Szanowna Pani!
Serdecznie współczuję Pani i całej Państwa rodzinie z powodu tej bolesnej sytuacji, w jakiej się znaleźliście. Ponieważ zły stan psychiczny Pani synowej wpływa negatywnie na wszystkich domowników, w tym na malutkie dziecko, to zrozumiałe, że szuka Pani sposobów, by nakłonić ją do przyjęcia pomocy. W aktualnej sytuacji wydaje się to trudne, a dobra wola współpracy ze strony pacjenta jest niezbędna. Proszę jednak pamiętać, że odmowa diagnozy i dalszego leczenia przez synową nie musi być trwała – może ona wynikać np. z silnych negatywnych emocji lub ostatnich doświadczeń z pobytu w szpitalu.
Z Pani wypowiedzi wynika, że stan psychiczny synowej jest niestabilny, że zaostrzenia (m.in. w postaci napadów agresji) przeplatane są okresami poprawy, podczas których rozmawiacie i dokonujecie różnych ustaleń. Na tę trudną rozmowę o dalszym leczeniu warto poczekać, aż synowa się uspokoi. Trzeba na nią spojrzeć jak na osobę cierpiącą, która sama może nie rozumieć, dlaczego tak się zachowuje. Jej odmowa poddania się diagnozie na pewno z czegoś wynika – może lęku przed życiem z piętnem zaburzenia psychicznego lub wcześniejszych złych doświadczeń ze służbą zdrowia? Warto o to zapytać. Trzeba jej też uświadomić konsekwencje jej zachowania dla całej rodziny i wyznaczać granice, zwłaszcza ze względu na dobro dziecka. Jeśli synowa Państwu nie ufa, dobrze byłoby zwrócić się do kogoś, z kim miała/ma dobre relacje (może ktoś z jej rodziny lub przyjaciół).
Skupiacie się Państwo na tym, jak pomóc chorej osobie. To oczywiste. Ale w całej tej sytuacji także Państwo potrzebujecie wsparcia. Zachęcam do tego, żeby udać się na konsultację do psychologa lub terapeuty rodzinnego. Przy poradniach zdrowia psychicznego i szpitalach bywają też grupy wsparcia dla bliskich osób z zaburzeniami psychicznymi.
Odpowiedzi naszych specjalistów na podobne pytania znajdzie Pani poniżej:
• https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/jak-namowic-do-leczenia
• https://pytania.abczdrowie.pl/pytania/jakie-sa-sposoby-namowienia-zmuszenia-osoby-chorej-psychicznie-na-leczenie
Pozdrawiam serdecznie.
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Co zrobić, gdy osoba z dnia na dzień odchodzi? – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
- Jak odzyskać zaufanie bliskiej osoby? – odpowiada Mgr Ewa Czernik
- Moja wnuczka odsunęła się od nas - co się z nią dzieje? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
- Zaburzenia osobowości a studiowanie – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Atak histerii i agresji u 2,5-latka – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
- Schizofrenia i leczenie w Polsce – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Co mogą oznaczać zaburzenia osobowości, wahania nastroju i napady agresji? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
- Jak pomóc wnukowi, który ma stale złe samopoczucie? – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
- Niechęć matki do własnego dziecka – odpowiada Mgr Katarzyna Włoch
- Czy to jest molestowanie psychiczne? – odpowiada Magdalena Pikulska
artykuły
Smutna prawda o SORach: Przekroczenie granicy godności
W maju dziennikarka Magdalena Rigamonti opisała na
Oblicza Starości - poruszająca wystawa, która oswaja ze starością
Starość jest piękna Starość niejedno ma oblicze -
Wyjeżdżała pod ostrzałem z głuchoniemym synem. "Bałam się, że w Polsce będziemy żyć na ulicy"
Tuż po wybuchu wojny w Ukrainie Oksana Volchenko w