Witam.

Jestem mamą 3-letniej córeczki, nie wykazuje ona postępów w mowie i komunikacji. Właściwie mało mówi (sporadycznie daj, masz, zejdź, chodź, uspokój się, zamknij, otwórz), ale wszystko to jest zrozumiałe tylko dla mnie, gdyż jakby trochę sepleni. Generalnie, nie chce powtarzać słów, nie pokaże zwierzątek na obrazku ani części ciała. Córka w zasadzie posiada swój język, swoją chińszczyznę dla nikogo niezrozumiałą. Ciągnie za rękę, jak coś chce, lub stoi i podskakuje. Denerwuje się przy tym. Wskazuje ręką, gdy czegoś chce, mówiąc to to to, a jak chce mnie gdzieś zaprowadzić, to ciągnie za rękę. Lubi przytulać się do mnie, taty lub babci. Obejmuje mocno ręką za szyję. Niechętnie rozstaje się ze mną, czasami jednak sprawia wrażenie zamyślonego i nieobecnego. Cieszy się na widok rodziców, uśmiecha się, podnosi rączki, pomaga rozbierać się i sama też lubi się rozbierać. Czasem założy sukienkę mamy i chodzi po pokoju wyginając swoje ciałko. Lubi łaskotki przy tym śmiejąc się głośno, uwielbia jak sądzę skakać po rodziców łóżku i biegać po nim w tą i z powrotem. Płaczem i leżeniem na podłodze próbuje wymuszać swoje zachcianki.

Jest sprawna ruchowo, szybko biega, skacze na kanapach, bardzo ciekawa, wszędzie zagląda, szpera w szufladach,. Ze mną bawi się w chowanego, a-kuku, śmieje się wtedy głośno, Czasami naśladuje, np. rozmawia na niby przez telefon (jest to pilot, książeczka, kalkulator, łopatka, skórka od kanapki, cokolwiek, tylko żeby robić "hano"). Uwielbia muzykę, ma swoje ulubione piosenki, które kąpiąc się potrafi zanucić lub śpiewać z odpowiednią melodią, tylko że w swoim języku. Potrafi też wystukiwać rytmy pudełkami bądź czymś co ma pod ręką. Lubi oglądać reklamy w tv, niektóre bajki, piosenki, wtedy nic do niej nie dociera, a jeśli podniosę lekko głos wymawiając jej imię, ażeby zwróciła uwagę, denerwuje się. Niepokoi mnie brak mowy, niechęć do powtarzania, ignorowanie wołania i pytań. Tylko jeśli coś faktycznie chce to wszędzie mnie ciągnie i pokazuje bądź wyciąga ręce, ażeby ją podnieść, ona się wtedy rozgląda i zastanawia co by wziąć np. z lodówki. Owszem przyniesie pojemnik z zabawkami, aby je wysypać na podłogę, lecz jednak gdy to uczynię zostawia zabawki i zajmuje się sama sobą. Czasem jak z nią dłużej posiedzę i pokażę kilka razy, to ułoży sama wieżę z klocków, po czym ją burzy.

Ma dobry apetyt, je wszystko. Tylko że nie chce sama jeść, woli jak się ją karmi. Owszem, miała etap, że sama jadła, ale jakby się uwsteczniła. Teraz po samodzielnym jedzeniu zostało tylko samodzielne jedzenie małych jogurcików. Pije ze swojego kubeczka z dzióbkiem, inaczej się nie napije. Lubi kąpiele (i wszystkie zabawy z wodą), czesanie, ubieranie bądź rozbieranie się. Nie wiem co jej jest. Jak mocno się buntuje, tupie nóżkami mocno w podłogę lu po swojemu, krzyczy na mnie strojąc miny lub wyszczerzając zęby. Jeśli się krzyknie na nią, bo coś przeskrobała to przyjdzie mówi "mła" i się przytula, to chyba oznaka przeprosin. Ale dalej robi to samo, a my tak samo zwracamy jej uwagę tłumacząc, że nie wolno tego robić, bo będzie ała bądź zrobisz ba na podłogę.

Miała też taki okres, że w wieku 9 mies. sama robiła kupkę i siku na nocnik, gdy poszłam do pracy, gdy miała 1,5 roku to przestała i teraz robi na podłogę, a kupkę przynosi w rączkach mimo iż non-stop sadzamy ją na nocnik bądź wkładkę nie załatwi się, i szybko z niej schodzi jakby ją parzyła. Jeśli jest głodna, to otwiera sama lodówkę i przynosi to z czym chce zjeść, załóżmy, kanapkę. Córka ma 3 latka i w dalszym ciągu nie potrafię oduczyć jej od ciągania smoka, miała etap 1,5 miesięcy bez smoka, jednak w dalszym ciągu nie jestem w stanie jej go odebrać. Słuch zdaje się, że ma dobry, bo nawet jeśli zawleczka od smoka gdzieś zaszumi, to potrafi go znaleźć po dźwięku. Generalnie wygląda tak jakby nie miała ze mną kontaktu wzrokowego, jeśli już takowy zaistnieje trwa ona naprawdę kilka sekund. Córka lubi przebywać w naszym towarzystwie, jednak nie widać zainteresowania naszymi osobami, robi to co najbardziej lubi skakanie i bieganie. Czego mogę się spodziewać po wizycie w poradni i czy jest powód do obaw, że moje dziecko ma mało osiągnięć na swoim koncie?