Czy przy uzależnieniu od mefedronu potrzebny jest detoks?

Mam koleżankę, która od miesiąca codziennie (dosłownie) zażywa od 1 do 2 gramów mefedronu. Sama nie jestem w stanie jej to wybić z głowy. W internecie jest za mało jeszcze informacji na temat tej substancji, wiec nie wiem jak to wpływa na jej psychikę i co będzie dalej. Koleżanka jest zachwycona mefedronem i mówi, że bez niego nie mogłaby normalnie funkcjonować. Od czasu gdy zaczęła brać, dużo więcej się udziela towarzysko. Ma straszny słowotok, przez co łatwo nawiązuje nowe kontakty i widać, że naprawdę wydaje się bardzo zadowolona z życia. Jeszcze przed zażywaniem mefedronu była osobą bardzo melancholijną i raczej zamkniętą w sobie. Nie lubiła rozmawiać, była bardzo introwertyczna, jej rodzice myśleli, że coś bierze i robili wszelakie testy. Jednak one nic nie wykryły, ponieważ to była po prostu jej natura. Teraz, gdy zaczęła brać, jest kompletnie inna, ma lepsze kontakty ze znajomymi, jak i również (a w szczególności) z rodzicami, którzy oczywiście nie mają zielonego pojęcia o mefedronie i po prostu są przekonani, że dojrzała czy coś w tym stylu (ona ma dopiero 19 lat). Trochę to paradoksalne, ale mefedron naprawdę zmienił ją „na lepsze”. Wiem, że na pewno nie będzie chciała uczestniczyć w żadnej terapii. I tu pojawiają się moje pytania: po jakim czasie (i jakie) pojawiają się skutki zażywania mefedronu? Czy do pozbycia się uzależnienia potrzebny jest detoks na oddziale zamkniętym, czy zwykła psychoterapia? Z góry dziękuję za odpowiedź. Pozdrawiam.

KOBIETA ponad rok temu

Uzależnienia Uzależnienie od narkotyków Psychoterapia Leczenie uzależnienia od narkotyków

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Mefedron jest substancją stosunkowo "młodą", dlatego jego pełne działanie i konsekwencje nie są do końca poznane. Wiadomo, że mefedron uzależnia, a jego działanie jest podobne do amfetaminy lub kokainy. Stąd też pojawia się gadatliwość, otwartość i przyspieszenie psychomotoryczne. Konsekwencje przyjmowania mogą być poważne. Należą do nich: zaburzenia pamięci, halucynacje, wymioty, nadmierne pobudzenie. Odstawienie mefedronu wiąże się z obniżeniem samopoczucia, poczuciem bezradności i pustki. Mogą mu także towarzyszyć drgawki, bezsenność i zaburzenia pracy serca. Pani koleżanka jest osobą dorosłą i sama decyduje o swoim życiu. Na Pani nie ciąży odpowiedzialność za jej zachowanie. O formie leczenia uzależniania decyduje specjalista - lekarz psychiatra lub terapeuta uzależnień. Koleżanka musiałaby sama zgłosić się do takiej osoby. Diagnoza jej stanu wymaga bezpośredniej konsultacji, a do rozpoczęcia terapii wymagana będzie jej zgoda. Może Pani zachęcać koleżankę do podjęcia się takiej konsultacji, a potem terapii. Jednak ona sama musi jej chcieć, bo wtedy leczenie jest skuteczniejsze. Może Pani również porozmawiać z jej rodzicami. Choć taka rozmowa będzie miała zapewne konsekwencje dla Waszej znajomości. Proszę pamiętać, że Pani nie jest za nią odpowiedzialna. Ona, jako osoba dorosła, sama decyduje o swoim życiu. Pani może służyć jej radą lub wsparciem, kiedy będzie tego potrzebowała, a Pani będzie chciała jej go udzielić.

Pozdrawiam