Jak przytyć? Przesadziłam z odchudzaniem

Witam. Szukam pomocy, ponieważ sytuacja, w której się znalazłam zaczęła się robić coraz bardziej niebezpieczna. Mam 17 lat, w lutym bieżącego roku zaczęłam się odchudzać, ponieważ przy wzroście 170 ważyłam prawie 68 kilo. Wtedy jeszcze nie stosowałam diety, ale ćwiczyłam dwa razy dziennie na orbitreku po około 40 minut. W wakacje rozpoczęłam dietę i ćwiczyłam już po 50 minut. Efektem tego mojego odchudzania było to, że pod koniec wakacji ważyłam ok. 44 kilo. Chciałam tę wagę utrzymać, więc kontynuowałam dietę, ale ćwiczenia zmniejszyłam do 40 minut i tylko raz dziennie. Niestety waga poleciała w dół. Teraz ważę 40 kilo (w porywach waga pokazuje 39).

Nie wiem co mam robić. Początkowo czułam się bardzo dobrze, ale teraz zaczęły się problemy. Jestem jakaś taka słaba, może to zabrzmi idiotycznie, ale kiedy idę, to ja nie czuję, że idę, tzn. nie czuję ciężaru swojego ciała i mam wrażenie, że zaraz stracę równowagę i upadnę. Kiedy stoję, również nie czuję, że stoję i boję się, że upadnę. Czuję się jakbym była w stanie upojenia alkoholowego i miała za chwilę zemdleć. Ale koszmarem jest moment, gdy wychodzę do szkoły. Gdy tylko zamknę za sobą drzwi, zaczyna się walka z moją psychiką. Zastanawiam się czy dojdę na przystanek? Czy nie zemdleję po drodze? A co jeśli upadnę i nikt mi nie pomoże? Czy w ogóle wrócę do domu? Nie wiem, co mam robić, do kogo się zwrócić, nie chcę iść do nikogo obcego, a tym bardziej do kogoś znajomego lub z najbliższej rodziny. Dlatego zwracam się do Was: POMOŻCIE MI PROSZĘ!!!!

MĘŻCZYZNA, 17 LAT ponad rok temu

Dieta oparta na wymiennikach węglowodanowych

Obejrzyj film i dowiedz się, na czym polega dieta oparta na wymiennikach węglowodanowych. Na ten temat wypowiada się ekspert - diabetolog dr Agnieszka Tiuryn-Petrulewicz.

Witam serdecznie.

Twoja aktualna masa ciała jest bardzo niska, a  wartość BMI wskazuje na konieczność  leczenia szpitalnego!!

Przy tak niskiej masie ciała w stosunku do wzrostu istnieje znaczne ryzyko ciężkich, zagrażających życiu powikłań. Wiele z nich rozwija się podstępnie, nie dając żadnych objawów aż do wystąpienia nagłego kryzysu, czasem z banalnego powodu (stresu, infekcji).
Twój opis wskazuje na anoreksję, która najczęściej zaczyna się od chęci zrzucenia kilku zbędnych kilogramów. Początkowo odchudzanie może być źródłem dużej satysfakcji, jednak dość szybko dochodzi do wyczerpania organizmu- w sensie zarówno fizycznym, jak i psychicznym.
Proszę, abyś jak najszybciej zgłosiła się do lekarza rodzinnego lub internisty oraz do psychiatry.
Koniecznie przeczytaj informacje dostępne w naszym serwisie:

http://portal.abczdrowie.pl/objawy-anoreksji
http://portal.abczdrowie.pl/skutki-anoreksji
http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-anoreksji

Rozumiem, że możesz obawiać się wizyty u lekarza, jednak obecnie Twoje zdrowie jest w prawdziwym niebezpieczeństwie. Jestes silną, wytrwałą kobieta i nie możesz pozwolić sobie teraz na lekceważenie tego zagrożenia. Statystyki podają, że śmiertelność w anoreksji sięga nawet 20%.

Leczenie anoreksji to przede wszystkim psychoterapia, odpowiednio zbilansowana dieta i okresowa kontrola internistyczna.

Dieta przy wychodzeniu z anoreksji powinna być lekkostrawna i składać się z 5 posiłków dziennie.
 Nie powinna zawierać  produktów smażonych, wzdymających( kapusta, fasola), wysokotłuszczowych, niewskazane są też zupy mleczne, żółty ser. Mleko może być spożywane w postaci naturalnego jogurtu, kefiru, twarożku.

Przyrost masy ciała nie może być większy niż 0.1-0.4 kg/dobę i 1-2 kg na tydzień.
Wartość kaloryczna posiłków powinna rosnąć stopniowo:
W pierwszym tygodniu: ok. 40 kcal/kg masy ciała, następnie ok. 60 kcal/kg m.c, po kilku tygodniach o ok 70-100 kcal/ kg m.c na dobę.

Serdecznie pozdrawiam.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty