Witam, mam 26 lat i od 1,5 roku choruję na cukrzycę. W momencie, kiedy się dowiedziałem, że jest to cukrzyca typu 1 bardzo schudłem, w ciągu ponad tygodnia z 77 kg zrobiło się 64 kg, tak że był to znaczny problem. W obecnym czasie mam problem z wróceniem do mojej prawidłowej wagi, przy wzroście 177 cm nadal ważę 66 kg. Proszę o jakąś radę.
Witam Pana,
na początku chciałabym uzmysłowić Panu, że aktualna masa ciała jest jak najbardziej prawidłowa! Pana BMI wynosi 21,07, a norma to 18,5-24,9, proszę więc bardzo się nie martwić, aczkolwiek tak drastyczne schudnięcie z pewnością niosło ze sobą jakieś spustoszenia.
Teraz więc najważniejsze to dostarczać sobie wraz z dietą całą gamę witamin i składników mineralnych. A więc zasada numer 1 - proszę dbać szczególnie o urozmaicenie posiłków, bajecznie kolorowe dania i sięganie po wiele różnych produktów z danej grupy (czyli różne warzywa, w tym takie, których do tej pory Pan nie jadał, różnego rodzaju kasze, inne owoce niż zawsze te same jabłka itd.).
Poprzednia masa ciała (BMI 24,6) zbliżała się do granicy prawidłowej wysokiej masy ciała z nadwagą. Tak więc nie cierpi Pan na niedobór masy ciała.
Nie pisze Pan, jakiego rodzaju insulinoterapię Pan wykorzystuje, proszę jednak pamiętać, że zwiększone ilości pokarmów to również większy udział węglowodanów, a co za tym idzie - potrzebnej insuliny! Proszę poinformować lekarza o zmianach, a najlepiej byłoby spotkać się niedługo z dietetykiem (jako diabetykowi przysługują Panu takie wizyty), który na podstawie mierzonych cukrów we krwi stwierdzi, na ile jedzone posiłki są dobrze skomponowane. W ogóle najkorzystniej byłoby udać się do dietetyka, gdyż nic nie zastąpi prawdziwej wizyty, szczególnie w przypadku cukrzycy.
Na początek proszę zapoznać się z ogólnymi zasadami żywienia osób dorosłych oraz osób z cukrzycą (m.in. http://www.izz.waw.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=7&Ite / http://portal.abczdrowie.pl/dieta-w-cukrzycy-typu-1 / http://portal.abczdrowie.pl/dietetyczne-pulapki / http://portal.abczdrowie.pl/samokontrola-w-cukrzycy-zalecenia-i-rekomendacje-cz-1) i zorientować się, czy je Pan stosuje. Mam nadzieję, że po stwierdzeniu choroby przeszedł Pan edukację. Jeśli nie lub coś jest wciąż niejasne lub też cukry we krwi się wahają, proszę wstrzymać się ze zmianami w diecie.
Wszystkie zmiany, które zwykle zaleca się osobom z małą masą ciała opierają się zwykle o zalecenia niezbyt korzystne dla diabetyka. Myślę więc, że najlepszym sposobem będzie po prostu nieznaczne zwiększenie jadanych posiłków - np. jeśli dotychczas jadał Pan na śniadanie 8 wymienników węglowodanowych, proszę tę ilość do zwiększyć o 10 (jednocześnie zwiększając podawanie insuliny!), podobnie z innymi posiłkami. Może Pan również zwiększyć ogólną ilość tłuszczu w diecie o 2-3 łyżki oliwy dziennie (np. zjadając jedną porcję surówki więcej wraz z 1 łyżką oliwy). Proszę pozwolić sobie częściej na owoce suszone lub orzechy (oczywiście w ramach ogólnych zasad przekazanych w czasie edukacji).
Każdą zmianę w jadłospisie należy kontrolować mierzeniem poziomów glukozy, dlatego też proszę częściej sięgać po glukometr!
I na koniec radzę zapisać się np. na siłownię, gdzie pod okiem instruktora będzie Pan miał szansę nabrać trochę 'ciała' poprzez pracę nad mięśniami, wyrzeźbienia ciała, a jednocześnie będzie Pan miał zwiększony apetyt. Proszę jednak unikać odżywek białkowych i diet zasłyszanych na siłowniach, ich użycie w Pana przypadku nie będzie korzystne. Myślę, że w Pana przypadku - prawidłowej masy ciała, która wydaje się Panu zbyt niska w porównaniu z dotychczasową, praca nad umięśnieniem będzie najkorzystniejszym wyborem.
Pozdrawiam!
Proszę też pamiętać
Jednym z powszechnych komplikacji zaburzeń gospodarki węglowodanowej jest polineuropatia cukrzycowa. Neuropatia może przebiegać skrycie lub ujawniać się w różnie długim okresie od momentu rozpoznania cukrzycy. Częstość występowania neuropatii cukrzycowej dotyczy do 90% wszystkich chorych na cukrzycę, a około 10% ma kliniczne objawy neuropatii jeszcze przed postawieniem rozpoznania cukrzycy.
Najczęściej pierwszym i głównym objawem jest ostry, piekący i przeszywający ból zlokalizowany jako „ skarpetki”.
Bólom towarzyszy mrowienie i drętwienie kończyn, uczucie ich oziębienia, często przeczulica skóry kiedy to lekki dotyk powoduje ból.
Po pewnym czasie pojawiają się zaburzenia czucia w kończynach.
Objawy nasilają się nocą.
Leczenie neuropatii jest trudne i złożone. W zasadzie nie istnieją leki zatrzymujące postęp choroby. Leczenie skupia się głownie na uśmierzaniu bólu. Skuteczność klasycznych leków przeciwbólowych jest niewielka. W przypadku polineuropatii cukrzycowej klasyczne NLPZ są wręcz przeciwwskazane ze względu na ryzyko działań niepożądanych w stosunku do nerek, które i tak są narażone na uszkodzenie w przebiegu cukrzycy ( nefropatia cukrzycowa).
Do leków mających działanie przeciwbólowe należą leki przeciwdepresyjne i przeciwdrgawkowe. Pomocniczo stosuje się dożylne wlewy z lidokainy oraz miejscowo kapsaicynę.
Stosuje się też leki poprawiające funkcjonowanie uszkodzonych nerwów: kwas α-liponowy (ALA) oraz witaminy z grupy B, generalnie są to leki zarejestrowane do leczenia polineuropatii cukrzycowej.
Bardzo ważne jest rehabilitacja i usprawnianie, które w pewnym stopniu hamuje postęp zaników mięśniowych.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
