Dzień Dobry Pani,
Zacznę od tego, że trochę z niepokojem przeczytałam Pani post.
Zaprezentowała Pani swoje stanowisko względem Pani Ojca i
Partnera, rozumiem Panią (tak, jak mogę) że "nie chce Pani skrzywdzić ani Ojca ani Partnera".
To tak, jakby Pani chciała zjeść przysłowiowe ciastko i mieć to ciastko...
Jak ja to widzę?
Bazując na Pani opisie, widzę, że nie ma Pani przestrzeni dla Pani
oraz Pani potrzeb.
To tak, jakby Pani nie było...
Chcę Pani powiedzieć, że jest przyczyna i skutek tej przyczyny...
Domniemam, że Pani Tato nie podejmował i prawdopodobnie nie jest otwarty, by podjąć wyzwanie leczenia.
Pani Tato jest odpowiedzialny za siebie i swoje życie..., Pani jest na takim etapie swojego życia, by zadbać o swoje życie, bo Pani jest odpowiedzialna za swoje życie.
Znaczy to to, że jak najbardziej będzie Pani pomagać swojemu Ojcu, jak będzie taka potrzeba, ale nie tak, że "zanurza się" Pani w tej trosce i opiece, zaniedbując relacje z Partnerem?
Podsumowując, zachęcam Panią, by nie czekać i podjąć terapię dla Osób Współuzależnionych, bo taką historię ma Pani w tle i warto byłoby nabyć umiejętności stawiania granic oraz zadbania o swoje potrzeby oraz swój związek.
Zalecałabym zainspirować Tatę do podjęcia leczenia, w trosce o swoje zdrowie.
Z przesłaniem dla Pani Tego, Co jest Pani najbardziej teraz potrzebne,
irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605
Proponuję żeby pani udała się najpierw do psychologa porozmawiała Jak doprowadzić ojca do gabinetu na konsultacje psychologiczne i może od tego zacząć bez chęci osoby chorej niczego nie da się osiągnąć
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Ojciec alkoholik to koszmar niejednego dziecka. Dz
Współuzależnienie to styl funkcjonowania charakter
29-letnia Chloe Barnard cierpi na amnezję. Zapomin
