Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (ang.OCD) – jest to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się występowaniem u chorego natrętnych (obsesyjnych) myśli lub zachowań przymusowych (kompulsyjnych).
Określane dawniej jako „nerwica natręctw” i tradycyjnie zaliczane były do zaburzeń nerwicowych. W ICD-10 zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne klasyfikuje się jako F42; oznaczenie jako F42.0 oznacza zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne z przewagą myśli obsesyjnych, a F42.1 z przewagą czynności natrętnych (rytuałów)[1]. W DSM-IV klasyfikowane było wśród zaburzeń lękowych[2], natomiast w DSM-5 znajduje się w oddzielnym, nowym rozdziale „Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne i podobne”.
Natomiast dystymię diagnozujemy, kiedy niewyjaśniony smutek trwa minimum dwa lata. Towarzyszyć mu mogą zaburzenia łaknienia i snu, problemy z koncentracją, trudności w podejmowaniu decyzji, niska samoocena, ogólne poczucie beznadziei, nudy i wewnętrznej pustki. Objawom tym towarzyszy zwykle stałe uczucie napięcia psychicznego, zamartwianie się, czasem lęk. Przyczyny dystymii są typu biologicznego, być może też rolę odgrywają czynniki genetyczne. Jednak niektóre badania wskazują na nerwicowy charakter tego przewlekłego schorzenia i rolę czynników środowiskowych. Dystymia towarzyszy niekiedy zaburzeniom osobowości, zwłaszcza osobowości unikowej, a także natręctwom i fobii społecznej. Leczenie polega na psychoterapii powiązanej z podawaniem leków przeciwdepresyjnych.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty