Dziwne zachowanie mamy - co począć?

Witam. Mam taki oto problem. Mieszkam ze swoją mamą, która ma 56 lat, jej zachowanie jest bardzo dziwne i to już od dłuższego czasu. A mianowicie mówi do siebie i zazwyczaj są to krótkie słowa i bardzo często je powtarza. Nie ma z nikim kontaktu, prawdę powiedziawszy nie da się z nią spokojnie porozmawiać, ponieważ ucieka (odchodzi) do innego pokoju. Próbowałem dojść do jakiejś rozmowy i wytłumaczyć, aby poszła do lekarza rodzinnego i porozmawiała o swoim zachowaniu – niestety, bezskutecznie, ponieważ twierdzi, że z nią wszystko w porządku, tylko my wszyscy w rodzinie chcemy zrobić z niej tzw. wariata. Na ogół kobieta zachowuje swoje cechy życiowo-codzienne, a mianowicie chodzi do sklepu, myje się, pierze i robi wszystko co na co dzień powinna robić normalna kobieta. Proszę o jakąkolwiek pomoc, co można by było zrobić, aby jej zachowanie mogło się zmienić.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Psychiatria Zdrowie psychiczne

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Na podstawie tak krótkiego opisu trudno mi postawić hipotezy odnośnie rozpoznania. Zmiana zachowania i monologowanie może być związana np. z zaburzeniami koncentracji, występującymi w przebiegu depresji lub początku zaburzeń funkcji poznawczych. To, że Pana Mama wykonuje swoje obowiązki domowe, nie wyklucza np. przeżywania smutku, przygnębienia, lęku lub innych objawów.

W celu wyjaśnienia tych wątpliwości wskazane jest badanie lekarskie, najlepiej przez lekarza psychiatrę. Lekarz rodzinny może mieć zbyt małe doświadczenie w różnicowaniu tego typu objawów.

Być może łatwiej byłoby Pana Mamie zaakceptować wizytę u specjalisty w obecności innego członka rodziny - syna, córki lub np. siostry. Osoby w depresji lub z zaburzeniami funkcji poznawczych mogą czuć się nieporadne w takiej sytuacji i po prostu bać się jej. Pokolenie Mamy może mieć przekonania typu ,,do psychiatry chodzą tylko wariaci", postrzeganie konsultacji u psychiatry i psychologa uległo dużej zmianie w ciągu ostatnich kilkunastu lat. Zapewnienie o swoim wsparciu, znalezienie polecanego, zaufanego specjalisty cieszącego się dobrą opinią i towarzyszenie Mamie w trakcie wizyty, mogą pomóc w przełamaniu oporów.

Z pozdrowieniami

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy dziwne zachowanie mojej mamy to objaw depresji? – odpowiada Paulina Witek
Mam duży strach w sobie, najgorzej jest nocą, nie mogę spać i boję się ciemności – odpowiada Agnieszka Jamroży
Dlaczego po zawale zachowanie się zmieniło? – odpowiada Lek. Seweryn Segiet
Mój przyjaciel się zmienił - czy to depresja? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Nie wiem, czy to jest depresja, czy nerwica? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Z mamą po śmierci jej ojca dzieją się dziwne rzeczy. Jak jej pomóc? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy depresja w starszym wieku może powodować otępienie? – odpowiada Mgr Justyna Szczygłowska
Zmiana zachowania mamy - czy to może być depresja? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy możliwa jest depresja po wyjściu ze szpitala? – odpowiada Dr n. med. Bohdan Tadeusz Woronowicz
W ogóle nie mam ochoty na jedzenie. Czy mam anoreksję? – odpowiada Agnieszka Jamroży

Dziwne zachowanie mamy - co począć?

artykuły

Brak przyjaciół w klasie a depresja

Jak leczyć depresję?

Recenzja książki "Życie pod psem, który wabi się Depresja"

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła