Jak poprawić relacje z partnerem w związku?

Prosze o pomoc. Nie wiem co robic. Mam 25 lat a moja ex 23. Bylismy razem 7 lat. Przez ten czas układało nam sie świetnie. W 99% bylismy bardzo szczęśliwi. Bardzo często mówiła ze mnie kocha i ze jestem najważniejsza osoba w jej życiu. W ciagu tego okresu zerwalismy 2 razy. Z mojego powodu. Potrzebowalem pobyc sam albo jakas dziewczyna zawrocila mi wglowie. Nic mnie z nimi nie łączyło. Te rozstania trwaly 2-3 tygodnie. Bylismy bardzo szczesliwi. Ostatnio ona poszła na studia a ja zmienilem prace. Przyszło duzo stresu i innych rzeczy, Troche sie od siebie oddalilismy. 3 tygodnie temu rozpadl sie nasz zwiazek. Ona pocalowala swojego przyjaciela na imprezie po czym wybiegła z placzem. Kolejnego dnia do mnie zadzwoniła. Świat mi sie zawalił. Duzo z nia rozmawiałem i wybaczyłem jej. Mowi ze nic do niego nie czuła i nie czuje. Mowi tez ze nie wie czy chce byc jeszcze ze mna. Mowi ze bardzo mnie kocha ale mniej niz kiedys albo inaczej, ze ma chaos w glowie i nie wie co ma robic. Mowi tez ze jestem najwazniejsza osoba w jej zyciu ale czuje do mnie blokade, nie wie czy to jest milosc czy tylko przywiazanie. Ciagle powtarza ze ma chaos w glowie i nie wie czego chce, ze nie wie co ma robic. Rozstalismy sie. Prosi o czas. Unika ze mna kontaktu a jak do niej zadzwonie to jest zła. Ciagle powtarza ze ma choas i potrzebuje czasu. Swiat mi sie zawalil. Bardzo ja kocham i wiem ze to ta jedyna. Czuje to. Od 3 tygodni nie sypiam, nie jadam, na niczym nie moge sie skupic. Ciagle placze, czuje sie rozerwany na strzepy. Chce o nia walczyc, chce byc z nia, wiem to ta jedyna. Mowi tez ze ciekawi ja jakby to było z innym facetem. Co mam robic. Czuje ze czas działa na moja nie korzyść. Nie potrafie czekać. Prosze o pomoc. Błagam

MĘŻCZYZNA, 26 LAT ponad rok temu

Stres Psychologia Rozstanie

Dr Anita Rawa-Kochanowska Psycholog, Lublin

55 poziom zaufania

Witam. Jeśli dziewczyna powtarza, że potrzebuje czasu, proszę jej dać ten czas. Jej i sobie. Niech Pan zajmie się sobą, poukłada swoje emocje, poprzygląda się swoim zainteresowaniom, potrzebom... Byliście razem na tyle długo i na tyle wcześnie zaczęliście, że możliwe iż nie wie Pan, kim Pan jest bez niej a ona nie wie, kim jest bez Pana... Ten czas może być dla was obojga bardzo cenny. Jeśli nie jest Pan w stanie normalnie funkcjonować bez niej, warto byłoby pójść do psychoterapeuty. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,
zalecane jest dla Pana wsparcie psychoterapeutyczne, ze specjalistą łatwiej będzie zrozumieć problem i poradzić sobie z nim.
Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co mogą oznaczać oziębłe relacje z partnerem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak poprawić życie seksualne małżeństwa? – odpowiada Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Rozstanie po 4-letnim związku i niezdecydowanie u partnera – odpowiada Mgr Marta Pociecha
Jak poukładać naszą relację? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Kłopoty w relacji z partnerką po wypadku samochodowym – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Nieokazywanie uczuć partnerowi – odpowiada Lek. Jerzy Więznowski
Duszenie emocji w sobie i pogorszenie relacji w związku – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Jak poradzić sobie po trudnym rozstaniu w wieku 19 lat? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Jak spróbować zawalczyć o swój związek? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak poradzić sobie z przeszłością partnera? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Jednego dnia jest się panem życia, a następnego pacjentem po udarze

- Najgorszy moment był wtedy, gdy obudziłem si

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Jak poprawić relację w związku?

