Czy efebofilia jest dewiacją seksualną?

Chciałbym się dowiedzieć, czy efebofilia jest dewiacją seksualną. Spotkałem się z różnymi poglądami na ten temat. Według Wikipedii i encyklopedii WIEM, efebofilia stanowi normalną formę zaspokojenia popędu seksualnego. Natomiast inne źródła zaliczają ją do dewiacji. Jakie są kryteria, zgodnie z którymi jakieś zachowanie traktuje się jako normę lub patologię? Czy uważanie efebofilii za dysfunkcję nie jest spowodowane wyłącznie przekonaniem o szkodliwości wszelkich kontaktów o charakterze seksualnym przed osiągnięciem pełnej dojrzałości płciowej? Bo przecież trudno ją potępiać patrząc na nią z biologicznego i medycznego punktu widzenia. Czy oceniając efebofilię pod względem możliwości stworzenia więzi partnerskiej, pogląd, według którego związek 25-letniego mężczyzny z 16-latką jest całkowicie prawidłowy, ale związek 30-latka z dziewczyną w tym wieku jest dewiacją, nie jest absurdalny? Przecież przyjmując, że rozwój człowieka trwa do 18 roku życia, trudno uznać, że istnieje różnica psychologiczna między mężczyzną 25 i 30-letnim. Co najwyżej etap życia może ulec zmianie. Jednak nie może on chyba wpływać na funkcjonowanie związku. Wiek 25 lat jest tylko przykładem, obrazującym różnicę w postrzeganiu przez społeczeństwo i psychologów relacji mężczyzn 20-kilkuletniego i 30-letniego z nastolatką. Może moje pytanie przypomina bardziej wypowiedź, jednak chciałbym poznać opinie osób, traktujących efebofilię jako dewiację. Na jakie argumenty się powołują? Jakie jest zdanie osoby udzielającej odpowiedzi?
MĘŻCZYZNA, 27 LAT ponad rok temu
Redakcja abcZdrowie
98 poziom zaufania

Witam,
W seksuologii istnieje dział zaburzeń zwany zaburzeniem preferencji seksualnych. Preferencje seksualne u człowieka dzielą się ze względu na obiekt oraz sposób zaspokajania. Np. obiektem może być osoba dorosła, dziecko, osoba w podeszłym wieku, zwierze, fetysz itp. Sposobem zaspokajania może być np. sadyzm czyli poniżanie kogoś, masochizm czyli bycie poniżanym, podglądanie itp.
Zdrowa preferencja seksualna powinna spełniać trzy funkcje: biologiczną czyli możliwość prokreacji, społeczną czyli tworzyć wieź oraz psychiczną czyli zaspokajać popęd seksualny. Jeżeli mamy do czynienia z zaburzeniem to przeważnie tylko psychiczna potrzeba jest zaspokojona a społeczna i biologiczna nie. Czyli jeśli ktoś preferuje małe dzieci to zaspokoi z nimi tylko potrzebę seksualną a nie stworzy z nimi dojrzalej seksualnej więzi partnerskiej ani możliwości reprodukcji.  Podobnie np. z zoofilią – zaspokojona jest tylko potrzeba psychiczna popędu seksualnego.
Analizując efebofilię z tej perspektywy, to nie jest ona dewiacją. Zaburzeniem może być tylko wtedy jeśli mężczyzna preferując tylko młode dziewczyny odczuwa z tego powodu cierpienie gdyż nie może stworzyć więzi z kobietą w swoim wieku a np. pragnie mieć rodzinę. Jeśli jednak komuś odpowiada taki styl życia i czuje zadowolenie oraz spełnienie to jest to ok. Należy zaznaczyć że układ np. 30 latka i 16 - latki musi być szczęśliwy dla obojga. Obie strony muszą być w miarę dojrzale tak aby więź nie była płaszczyzną, która tworzy cierpienie. Związek ma dawać szczęście oraz obustronną akceptację i przyjemność.
Oczywiście uwarunkowania kulturowe grają dużą rolę w przypisywaniu takim związkom cech patologii stąd powstają poglądy że to nienormalne. Negatywna ocena tego zależy głownie od odgórnego założenia ze tak nie powinno być. Warto tez zaznaczyć na koniec, że dziewczyna, która kończy 15 lat zgodnie z polskim prawem może być już aktywna seksualnie z dorosłym mężczyzną.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty