Witaj!
Na początku chcę podkreślić, że jestem pełna podziwu dla Ciebie. Mimo choroby i tylu trudności cały czas dajesz z siebie wszystko – zależy Ci na nauce, starasz się mieć dobre oceny i zdać maturę. Nie szukasz dla siebie wymówek i usprawiedliwień, tylko rozwiązań – sposobów na poprawę swojego samopoczucia i efektów nauki. W tym wszystkim starasz się zrozumieć zachowanie swoich rodziców i nauczycieli. To wszystko świadczy o Twojej wewnętrznej sile i empatii. Wierzę, że Twoja determinacja w walce o siebie przyniesie dobre owoce.
Objawy, o których piszesz, są na pewno bardzo przykre. Ale myślę, że równie trudny dla Ciebie jest brak zrozumienia ze strony rodziców i poczucie osamotnienia. Dobrze by było, żeby z Twoimi rodzicami porozmawiał jakiś specjalista, który się Tobą opiekuje – zna Ciebie i specyfikę Twojej choroby. Być może lepiej wytłumaczy im, co przeżywasz i że nie jest to Twoją winą. Przede wszystkim wyjaśni, że depresja jest chorobą, a problemy w szkole i złe stopnie to nie oznaka lenistwa, tylko właśnie choroby. Jeśli chodzi o podejście nauczycieli, porozmawiaj ze szkolnym pedagogiem i poproś go o pomoc w kontaktach z nimi; może uda się mu wpłynąć pozytywnie na odbiór sytuacji. Może warto zdobyć jakieś zaświadczenie od lekarza psychiatry lub opinię z poradni pedagogiczno-psychologicznej. Istnieje też możliwość wystąpienia o tzw. Indywidualny Tok Nauczania czy podejścia do matury w II terminie, we wrześniu. W Twojej sytuacji lepiej wyznaczać sobie malutkie i możliwe do osiągnięcia cele (np. zaliczenie 1 sprawdzianu) niż myśleć o całym roku i maturze. Chociaż edukacja jest bardzo ważna, to jednak najważniejsze teraz jest Twoje zdrowie i samopoczucie.
Najważniejsze, że jesteś po stałą opieką lekarską i psychologiczną, że rozpoczęłaś terapię. Jak sama wiesz, na efekty – zarówno leczenia farmakologicznego jak i psychoterapii – trzeba poczekać. Czasem mogą pojawić się skutki uboczne leków, przejściowe pogorszenie samopoczucia, nawet nasilenie depresji, a także senność czy inne objawy wpływające na procesy poznawcze. Jeśli zmiana leków nastąpiła niedawno, trzeba poczekać nawet kilka tygodni. Lek Memotropil, którzy przyjmujesz, po pewnym czasie powinien wspomóc pracę Twojego mózgu. Proces psychoterapeutyczny także ma swoje etapy, to nie ciągły progres. Jeśli czujesz, że u Ciebie wystąpił zastój, powiedz o tym swojemu terapeucie. To może być ważny moment w drodze do zdrowienia. Ale jeśli mimo upływu czasu nadal będziesz czuła, że terapia nie pomaga, to warto rozważyć zmianę psychoterapeuty.
O wszystkim, co przeżywasz, powinnaś szczerze porozmawiać przede wszystkim z lekarzem psychiatrą i psychoterapeutą. Oni znają Ciebie i całą Twoją sytuację najlepiej. Tylko lekarz jest w stanie ocenić, czy leki działają właściwie, czy może potrzebne są modyfikacje.
Jest teraz czas świąteczno-zimowej przerwy. Proszę, postaraj się odpocząć, zrobić dla siebie coś dobrego. W depresji choruje i dusza, i ciało – dlatego tak ważny jest zdrowy tryb życia. Zadbaj o to, żeby spać min. 8 h dziennie, nie zarywaj nocy i nie sięgaj po używki. Postaraj się o chociaż 15 min aktywności fizycznej dziennie. Dobrze się odżywiaj – włącz do diety produkty poprawiające pracę mózgu, jak: magnez, witaminy z grupy B, kwasy omega-3. Poproś lekarza rodzinnego o skierowanie na badania krwi pod kątem anemii, niedoboru witaminy D oraz choroby Hashimoto – te przypadłości mogą dawać objawy, o których piszesz, w tym tzw. „mgłę mózgową”.
Jeśli chcesz, więcej o wpływie diety na nastrój i pracę mózgu możesz przeczytać pod linkami:
• https://zywienie.abczdrowie.pl/dieta-w-depresji
• https://zywienie.abczdrowie.pl/dieta-na-pamiec-i-koncentracje
Doceniaj siebie za każdy, nawet najmniejszy podjęty wysiłek. Życzę Ci, żeby Twoje starania w walce o siebie przyniosły wkrótce poprawę. Pozdrawiam Cię serdecznie.
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.