Jak leczyć te objawy fobii?
Od kilku lat cierpię na nerwicę lekowa z atakami paniki, do tego mam bardzo nasiloną emetofobie (fobia przed wymiotowaniem). Panicznie boje sie jezdzic autobusami, zwlaszcza w godzinach szczytu, ze ktos potencjalnie chory mnie tam zarazi jakims wirusem i ze zachoruje. Bylo to znosne do wrzesnia, kiedy dostalam ataku? sama nie wiem co to bylo, calkowicie inne odczucia od moich regularnych atakow paniki, ale w trakcie jazdy poczulam sie zle, nudnosci i gula w gardle, spanikowana szybko wysiadlam. Ustapilo to od razu jak wyszlam z autobusu. Pozniej kilka razy taka sytuacja tez wystepowala, ale juz bylam w stanie ja na tyle opanowac (guma do zucia, oddychanie) i przechodzilo po paru minutach. Dzieje sie tak tylko w autobusach. No i od tamtego czasu zaczelam sie bac kazdej podrozy, ze znowu dostane takiego 'ataku' i ze tym razem skonczy się wymiotami (ktore sa dla mnie koncem swiata). Mam wrazenie, ze przez to wkręcilam sobie, ze mam chorobe lokomocyjna. Teraz kazda jazda wyglada tak, ze robi mi sie zle, rozni sie to od typowego ataku paniki, bo mam wrazenie ze czuje lekkie zawroty glowy, nie jest to jakies krytyczne i dojezdzam do celu, ale jest to strasznie męczące psychicznie, bo juz pare godzin przed jazdą panikuje na mysl, ze musze wsiasc do autobusu.
A wiec pytanie: czy mozliwe, żebym nagle nabyla chorobę lokomocyjną czy są to tylko objawy somatyczne zwiazane z fobiami?
Nigdy przez cale zycie nie mialam problemow z jazdą jakimkolwiek środkiem lokomocji, wrecz to uwielbialam, do momentu az w 2021 zaczelam sie bac, ze ktos chory kolo mnie usiadzie i mnie zarazi.
Problemow z blednikiem tez mysle, ze nie mam, ciezko stwierdzic, ale mysle, ze zawroty glowy daloby sie odczuc na codzien. Jesli chodzi o jazde samochodem, to rzadko mi sie zdarza jezdzic, a jak juz to na bardzo krotkie trasy, wiec nie odczuwalam poki co takich objawow siedzac jako pasazer w samochodzie. Pomocy :(
