Witam Panią serdecznie,
Rozumiem Panią niepokój związany z zachowaniem Pani męża.
W momencie, gdy dwie osoby decydują się na podjęcie wspólnego życia, następuje ważna zmiana w ich relacjach rodzinnych. Mężczyzna i kobieta, tworząc nową rodzinę, symbolicznie odchodzą z własnych rodzin pochodzenia i tworzą nową, niezależną jednostkę. Jest to ważny moment, w którym ich wzajemne relacje powinny stać się priorytetem. Od tej chwili to właśnie ta nowo utworzona rodzina powinna zajmować centralne miejsce w ich życiu, a decyzje i wybory powinny być skupione przede wszystkim na dobru i potrzebach tej nowej wspólnoty. To od nich dwojga zależy, jak będą kształtować swoją przyszłość, jakie wartości będą przewodziły w ich domu i w jaki sposób będą wspierać się nawzajem w codziennych wyzwaniach.
Obie osoby wnoszą do nowego układu wszystkie zachowania i schematy, jakie wyniosły z domów rodzinnych i trudną sztuką jest stworzenie nowej jakości, świadomy wybór, które z reguł zostaną przeniesione do nowej rodziny. Dotyczy to również zasad co do spędzania czasu z rodzicami każdego z małżonków. Potrzebne są rozmowy, nazwanie, jakie reguły panowały w rodzinie każdego z Państwa i podjęcie decyzji, jak teraz chcecie oboje, by wyglądała Wasza codzienność. To ważny krok w kierunku osiągnięcia pełnej dojrzałości emocjonalnej i niezależności.
Trudno ocenić to na odległość, ale wydaje się, że zachowanie męża, które Pani opisuje, może świadczyć o silnym przywiązaniu emocjonalnym męża do jego rodziny pochodzenia i pewnej trudności w uczynieniu swojej nowej rodziny głównym punktem odniesienia. Możliwe, iż w dotychczasowych relacjach męża z rodzicami brakowało jego asertywności i jest to dalszy ciąg układów, które istniały do tej pory. To oznacza, że zmiana tej sytuacji będzie wymagała po pierwsze świadomości problemu, a po drugie uruchomienia wielu zasobów psychicznych. Fakt, że Pani mąż unika mówienia prawdy swojej rodzinie o własnych planach może wskazywać na obawę męża przed konfrontacją lub negatywną reakcją ze strony rodziców.
W takiej sytuacji ważne jest otwarte i szczere porozumienie między Państwem. Proponuję zacząć od rozmowy z mężem o tym, jakie znaczenie ma dla niego relacja z rodziną i jak wpływa to na Wasze małżeństwo. Jeśli zdecydowanie nie zgadzacie się co do oczekiwanego kształtu powyższych, bardzo możliwe, że wspólna terapia małżeńska byłaby pomocna w rozwiązaniu tych trudności. To może być dobry moment, spróbować przepracować niektóre sfery Państwa wspólnego życia już na początku, zanim sytuacja się zaogni i powstaną zranienia, które utrudnią potrzebne zmiany.
Polecam Pani kilka artykułów, które mogą pomóc lepiej zrozumieć sytuację:
• https://relacje.abczdrowie.pl/relacje-miedzyludzkie/7026029643155585c-z-tesciami
• https://relacje.abczdrowie.pl/relacje-miedzyludzkie/7026029643155585c-z-tesciowa
• https://portal.abczdrowie.pl/terapia-rodzinna
Życzę Pani dużo siły i mądrości w radzeniu sobie z tą trudną sytuacją. Proszę pamiętać, że to normalne, iż czasem potrzebujemy wsparcia zewnętrznego, by rozwiązać problemy w związku.
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.
