Jak żyć przy lekceważeniu mnie przez innych?

Witam. Od dłuższego czasu a we ercz można uznać ze od dziecka jestem lekcewarzona przez innych uważają mnie za osobę głupia, bezwartościową, nie mająca nic do powiedzenia.A jak ma i chce cos zrobić to zrobię źle. Juz brak mi siły walczy z tymi"wiatrakami". Jestem na terapii i ciągle starym się cos zmienić,ale nie potrafię. Jestem młoda wyksztalconą osoba kim jeszcze mam zostać aby ludzie mnie szanowali. Jest mi przykro i cierpie z tego powodu.Pozdrawiam

KOBIETA, 31 LAT ponad rok temu

Depresja Niska samoocena Trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji Psychologia

Lek. Katarzyna Szymczak

95 poziom zaufania

Sugerowałabym zmienić otoczenie, być może przebywa Pani w towarzystwie niewłaściwych osób i to w nich tkwi problem, radziłabym także skonsultować się z lekarzem pscyhiatrą

Lek. Tomasz Budlewski

95 poziom zaufania

Proponuję udać się do psychologa. Odpowiednia terapia pozwoli unikać takiego samopoczucia.

Mgr Katarzyna Bodziacka-Kulik Psycholog, Łódź

46 poziom zaufania

Jeśli takie odczucia i sytuacje towarzyszą Pani od dzieciństwa, to z dużym prawdopodobieństwem można przyjąć, że wpłynęło to na sposób w jaki postrzega Pani świat i rzeczywistość, warto udać się do psychologa aby nauczyć się w jaki sposób radzić sobie z takimi myślami, weryfikować kiedy lekceważenie jest faktem a kiedy tylko zniekształceniem poznawczym. Uwolnienie się od takiego przeświadczenia z pewnością pomoże Pani poczuć się spokojniej, swobodniej i szczęśliwiej a Pani życie nie będzie musiało koncentrować się wokół potrzeby "udowodnienia światu" że zasługuje Pani na uwagę i szacunek.

Mgr Agnieszka Jagielak Psychologia, Warszawa

41 poziom zaufania

Witam,
to ważne, że jest Pani w terapii. Jest to najlepsza droga i nadzieja na inną przyszłość. Dzięki pracy z psychoterapeutą będzie Pani mogła zrozumieć swój sposób postrzegania świata i znaleźć przyczyny, dla których pozwala Pani na lekceważenie swoich myśli, potrzeb i pragnień. Rozumiem, że na razie nie widzi Pani efektów swojej pracy i czuje się w związku z tym bezradna. Zachęcam do porozmawiania o tym na najbliższej sesji. Dodatkowo może Pani wziąć udział w trningu asertywności, dzięki któremu łatwiej będzie Pani stawiać granice i dbac o siebie.
Pozdrawiam i życzę powodzenia

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Poszukiwanie motywacji w życiu – odpowiada mgr Edward Jakubowicz
Jak przestać manipulować innymi ludźmi? – odpowiada mgr Anna Demarczyk
Brak zainteresowania ze strony innych – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak żyć z osobą cierpiącą na zespół Otella? – odpowiada Mgr Dorota Gromnicka
Nerwowość i zmiana nastawienia do życia u partnera – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski
Jak poradzić sobie z zazdrością i nastawieniem do innych ludzi? – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Jak zmienić nastawienia do życia? – odpowiada Mgr Justyna Kała
Jak nauczyć się asertywności i przestać bać się życia? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Lęk przed życiem i dorosłością – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Problem z konsekwentnym działaniem w życiu – odpowiada Mgr Monika Hibner

artykuły

Jak rozmawiać z chorym na depresję?

350 mln ludzi na całym świecie cierpi na depresję.

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Smutna prawda o SORach: Przekroczenie granicy godności

W maju dziennikarka Magdalena Rigamonti opisała na

Czy do końca życia będę zarażała innych?

Dzień dobry. Jakiś czas temu wykryto u mnie mononukleoze i dostałam tabletki, krople i antybiotyk (jestem po pierwszej butelce i mam jeszcze druga). Bol gardła juz praktycznie znikł, ale muszę sie teraz oszczędzać i uważać na siebie. Stad kilka moich pytań. 1. Czy mogę zarazić sie jeszcze raz przez całowanie z osoba zakażona nawet w takim momencie jak jestem, że się jeszcze leczę? 2. Czy do końca życia będę zarażała innych? 3. Jak długo po chorobie nie mogę spożywać alkoholu?

