Jak poradzić sobie z przeszłością partnera?

Witam. Otoż mam problem z akceptacja przeszlosci mojej dziewczyny. Opowiem wszystko od poczatku. Martyna jest moją pierwszą powazna dziewczyna. Poznalismy sie na gadu-gadu. Bardzo ją kocham ale to co robila kiedys poprostu nie daje mi spokoju. Otóż wysylala ona swoje nagie zdjecia kilku facetom z ktorymi nie byla w zwiazku. Mowi ze teraz bardzo zaluje, placze jak to wspomina... Ale wtedy wysylala te zdj sama z siebie tak zeby zrobic im niespodzianke... Najgorsze jest w tym wszystkim to ze wiele razy sie o to pytalem na poczatku mowila ze nic takiego nie bylo, klamala... Po jakima czasie powiedziała mi niby wszystko o tych zdjeciach a tak na prawde to nie bylo wszystko... Dopiero za 5 razem dowiedziałem sie wszystkiego. Teraz nie mam do niej zaufania jestem bardzo podejrzliwy poniewaz robika to tez na poczatku naszej znajomości. Nie bylismy wtedy razem no ale eh... Bardzo ciezko mi sie z tym pogodzic. Ja mam 18 lat ona 16, ze mna stracila dziewictwo i wiem ze to to powinno sie liczyc ze w realu to ja bylem tym pierwszym. Ale te zdj na prawde nie daja spokoju cały czas myślę ze bylo cos jeszcze ze jeszcze czegos nw... Co mam zrobic?

MĘŻCZYZNA, 19 LAT ponad rok temu

Psychologia Emocje

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,
zalecana jest psychoterapia jako forma pomocy, ze specjalistą łatwiej będzie zrozumieć problem i poradzić sobie z nim.
Pozdrawiam serdecznie

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Panu,

Z Pana relacji wynika, że Pana Dziewczyna również źle się czuje, z tym, co miało miejsce (nawet nie chciała Panu o tym opowiadać) wyniosła z tego trudną dla Niej lekcję..., i cóż, każdy ma prawo do popełniania błędów.

Co ma Pan zrobić?
Myślę, że taka zwyczajna rozmowa z psychologiem, byłaby dla Pana pomocna, celem rozwiania Pana obaw.

Serdeczności i radości dla Pana i Dziewczyny,
irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pogodzić się z przeszłością seksualną partnerki? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak poradzić sobie ze zdradą mojej dziewczyny? – odpowiada Mgr Anna Szyda
Dlaczego tak kłócimy się z partnerką? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Natrętne myśli dotyczące wydarzeń z przeszłości – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Jak sobie poradzić z fobią społeczną? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Zazdrość o przeszłość dziewczyny – odpowiada Mgr Katarzyna Malcher
Czy jest szansa na odzyskanie zainteresowania dziewczyny? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Jak odzyskać dziewczynę, która zostawiła mnie dla innego? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Brak akceptacji przeszłości partnerki – odpowiada Mgr Beata Szymik
Czy partnerka ma problemy ze sobą? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Bunt pielęgniarki "Pacjenci nas wyzywają, potrafią uderzyć, opluć"

Odbyłem rozmowę z pielęgniarką, która pracuje na d

"Nie mam oporów przed żadną czynnością". Fragment książki Weroniki Nawary "W czepku urodzone"

Weronika Nawara jest pielęgniarką. Zna ten świat "

Jak poradzić sobie z przeszłością?

Witam, mam 21 lat i chciałabym uzyskać poradę, dlaczego nie mogę zatrzymać mężczyzny na dłużej? Moje związki trwają najdłużej pół roku, albo trochę dłużej. Każdy związek kończy mężczyzna, mówiąc, że już mnie nie kocha. Każdy mi mówi, że mam takie dobre serce, że jestem wartościowym człowiekiem, ale co z tego skoro, nudzę im się po jakimś czasie! Cały czas się zastanawiam, co jest we mnie takiego, że oni odchodzą. Jeśli jestem w związku, to nie ograniczam wolności drugiej osoby, nie zamykam go w złotej klatce, zgadzam się na kompromisy. Uważam, że jestem inteligentną kobietą, nie zachowuje się jak idiotka, jestem i poważna i wesoła w zależności od sytuacji. Gdzie tu jest problem? Co jest nie tak? Chciałabym również poruszyć drugi temat związany również z miłością. Otóż 2 lata temu połączyło mnie coś więcej z moim ówczesnym przyjacielem, którego znałam ponad 5 lat. Z nim zerwała dziewczyna, a ze mną facet, no i tak razem w tej niedoli się pocieszaliśmy. Któregoś wieczoru jednak zaszło to dalej, zaczęliśmy się całować. Na drugi dzień napisał mi, że nie żałuje tego, co się stało i że podobało mu się, ja miałam podobne myśli. I tak spotykaliśmy się nadal jak wcześniej, ale zawsze kończyły się już w inny sposób. Po pewnym czasie zaczęłam czuć do niego coś więcej niż tylko pożądanie... Zakochałam się. Spotkania nadal trwały, lecz mnie coraz bardziej umacniały w uczuciu. W końcu zdecydowałam się wyznać co czuje, ale co dostałam w zamian? Tylko westchnął, bo nie wiedział, co miał powiedzieć. Mimo tego chciał się ze mną nadal widywać, zwodził mnie pięknymi słowami, swoim zachowaniem, wyglądał tak jakby czuł coś więcej do mnie ale nic nie mówił o swoich uczuciach. Gdy zabrnęło to za daleko i gdy zaczęłam go naprawdę mocno kochać, napisałam do niego o moich wątpliwościach i chciałam w końcu jakiś wyjaśnień. Napisał mi, że nie czuje tego co ja... Teraz najbardziej nie boli mnie to, że mnie nie kocha, lecz to, że kiedy miał już świadomość, że czuje do niego coś więcej, NIE WYCOFAŁ SIĘ! Nie zrobił nic! Brnął w to dalej! Stawiam w takim razie pytanie, co dla niego znaczyła przyjaźń, która nas wcześniej łączyła? Czemu w imię przyjaźni, w imię szacunku, nie przerwał tego, nie powiedział grzecznie, że trzeba z tym skończyć?! Może teraz utrzymywałabym z nim kontakt, a tak spaliłam mosty za sobą i nie utrzymuję żadnego kontaktu. Nie rozmawiam o nim ze znajomymi, unikam wszelkich miejsc, gdzie ewentualnie mógłby być i muszę powiedzieć, że do tej pory ani razu się z nim nie widziałam. Ale najgorsze jest teraz to, że niestety wracam myślami do niego, do tych chwil wspólnych, choć tak mocno staram się wypierać to wszystko z głowy! Nasi wspólni znajomi wspominali mi kiedyś, że chciałby to wyjaśnić ze mną, że nie chciał, żeby to się tak skończyło. Ja natomiast byłam i jestem nieugięta i nie chce go widzieć, bo choć minęło tyle czasu to gdy o nim słyszę lub spojrzę gdzieś na zdjęcie, na którym jest, przeżywam to bardzo mocno, czuję przeszywającą falę gorąca i dreszczy. Ten człowiek nadal wywołuje we mnie ogromne emocje, choć nie mam z nim żadnego kontaktu. I co, o zgrozo, najgorsze to, to, że w innych mężczyznach szukam chociaż pierwiastka podobizny do niego! Bardzo proszę o radę jak mogę sobie pomóc, żeby ulżyć sobie w tych katuszach? Jak zamknąć tę sprawę i zacząć żyć dalej. Uważam, że przez niego mam teraz problemy w relacjach z mężczyznami, boję się, że nikt nie potrafi mnie naprawdę szczerze pokochać. Że zawsze się będzie liczyć ciało albo moja naiwność.

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Psychologia Relacje z partnerem

Lek. Marta Mauer-Włodarczak Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witam!

Myślę, że odpowiedzi na postawione przez Panią pytania wymagają bardziej szczegółowego wywiadu. Problemy w związkach mogą mieć bardzo wiele przyczyn, a co za tym idzie, wiele rozwiązań. Aby znaleźć właściwe rozwiązanie problemu, należy dotrzeć do jego źródła. Dlatego szczerze zachęcam Panią do umówienia się na wizytę u psychoterapeuty. Myślę, że współpraca z terapeutą znacznie ułatwi Pani funkcjonowanie w związku oraz wyposaży Panią w pewne umiejętności społeczne, które pomogą Pani unikać zawodów i rozczarowań miłosnych.

Pozdrawiam.