Nie wiem co sie ze mną dzieje.. Pamiętam jak kiedyś cieszyłam sie z życia.. Codziennie sie smialam wychodzilam na ulice spedzalam czas z innymi w pewnym okresie mojego zycia zmienilo sie to.. A kiedy mama zaczela wyjezdzac za granice pogorszylo moja samoocena sięga dna.. Nigdy nie lubiłam ludzi przytłaczali mnie A teraz? Praca.. Nigdy nie pojde do pracy a przez internet nic nie da sie znalesc wiarygodnego w domu a dlaczego nie pojde nie dlatego ze nie chce po prostu nie wychodze z domu nie chce wychodzic nie nawidze ludzi problemem jest nawet wyjscie do sklepu,lekaza,a nawet urzedu juz nie spotykam sie ze znajomymi.. Boje sie co o mnie ludzie myslą cigle wydaje mi sie ze sie ze mnie śmieją nawet gdy siedze w samochodze i widze ich za szybą źle sie czuje ich wzrok sprawia że potykam sie o własne nogi a gdy sie ktoś zaśmieje strasznie sie pesze i chce jak najszybciej byc w domu potem myśle tylko dlaczego sie ten ktos smial co zle zrobilam ubior,zle chodze o co mu chodzilo i zaczynam nienawidziec tej osoby choc jej nie znam i nie zapamietuje jej twarzy podswiadomie dla mnie jest przekreslona boje sie już nawet prowadzić auto bo jak pomyśle kiedy będę na skrzyzowaniu i bede skrecala ktos sie mna mnie spojrzy i zgasnie mi auto albo ze wypadek spowoduje nie lubie rozmawiac z ludzmi nawet z rodziną nie rozmawiam juz przez telefon wole pisac sms bo boje sie jesli mi cos powiedzą w rozmowie to źle coś odpowiem a w sms mam wiecej czasu na odpowiedz obecnie mieszkam z psem ktorego kocham nad zycie i z chlopakiem ktorego poniekąd niby kocham ale sama juz nie wiem, nie wiem dlaczego ale przestaje go sluchac tak jakby go nie bylo nie interesuje mnie co on mowi do mnie a glupie opowiesci o jego pracy przytlaczaja mnie i irytują on lubi sie powtarzac a ja uznaje w tedy ze mam mnie za glupia i ze informacja ktora mi raz przekazal nie trafila do mnie badz nie uslyszalam i powtarza to nawet 4 razy a ja poprostu nie odpowiadam bo uwazam ze moja odpowiedz jest zbedna przez co bardzo sie klocimy on cale dnie by tylko leżał i gral tylko marze o spokoju kiedy wychodzi do pracy ja w tedy robie sobie kawe spokojnie sprzątam układam puzzle czytam robie co chce a gdy on przychodzi wraca monotonia lezenie w lozku do nastepnego dnia serial i gra nawet juz nie mam ochoty z nim rozmawiac przytulac calowac a nawet nie ma mowy o zblizeniach seksualnych gdyz ja nie mam ochoty nie wiem jak temu zaradzic co zrobic zeby to wszystko zmienic a on chociaz wydaje mu sie ze mi pomaga to mi sie zdaje że mi szkodzi i przepraszam za jakosc tego tekstu pierwszy raz pisze cos takiego i nie potrafie tego sklekotać od 2 godzin choć pewnie po wysłaniu go bedą mnie dreczyc mysli to moglas napisac inaczej a tu dodac to przeczytalam ten tekst chyba z 50 razy zeby go wgl wyslac.. Szukam porady mniej wiecej co mi jest i jak moge sobie z tym radzic

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Psychologia Twarz Samoocena

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,
zalecana jest konsultacja w Poradni Zdrowia Psychicznego, poczucie własnej wartości, kształtuje się w procesie socjalizacji. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie. Wskazana jest pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego. Poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe kształtują samoocenę. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz: 1)Czy doceniasz siebie? 2)Czy lubisz siebie? 3)Czy akceptujesz swoje zachowanie? 4)Jaka jest twoja skuteczność? 5)Czy masz poczucie własnej godności? 6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Mogą pojawiać się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy. Wskazane jest leczenie metodą psychoterapii poznawczo - behawioralnej. Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy - poprawi się Pani funkcjonowanie społeczne oraz ustabilizuje się Pani samoocena, co wpłynie na dobrostan psychiczny. Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak sobie radzić z taką niską samooceną? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak radzić sobie z dużą nieśmiałością? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak przestać się przejmować tym porównywaniem siebie do innych? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak leczyć niską samoocenę u 25-latka? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Niskie poczucie własnej wartości i poczucie winy a depresja – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak nauczyć się samoakceptacji? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego borykam się z brakiem pewności siebie? – odpowiada Mgr Anna Szyda
Jak poradzić sobie z uczuciem niskiej atrakcyjności? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego nie akceptuję siebie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak radzić sobie z obniżoną samooceną po rozstaniu z partnerem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Akceptowanie własnego ciała a depresja

Sposób, w jaki spostrzegamy samych siebie, ma ogro

"Nie rób z siebie pajaca". Dr Paweł Kabata - chirurg onkolog czy celebryta?

Dr Paweł Kabata jest chirurgiem onkologiem, który

Glassofobia - przyczyny, objawy i leczenie

Glassofobia to lęk przez wystąpieniami publicznymi

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Jak poprawić relacje z partnerem?