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Choroby zakaźne i pasożytnicze Mononukleoza zakaźna Medycyna chorób zakaźnych Antybiotykoterapia Ból gardła Gardło

Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna, Warszawa

98 poziom zaufania

Jeśli jest Pani zarażona wirusem EBV to Pani zaraża, ale sama już nie zostanie zakażona.
Alkohol nie jest wskazany w połączeniu z antybiotykami.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Ile czasu po przebyciu mononukleozy zarażam? – odpowiada Lek. Paweł Baljon
Seks oralny a ryzyko zarażenia HIV – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Jak zapobiec zarażaniu innych wirusem HPV? – odpowiada Adam Głuszak
Obecność Helicobacter pylori a zarażanie innych – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Jak długo można zarażać anginą? – odpowiada Lek. Paweł Szadkowski
Czy możliwe jest zakażenie się WZW typu A u 22-latki? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Czy wirusem HPV można zarazić się w toalecie? – odpowiada Lek. Klaudia Kuśmierczuk
WZW B a seks – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Czy po takim czasie zarażam kiłą? – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Gierlotka
czy po leczeniu HPV mogę uprawiać seks? – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Gierlotka

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Dziennik covidowy. "Najgorsza była niepewność, ile to potrwa i kiedy się skończy"

Chorowałam na COVID 12 dni. Zaczęło się od bólu pl

Borelioza chorobą dziedziczną i przenoszoną droga płciową? Niepokojące informacje

Nowe informacje na temat boreliozy Najnowsze badan

dr n. med. Romana Rolla-Szczepańska Medycyna chorób zakaźnych, Lublin

umów wizytę

Marcin Czarnecki Medycyna chorób zakaźnych, Ząbkowice Śląskie

umów wizytę

dr n. med. Ewa Siwak Medycyna chorób zakaźnych, Warszawa

umów wizytę

Lek. Marcin Czarnecki Internista, Wrocław

umów wizytę

Trudności z życiem w zgodzie ze sobą i innym

święta są a ja nie potrafię żyć w zgodzie ze sobą i z rodziną :( z nikim się nie potrafię dogadać :( chcę jak najszybciej wyjechać znów z kraju ale jednak chciałbym abym jednak cieszył się z rodziny jak kiedyś i tak samo się z nią dogadywał :( obecnie wszyscy mnie denerwują- ja pewnie ich też. nie ma zgody, nawet przy stole podczas świąt. Dodam, że powoli wychodzę z depresji, wszystko mnie nudzi, nie wykazuje zainteresowania innymi chociaż się staram. Jak się pogodzić ze sobą i z innymi?

MĘŻCZYZNA, 20 LAT ponad rok temu

Depresja Psychologia Relacje

Mgr Sylwia Wiśniewska Psycholog, Warszawa

67 poziom zaufania

Witam,
tak jak Pan wspomina wychodzi Pan z depresji, to nie jest łatwe dla Pana, może także nie być łatwe i dla Pana rodziny. Myślę, ze najważniejsze to dać sobie i rodzinie trochę czasu. Depresja jest chorobą, powoduje pewne zmiany także w mózgu, w przekaźnictwie neuronalnym, na wyjście z której potrzeba nieco czasu. Prócz starań zalecałabym także więcej wyrozumiałości i cierpliwości, dla siebie przede wszystkim. Może warto porozmawiać z rodziną o chorobie, która Pana dotknęła. Z czasem wszystko może wrócić do normy. W razie dodatkowych pytań czy wątpliwości proszę o kontakt bezpośredni na maila (swiśniewska72@gmail.com) lub telefonicznie. Pozdrawiam.

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

72 poziom zaufania

Witaj,
Święta to wbrew pozorom trudny czas i pewnie dla wszystkich w rodzinie.Tak więc,bycie razem nie musi oznaczać tylko podporządkowania się,ani tylko ucieczki.Zawsze można uzyć formuły pośredniej:cieszę się,że mogę z Wami być,albo:bardzo tęskniłem.Możesz porozmawiać o tym,że oddalenie się w samodzielność jest potrzebne,by sprawdzić swoje mozliwości i że odniosłeś w tej dziedzinie sukces,który być może nie byłby możliwy podczas bycia wśród bliskich.
Rodzina niejednokrotnie bardzo cierpi,gdy dziecko zaczyna się oddalać.Jest to jednak sygnał miłości,który może być nawet agresją w momentach krytycznych,choć nie nastawioną na wyrzucenie Cię,lecz zmuszeniem do pozostania.To bardzo trudne przezycie,więc Twój powrót i proponowane wyżej ciepłe słowa o tęsknocie moga dobrze wpłynąc na wszystkich.
Pozdrawiam i trzymam kciuki.