Dzień dobry, chciałbym opowiedzieć o moim problemie.... Od małego zawsze byłem osoba lękliwą i wydaje mi się, że wrażliwa, nie lubiłem ciemności, strasznych filmów bo wiadomo wyobraznia działała. Jak wiadomo czasy młodości mijały beztrosko do czasu kiedy nie zrobiło mi się słabo, nagle, tak że nie mogłem złapać oddechu, panika, lekarz, oczywiście wszystko ok. Mialem spokój. Spokój nie trwał długo, ponieważ przyśniło mi się, że leżę w trumnie i znowu lek i panika, było straszne, zamykałem oczy i widziałem swój własny pogrzeb... Oczywiście cały czas ciemność i potwory w wyobraźni to był temat tabu. Przyszedł okres spokoju, spokoju aż do gimnazjum kiedy to naczytałem się o rakach i innych chorobach. ZAWSZE coś mnie bolało, zawsze szukałem objawów u siebie. Ale od A do Z jeszcze żyje i przestałem choroby sobie wymyslac. Dramat rozpoczął się dopiero pod koniec liceum, kiedy to nie wiem czy usłyszałem, że ktoś kogoś pozbawił życia czy nawet oglądałem film. W oczach jedno, wobrazenia jedno, że robię komus krzywde, serce chciało wyskoczyć, bałem się ostrych przedmiotów, ciągle widziałem, że robię komus krzywde (chodzi głównie o bliskich, z którymi mam świetne kontakty) Znowu trochę spokoju, matura, nowa dziewczyna, nowe życie. Będąc z dziewczyną cały czas w głowie miałem, że mnie zdradza mimo, że widomo nie. Na sile jej bym to wmówił, aż w końcu mama powiedziała mi, że mam przestac sobie wmawiać bo to denerwuje. Znowu spokój. Wszystko wróciło jakieś pół roku temu, znowu usłyszałem, że ktoś kogoś zabił czy coś i od tego czasu ciągle męczą mnie mysli i wyobrażenia : *że robię komus krzywde *każdy przedmiot który dotkne od razu, że robię komus krzywde *że stracę panowanie, wpadnę w szal czy coś i zrobię komus krzywde *że jestem pedofilem czy gejem (mam wspaniałą dziewczynę, która kocham) *że sobie zrobię krzywde *że zobaczę w kims kogoś strasznego *że zaatakuje mnie jakiś potwór z horroru lub ktoś bliski się w niego zamieni Wpadałem w panikę, lek. Obecnie boje się, że słyszę głosy, prowadzę sam ze sobą monolog w myślach, wyobrażam sobie lub szukam na sile, że mam omamy dźwiękowe ale tylko w głowie, strasznie mnie to denerwuje bo to wszystko jest bardzo głupie... Boje się, że będę chory na schizofrenia chyba za dużo czytam, boje się, że coś w głowie będzie mi kazało komus zrobic krzywde Ogólnie nigdy nie brałem narkotyków, alkohol tylko piwo, rzuciłem palenie tak bardzo się wkurzylem. Często boli mnie głowa, (szczególnie wtedy kiedy przychodza nerwy), obojętność, jak mijają te natrety to jestem smutny, jak mnie nie męczy to czuję pustkę, senny, ciągle zmęczony, lek, panika, strach od rana do wieczora czasem z przerwami, czasem widzę jak przez szybę, jestem wyczulony na każdy dźwięk, szum, czasem piszczy w uszach, serce kłuję, napięcie niszczy od srodka... Jak o tym zapomnę tzn jak się spotkam ze znajomymi to wracam stary dobry ja, szczęśliwy, zarażający pozytywna energia do czasu aż mi się nie przypomni o czym cały czas myślałem, jestem zły bo wszystko mi to niszczy, kiedy cos zaplanuję zaraz przychodzi myśl, że i tak wszystko stracone, tak bardzo chciałbym być zdrowy, obiecałem dziewczynie budowę domu i ślub a nie mogę sobie poradzić... U psychologa byłem, chodzę, jest trochę lepiej ale nie wiem co mi dolega bo nie powiedział, a czym więcej szukam i czytam tym gorzej, co mam jeszcze zrobić?