Witam serdecznie!
W przypadku, gdy obniżenie nastroju utrzymuje się długotrwale, można rozważyć diagnozę dystymii.
Jako dystymię rozumie się przewlekłe obniżenie nastroju, z objawami, które nie osiągają takiego nasilenia jak w typowym epizodzie depresyjnym. Kategoria "dystymia" mieści w sobie zarówno zaburzenia określane jako depresyjne zaburzenia osobowości, zaburzenia nastroju, konsekwencje przewlekłych zaburzeń lękowych.
Dla rozpoznania dystymii powinno być spełnione kryterium czasowe: obniżenie nastroju powinno trwać nie krócej niż 2 lata. Choroba może się rozpoczynać od łagodnego epizodu depresyjnego. Osoby cierpiące na dystymię mogą mieć okresy lepszego samopoczucia, trwające zazwyczaj kilka, klikanaście dni, jednak dominuje utrzymujące się obniżenie nastroju.
Do typowych objawów dystymii należą: obniżenie nastroju, przewlekłe zmęczenie, obniżenie zdolności do odczuwania przyjemności, obojętność, tendencja do zamartwiania się, przypisywania sobie winy, zaburzenia koncentracji, poczucie niedostosowania, bezradności, wycofanie z kontaktów społecznych. Chory wykonuje swoje obowiązki w pracy i w domu, jednak nie sprawiają one satysfakcji. Towarzyszącym objawem może być rozdrażnienie, nieokreślony lęk, bezsenność.
Nieleczona dystymia prowadzi do postępującego spadku funkcjonowania, poczucia dyskomfortu i braku satysfakcji, a nawet do rozwoju tendencji i prób samobójczych. Dystymię należy różnicować z depresją, chorobą afektywną dwubiegunową (wówczas okresowo występują stany manii lub hypomanii), zaburzeniami lękowymi, następstwami uzależnień - podobne objawy występuja np. u osób przewlekle używających marihuanę (tzw. zespół amotywacyjny).
W leczeniu dystymii zaleca się psychoterapię (w szczególności poznawczą oraz interpersonalną) oraz leki przeciwdepresyjne. Leczenie farmakologiczne zazwyczaj powinno trwać dłużej niż w przypadku typowego epizodu depresyjnego.
Na podstawie krótkiego opisu nie można dokładnie zróżnicować charakteru Pana dolegliwości.
Jeśli nie może Pan aktualnie uczestniczyć w psychoterapii, leczenie może polegać wyłacznie na przyjmowaniu leków, jednak po pierwszej konsultacji lekarskiej wskazana jest kolejna wizyta u lekarza po ok. 4 tyg. od początku leczenia.
Leki przeciwdepresyjne zaczynają działać po ok. 4-6 tyg. leczenia, a nie zawsze udaje się dobrać odpowiedni preparat za pierwszym razem. Czasem trzeba skorygować dawkę lub poradzić sobie z objawami ubocznymi, które mogą się pojawić w pierwszych tygodniach leczenia. Takie objawy to np. wzrost drażliwości i niepokoju, bezsenność, myśli samobójcze.
Pozdrawiam i życzę szybkiej poprawy samopoczucia.
