Szanowna Pani,
To, co Pani opisuje, brzmi bardzo trudnie i nic dziwnego, że czuje się Pani odrzucona i pomijana. Szczególnie teraz – w ciąży, kiedy potrzebuje Pani wsparcia, czułości i poczucia bezpieczeństwa ze strony męża.
Co może się kryć za zachowaniem męża?
Silna więź z rodziną pochodzenia – niektórzy mężczyźni, nawet w dorosłym życiu, czują, że lojalność wobec rodzeństwa i rodziców musi być absolutna.
Trudność w ustalaniu priorytetów – mąż może nie zdawać sobie sprawy, że jako mąż i przyszły ojciec powinien budować teraz przede wszystkim własną rodzinę z Panią i dzieckiem.
Brak empatii – może nie zauważać, jak bolesne i krzywdzące są jego słowa i zachowania, choć jednocześnie deklaruje miłość.
Co może Pani zrobić?
1. Rozmowa o uczuciach, a nie o winie
Zamiast powtarzać, że „on robi źle”, proszę mówić wprost:
„Kiedy mówisz, że twoja siostra i jej dzieci są dla ciebie ważniejsze ode mnie, czuję się odrzucona i niekochana”.
„W ciąży bardzo potrzebuję twojego wsparcia i chciałabym czuć, że razem jesteśmy najważniejszą rodziną”.
2. Ustalanie granic
Ma Pani prawo jasno powiedzieć, że w obecnym stanie potrzebuje ciszy, odpoczynku i spokoju, a wizyty krewnych mogą być męczące.
3. Pokazanie, że chodzi o przyszłość dziecka
Można podkreślić: „Chciałabym, aby nasze dziecko czuło, że jest dla ciebie równie ważne, jak chrześnica. To dla mnie kluczowe jako dla mamy”.
4. Wspólne szukanie rozwiązania
Jeśli rozmowy nie przynoszą efektu, warto rozważyć terapię małżeńską – czasami dopiero neutralny mediator potrafi uświadomić jednej stronie, jak bardzo rani druga.
5. Wsparcie emocjonalne
Warto zadbać też o siebie – szukać wsparcia u bliskich, przyjaciół, a jeśli czuje Pani silne poczucie odrzucenia czy smutku, nie wahać się przed rozmową z psychologiem.
Podsumowanie:
Nie oznacza to, że mąż Pani nie kocha – ale jego zachowania pokazują, że nie rozumie, jak ważne jest teraz postawienie Pani i dziecka na pierwszym miejscu. Rozmowa o emocjach, wyznaczanie granic i – jeśli będzie trzeba – pomoc terapeuty mogą bardzo pomóc.
Konkretny przykład, jak taką rozmowę z mężem przeprowadzić krok po kroku, żeby była spokojna i skuteczna:
Wybór odpowiedniego momentu
Znaleźć spokojny czas, kiedy oboje jesteście wypoczęci, bez dzieci, telefonów i innych rozproszeń.
W ciąży warto, aby Pani czuła się komfortowo – najlepiej siedząc, w miejscu, gdzie może się zrelaksować.
Zaczęcie od siebie (komunikacja „ja”)
Zamiast oskarżać („Ty zawsze stawiasz siostrę ponad mnie”), mówić o swoich odczuciach:
„Czuję się odrzucona, kiedy słyszę, że twoja siostra i jej dzieci są ważniejsze ode mnie”.
„Kiedy przygotowujesz wszystko na wizytę rodziny i czuję, że moje potrzeby są pomijane, odczuwam smutek i brak bezpieczeństwa”.
Podkreślenie wspólnego celu
Pani i męża celem jest teraz budowanie własnej rodziny i wspieranie siebie nawzajem.
„Chcę, aby nasze dziecko i ja czuliśmy, że jesteśmy dla Ciebie równie ważni, jak Twoja siostra i jej dzieci”.
Konkretne prośby i granice
Jasno określić, czego Pani potrzebuje:
„W czasie mojej ciąży potrzebuję odpoczynku i wsparcia, dlatego proszę, aby wizyty gości były umawiane tak, byśmy mieli czas dla siebie”.
„Chciałabym, abyśmy razem ustalali priorytety rodziny, a nie tylko przychodzili z gotowymi decyzjami”.
Otwarcie na jego punkt widzenia
Dając przestrzeń mężowi do wyjaśnienia, co czuje i myśli:
„Rozumiem, że twoja siostra jest dla Ciebie ważna. Chciałabym jednak wiedzieć, jak możemy sprawić, aby nasze potrzeby były równie ważne”.
Szukanie wspólnego rozwiązania
Proponować konkretne działania:
Ustalenie zasad wizyt rodziny w okresie ciąży i po narodzinach dziecka.
Wspólne ustalanie podziału obowiązków w domu i planowania czasu wolnego.
Jeśli emocje są silne i rozmowy nie przynoszą efektu → rozważyć terapię małżeńską.
Podsumowanie rozmowy
Kończyć rozmowę pozytywnie, podkreślając intencje:
„Chcę, abyśmy byli razem i budowali naszą rodzinę w miłości i wzajemnym wsparciu”.
Powodzenia
Z wyrazami szacunku
Położna
Martyna Dudzińska