Jestem w związku od ponad 5 lat. Od jakiegoś czasu wszystko układało się jak w bajce, zaczęliśmy myśleć o mieszkaniu, zaręczynach, a nawet planować przyjęcie weselne. Mój partner prowadził bardzo dziwną znajomość ze starszą od siebie kobietą, pisali ze sobą non stop, on nawet był z nią na piwie, bardzo mnie to męczyło. Doszło do tego, że wiele rozmów na ten temat doprowadziło do tego, że dowiedziałam się, iż ona go zauroczyła itp. Po pewnym czasie obydwoje doszliśmy do wniosku, że to koniec, on kończy z nią znajomość, jakikolwiek kontakt urywa. Zrobił to wszystko dla mnie. Przy czym ona non stop do niego wypisywała, blokował numer, pisała z innego, potem przyszły maile. Wszystko mi czytał, pokazywał, żebym wiedziała. Jednego wieczoru po wypiciu lampki wina, wielu nagrodzonych emocji, wzięłam jego telefon i weszłam w jego maile. Odkryłam konwersacje właśnie z nią. Trafiło mnie to jak grom z jasnego nieba, nie wiedziałam co mam ze sobą i z a wiedzą zrobić. Nie wiedzieć czemu, przyznałam mu się, robiąc przy tym wyrzuty (zaznaczę, że wiedziałam o tych mailach, nie były ukrywane). Zdarzało Nam się już wcześniej, że popełniałam błędy, robiłam bądź mówiłam coś czego potem żałowałam, raniłam ukochanego. Wiedząc też, że jest po traumatycznych przejściach, a kwestia zaufania jest dla niego świętością. Partner stwierdził, że to koniec. Odkryłam potem maile z nią, że chce się z nią przespać, że teraz nie ma zahamowań, wiem, że było to pisane w nerwach. Po kilku dniach przytuliliśmy się i dał Nam jeszcze jedną szansę. Jednak Nasz związek nie wygląda teraz różowo, nie tak jak ja bym chciała, nie tak jak wcześniej. Wiem, że potrzeba czasu. Od momentu pogodzenia się, mój partner nadal pisze/ koresponduje z tą dziewczyną, a także ze swoją byłą partnerką, z którą rozstał się ponad 6 lat temu! Nie wiem czemu to robi, jaki ma w tym cel. Wiem, że go zraniłam. Jednak teraz sama nie potrafię sobie poradzić z obecną sytuacją. Wczoraj poinformował mnie (od incydentu minął tydzień), że w weekend jedzie do tej kobiety, z która pisze i nie wie czy wróci na noc. Żebym nie myślała o najgorszym, to czysto towarzyska, wycieczka. Serce zabolało strasznie. Partner jdnak raz mówi takie rzeczy, a także mówi, że mnie kocha, że mamy plany, że jestem jego ukochaną dziewczynką, całuje mnie i przytula. Życie seksualne od pogodzenia jest bardzo, ale to bardzo obfite i namiętne. Wspomnę jeszcze o tym, że partner ma problemy na tle psychicznym (zaufanie, przywiązanie, miłość), a ja wszystko co mu zbudowałam zepsułam jednym wyczynem. Proszę o podpowiedź jak mam to wszystko odbierać, co mam robić. Przed incydentem z czytaniem maili wszystko było idealnie, jak tylko mogłam sobie to wymarzyć.

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Psychologia Rozstanie Stopy Emocje Serce

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,
wskazana jest psychoterapia par jako forma pomocy, jeśli Partner nie będzie zainteresowany taką formą pomocy dla Państwa, w takim przypadku zalecane jest wsparcie psychoterapeutyczne dla Pani.
Pozdrawiam serdecznie

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Zacznę od podziękowania Pani, ze zechciała Pani tak obszernie podzielić się swoją częścią historii osobistej.

Przyznam, że z zaciekawieniem przeczytałam Pani relację o Pani związku partnerskim/emocjonalnym z Pani Partnerem.
Jak ja to widzę?
Dużo się u Państwa i z Państwa relacją dzieje, pod względem emocjonalnym, nie widać transparentności.
Napisała pani, że : "Od jakiegoś czasu wszystko układało się jak w bajce, zaczęliśmy myśleć o mieszkaniu, zaręczynach, a nawet planować przyjęcie weselne."
Z prezentacji Pani wydarzeń domniemam, że Państwo nie dzieliliście się, nie rozmawialiście, nie wyrażaliście swoich potrzeb/pragnień/marzeń, jak również (domniemam) nie odpowiadaliście na nie wzajemnie.
Być może pojawiła się w Państwa związku monotonia i pewna przewidywalność?
I stąd pojawiło się poszukiwanie Tego Czegoś...? na zewnątrz Waszej relacji?
Co można?
Zachęcałabym Panią do podjęcia szczerej, otwartej i nie oceniającej rozmowy z Partnerem, by wspólnie zaktualizować swoje potrzeby/pragnienia, by wzajemnie na nie odpowiadać.

Pomocne byłoby dla Państwa podjęcie terapii par, by odbudować na nowo zaufanie i wzajemny szacunek do siebie i w relacji (jeśli byłaby u Was gotowość i podjęlibyście wyzwanie bycia w związku "tu i teraz", na zasadzie skupienia się na teraźniejszości...

Gdyby miała Pani życzenie rozmowy ze mną, zapraszam do kontaktu via Skype.

Życzę Pani tylko pomyślności i satysfakcjonujących decyzji,
irena.mielnik.madej@gmail.com
te. 503 749 605