Czy nerwica serca zalicza się do chorób psychicznych?

Jak sama nazwa wskazuje nerwice mają podłoże psychiczne. Jedynym sposobem na poradzenie sobie z Pani problemami zdrowotnymi jest psychoterapia.

Stwierdza Pani, że użyła wyparcia. Jest to mechanizm obronny "wypierający" pewne treści z naszej świadomości. Niestety nasza świadomość jest tylko niewielkim elementem naszego życia psychicznego - o wiele mniejszym niż zwykło się sądzić. Oznacza to, że na głębszym poziomie nie doszło do żadnej zmiany w Pani funkcjonowaniu emocjonalnym a nerwica jest sygnałem, że Pani organizm nie radzi już sobie z napięciem i powinna Pani poprosić o pomoc specjalistę.

Doświadczenie utraty dziecka nienarodzonego bardzo szybko może zmienić się w depresję. Taka strata wiąże się z utratą części siebie, obniżenie poczucia własnej wartości, złością i gniewem na świat ale też na siebie.

Jest w Pani dużo bólu i złości. Jednak to jak Pani sobie z nimi obecnie radzi jest autodestrukcyjne. Proponuję jeszcze raz na spokojnie rozważyć kontakt ze specjalistą.

Witam,
nerwica serca to pojęcie bardziej potoczne niż diagnostyczne rozumiane może być jako reakcja somatyczna na problemy natury psychicznej. Pisze Pani o dramatycznych przeżyciach, które jak sama Pani pisze wyparła, takie wyparcie może skutkować własnie takimi objawami, bo te emocje nadal gdzieś w Pani pozostają, a nie przeżyte emocje często skutkują problemami somatycznymi. Zachęcałabym do kontaktu z psychologiem, na prawdę te trudne doświadczenia i emocje z nimi związane warto przepracować. Pozdrawiam.

Tzw. "nerwica serca" należy do zaburzeń o podłożu lękowym, czyli psychicznym (jak wszelkie nerwice). Do zaburzeń stanu psychicznego, dających objawy nerwicowe, często dochodzi własnie na tle niepowodzeń życiowych, które człowieka przerastają. Spiętrzenie tak dramatycznych, wręcz traumatycznych, wydarzeń, które Pani opisuje oraz Pani tendencja do "duszenia wszystkiego w sobie" powodują ogromne obciążenie, przyczyniając się do powstania zaburzeń nerwicowych. Tłumienie emocji ma destrukcyjny wpływ na psychikę. W Pani przypadku nie tylko wskazaniem, ale wręcz koniecznością, jest psychoterapia. Proszę udać się do wykwalifikowanego psychoterapeuty, któremu będzie Pani mogła zaufać i jak najszybciej rozpocząć leczenie.