci, ale już w ciąży miałam wątpliwości czy chce tego dziecka, czy dam rade się nim zajmować. Po urodzeniu synka często czuje niechęć do niego, nie mam ochoty się nim zajmować, wszystkie czynności wykonuje mechaniczne. Wszystko mnie denerwuje: płacz dziecka, to że mu się ulewa, bałagan w domu, mąż który próbuje mnie uspokoić. Swoją złość wyładowuję na sobie albo rodzinie.
Jestem zniechęcona do życia, mam myśli samobójcze, chcę przestać być ciężarem dla rodziny. Czuję się wyrodną matką. Nie potrafię się pogodzić z tym, że nie urodziłam dziecka naturalnie i nie karmię go piersią, że za krótko próbowałam po porodzie (miałam mało pokarmu, a dziecko nie chciało ssać piersi). Rodzina próbuje mnie wspierać, ale ja czuję, że mnie nie rozumieją, nie wiedzą co czuję. Termin do psychologa mam na 5 października - jak mam przetrwać te dwa miesiące?
