Dlaczego moje dziecko się tak denerwuje?

Dzień dobry, jestem mamą prawie 3-letniego chłopca. Bardzo ładnie poradził sobie z odstawieniem smoczka, nauka siusiania również przeszla bardzo naturalnie. Synek jest póki co jedynym dzieckiem w domu. Jeszcze rok temu synek chętnie bawił się z innymi dziećmi, lubił kiedy ktoś nas odwiedzał albo my kogoś. Teraz stał się bardzo wycofany. W otoczeniu gdzie znajdują się dzieci, najczęściej siedzi przy mnie lub przy mężu i wpada w panikę kiedy jakieś dziecko do niego podchodzi. Nie chce dołączać do innych dzieci, które się bawią. On wybiera kilka zabawek i wraca do nas żeby w spokoju się nimi bawić. Bardzo denerwuje się, gdy ktoś się zbliża. Mam wrażenie że ma w sobie ciągły lęk. Bawi sie sam i jednocześnie obserwuje czy przypadkiem ktoś nie ma zamiaru do niego podejść. Nie dzieli się zabawkami, nie zabiera innym dzieciom zabawek, ale też nie pozwoli żeby ktoś dotknął zabawkę która ona sobie wybrał. Kiedy wracamy do domu, synek jakby dostał zastrzyk energii, biega, bawi się, śmieje. Kiedy jednak coś nie odbywa się po jego myśli, rozrzuca zabawki, tłumaczy że jest smutny i ucieka do innego pokoju z placzem. Nie wiem jak wtedy powinnam reagować, iść za nim i go przytulić, a może dać mu czas żeby pobył sam ze sobą. Ostatnio synek zaczął jakby delikatnie się jąkać/zacinać. Objawia się to najczęściej kiedy chce nam coś opowiedzieć albo w trakcie zabawy kiedy jest podekscytowany. Chcąc powiedzieć np. mamusia mówi ma ma ma ma ma ma.... Czasem dokończy, czasem rezygnuje i się denerwuje. Do tej pory bardzo lubil się kąpać, wręcz z placzem wychodził z wody. Od pewnego czasu płacze, kiedy przychodzi czas kąpieli. Chwyta mnie za ręce i kurczowo się trzymać. Widzę że bardzo się boi, ale kiedy pytam dlaczego albo tłumaczę że kąpiele są fajne, daje mu różne zabawki, on tylko krzyczy że nie chce tu być. Nie przypominam sobie żeby coś stało się podczas kąpieli takiego, co mogłoby spowodować takie zachowanie. Zdaje sobie sprawę że ciężko jest powiedzieć cokolwiek z samego opisu, jednak bardzo proszę o choć pobieżne nakreślenie czy powyższe zachowania są związane np. z jakimś etapem rozwoju dziecka czy może powinny stać się powodem do niepokoju. Bardzo dziękuję.