Witam serdecznie,
jeśli sytuacja w której się Pani znajduje jest dla Pani odpowiednia to wydaje się, że nie powinno to stanowić problemu. Jeśli Pani czuje się dobrze i taki styl funkcjonowania w relacjach z innymi nie przynosi Pani np. dyskomfortu, cierpienia i odpowiada na Pani potrzeby to prawdopodobnie nie ma czego w takiej sytuacji zmieniać (choć nie odpowiem w 100% z względy na niepełną ilość informacji). Pojawia się pytanie na podstawie czego mama twierdzi, że ma Pani depresję? Czy może być tak, że mama dostrzega jakieś objawy, których Pani nie widzi bądź jakieś objawy ją niepokoją? Jeśli u człowieka występuje tylko i wyłącznie mała częstotliwość spotykania się z ludźmi i nie występują inne objawy, np. anhedonia, problemy ze snem, apetytem, obniżony nastrój itd. to nie można mówić o depresji.
W ostateczności (jeśli uzna Pani, że byłoby warto) można zgłosić się na konsultację do lekarza psychiatry albo do psychoterapeuty aby w 100% ocenić czy występuję u Pani zaburzenie nastroju (depresja).
Kryteria DSM-5 dotyczące depresji:
Aby zdiagnozować większe zaburzenie depreysjne w ciągu dwóch tygodni musi być spełnionych jednocześnie pięć z dziewięciu poniższych kryteriów. Objawy te muszą stanowić zmianę w stosunku do poprzedniego sposobu funkcjonowania danej osoby, a co najmniej jednym z nich musi być obniżony nastrój lub utrata przyjemności lub zainteresowania czynnościami, które wcześniej sprawiały przyjemność.
1. Obniżony nastrój przez większą część dnia, prawie każdego dnia, ujawniany albo w postaci albo subiektywnych skarg, albo za pośrednictwem obserwacji czynionych przez inne osoby.
2. Utrata lub znaczne zmniejszenie zainteresowania czynnościami, które wcześniej sprawiały przyjemność, przez większą część dnia, prawie codziennie w stosunku do wszystkich lub prawie wszystkich aktywności
3. Zmniejszenie masy ciała albo zwiększenie masy ciała lub zmniejszenie lub zwiększenie się apetytu
4. Bezsenność lub nadmierna senność niemal każdego dnia
5. Poczucie braku własnej wartości lub nieadekwatne, nadmierne poczucie winy niemal każdego dnia
6. Spowolnienie lub pobudzenie psychoruchowe niemal każdego dnia
7. Zmniejszona zdolność myślenia lub koncentracji albo brak zdecydowania, utrzymujące się niemal każdego dnia.
8. Zmęczenie lub poczucie braku energii niemal każdego dnia
9. Nawracające myśli o śmierci (nie tylko lęk przed śmiercią), nawracające myśli samobójcze bez określonego planu działania, próby samobójcze oraz określony plan popełnienia samobójstwa.
Ponadto, aby postawić diagnozę, muszą być spełnione następujące warunki:
Objawy depresji powodują klinicznie istotne cierpienie lub upośledzenie funkcjonowania społecznego, zawodowego lub w innych ważnych obszarach funkcjonowania.
W wywiadzie brak epizodów maniakalnych lub hipomaniakalnych.
Objawy nie są wywołane fizjologicznym działaniem substancji ani innym stanem ogólnomedycznym.
Epizody choroby nie są lepiej wyjaśnione innymi zaburzeniami tj. schizoafektywne, schizofrenię lub inne określone i nieokreślone zaburzenia ze spektrum schizofrenii lub inne zaburzenia psychotyczne.
Serdecznie pozdrawiam,
Sylwia Michalak
