Jak leczyć nerwicę natręctw u kobiety w młodym wieku?

Witam. Od jakiegos czasu mam objawy hmm pomieszane. Nerwica natrectw.. Natrectw myslowych.. Bardzo silne dejavu jakies przeblyski po tym co zobaczylam jakbym wiedziala co bedzie dalej ale widze negatywnie. W efekcie piniekad sie to spelnia ale wtedy zawsze czuje ulge bo spelnia sie inaczej niz mialam to w glowie. Zaczelam sama z tym walke. Przestalam wykonywać natretne czynnosci ALE jeali wykonam jedna juz do konca dnia mam znow to samo. Kiedy zaczynam myslec pozytywnie nerwica walczy probuje mi wcisnac ze jest za dobrze i ze cos sie wydarzy.. Mysli dotycza bliskich nie chorob czy katastrof albo smierci. Tylko relacji między mna a nimi. Rozmawialam z pania pedagog synka. Zrozumiała mnie. Zaproponowala żebym wyrzucila wszystkie rzeczy ktore mialan w przeszlosci itp. Bo np potrafie przebrac sie 30 razy bo ubieram cos i w glowie ze cos bedzie nie tak. Nawet kiedy to pisze kilka razy zmieniam slowo ale kiedy sie temu przeciwstawiam powoli slabnie. Przeszły mi nerwowe tiki chodzenie po pokoju bo powoli rozumiem ze nie tylko ja to mam.. Wczoraj bylo cos dziwnego bo leciala reklama i ze "a za chwile.. " ja w przeciagu jakis sekund ale takich sekundek mialam mysl ze to i to i dokladnie to zdanie bylo. To juz mnie przerazilo. No i kiedy chce robic porzadki w tej szafie znow przeblysk. Ze zapytam mame czy chce komus to oddac i pozniej bedzie tak ze mam zie wyprowadzac i slowa ze teraz mam mniej do zabrania. I gdy to teraz pisze przestraszylam sie ze jesli to wypowiedzialam to sie spełni. Z drugiej strony mam swiadomosc ze chce walczyc mysle ze wlasnie jak bede to wykonywała to cos sie stanie. I wtedy wpadam chyba w błędne kolo bo pojawia sie mysl odwrotna.. Wykonaj to i to to wlasnie bedzie dobrze. Chociaz dzien wczesniej bylo to na zle. I zaczelam wierzyc w to ze to co sie dzieje prowadzi wlasnie do dobrego. Mam nadzieje ze ktos mnie zrozumie. Ale to i tak i tak prowadzi to natretnych mysli. I to nieustanne dejavu .. Cokolwiek widze slysze mam wrazenie ze to bylo ale jakieś urywki i usilnie probuje ulozyc to w calosc i jak to bylo. Czy bylo dobrze jak oglądałam to czy to jak zjadlam to czy to. Wlasnie boje sie nawet zjesc bo przeblysk ze zjadlam cos i wtedy cos bylo. Kiedybwalcze probuje zyc chwila to nerwica wali jeszcze bardziej. Ze jest za dobrze ze jak nie bede zwracala na nia uwagi to sie pogorszy. Nie chce brac lekow. Bralam pramolan i citabax ale wiem co mi jest wiem ze leki mnie otumania oczywiscie pomoga.. Wiadomo ale ja chcialabym żyć normalnie. Jak kiedys usmiechnieta pelna zycia. Dodam ze stresuje sie tak przed np zalatwieniem sprawy. I czarne scenariusze. Bo po uzgodnieniu juz jej napiecie opada. Psychiatra da mi leki.. Psycholog znam bardzo dobra mila pania która juz raz mi bardzo pomogla takim kopem do zycia. Tylko coz moge zrobic zeby nie denerwować sie tak ? Przykładowo mam spotkac sie z wlascicielem starego mieszkania w celu rozliczenia. Wiem ze to tylko rozmowa zapłacenie i mi ulzy. Ale do momentu spotkania mam takie mysli ze tu wejdzie tu bedzie sprzeczka cos tam cos tam. Chociaz wiem ze te mysli sa bez sensu to i tak mnie mecza Co najdziwniejsze kazde zle przeczucie sprowadza sie do strachu przed kłótnia z partnerem lub jego mama. Jestem coraz blizej odpowiedzi na to wszystko. Bardzo mi na nich zalezy nie chce go stracić. I np nie przejmuje sie zalatwienjem sprawy tylko ze pokloce sie z nim przez nia. Nie meczy mnie problem z krzykiem dzieci tylko ze z nim sie o to pokloce. Czy moze o to chodzic? Czy pomoze jak np powiem jednego dnia stop od dzis zyje jak kiedys wszystko sie da. Mam takie nastawienie ale mysli tak mi wierca w glowie ze przewaznie wygrywają.