Żeby ktoś się zmienił musi sam tego chcieć, mieć motywację. A do tego często trzeba, by doświadczył konsekwencji, wziął odpowiedzialność za to, co dzieje się w jego życiu. Nie wiem, jak poważny jest na ten moment stan córki i czy jest obecnie na tyle świadoma i krytyczna, by w ten sposób patrzeć na siebie. Jeśli nie- może warto nadal działać tak, jak Pani działała- w którymś momencie stan się poprawi i wówczas bycie w terapii przyniesie owoce.Czasem ustabilizowanie działania leków i nawiązanie relacji terapeutycznej trwa dość długo, warto zatem wykazać się cierpliwością.
Witam. Czasami psychoterapeuta może mieć opinie dobrej, i zapewne taka jest, jednak dobór osobowościowy nie jest właściwy. Warto poszukać kogoś, kogo polubi Pani córka. Psycholog to człowiek, w towarzystwie jednego dobrze się czujemy, innego nie za bardzo. Są tez portale społecznościowe, gdzie można wypowiedzieć swój ból, podzielić sie problemami i zaczerpnąć opinii psychologicznej, niektórzy udzielają porad prze Skypa.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Zaburzenia nerwicowe, schizotypowe i depresja a chęć poprawy komunikacji z ludźmi – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Jak jeszcze leczyć depresję u 9-letniej dziewczynki? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
- Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, depresja i iluzje wzrokowe – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Depresja u 12-letniego dziecka – odpowiada mgr Katarzyna Binder
- Objawy depresji u syna – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Zaburzenia tożsamości seksualnej a zaburzenia osobowości, nerwica i depresja – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk
- Partner z uzależnieniami – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Organiczne zaburzenia nastroju u 73-letniej osoby – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Iwona Małgorzata Kłoszewska
- Zaburzenia zachowania i opóźniony rozwój psychomotoryczny u 5,5-letniego dziecka – odpowiada Mgr Katarzyna Batugowska
- Zaburzenia zachowania u 16-letniego syna – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej