Kreda szkolna a wykończenie organizmu

Witam. Od 4 lat jadłam kredę szkolną. Nie mogłam się od niej powstrzymać i jadłam ją prawie codziennie. Kiedy poszłam do liceum przeżyłam koszmar. W każdej sali są białe tablice na pisaki. Nie było żadnej kredy. Nie jem już od 2 lat, czuję się naprawdę bardzo fatalnie. Moja psychika jest na skraju wytrzymałości. Mój organizm jest wycieńczony. Choruję praktycznie co tydzień. Ciągle ryczę niewiadomo z jakiego powodu. Nawet z głupich ocen mam jakieś dziwne myśli. Potem tylko łapie się za głowę, bo jak można ryczeć z powodu 3, którą mogę poprawić? Mam dziwne nastroje. Kiedyś nie miałam miesiączki przez 5 miesięcy. Mam 18 lat, okres dojrzewania mi mija. Przestałam rosnąć...jestem szczupła, jem regularnie. Nie jestem wegetarianką bo wiem że ograniczenia w jedzeniu to dla mnie bardzo zły pomysł. Dziwi mnie jedno...kiedy byłam w gimnazjum też się bardzo stresowalam ale ta kreda mi pomagała...wszystko było dobrze. Chorowałam raz na kilka miesięcy...a teraz jest ze mną naprawdę źle. Sama się zastanawiam czy studia dzienne to dobry pomysł dla mnie. Czuje się jakbym miała z 60 lat. Muszę coś z tym zrobić, bo się wykończę. Niestety nie wiem co...

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna, Warszawa

98 poziom zaufania

Proszę się na początku pilnie skonsultować z lekarzem psychiatrą.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jaka dieta przy chorobie Hashimoto u 26-latki? – odpowiada Julita Krawczyk
Okres a wegetarianizm – odpowiada Mgr Maria Kreid
Dlaczego od dzieciństwa miewam napady smutku? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak leczyć nerwicę lękową u 37-latki? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Jak zmienić swój stosunek do jedzenia? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Co oznacza brak energii i ciągłe uczucie zmęczenia? – odpowiada Mgr Joanna Wardenga
Czy to może być depresja maniakalna? – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Tonsillektomia a powiększone i zaczerwienione migdałki – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski
Zanik miesiączki a trenowanie baletu – odpowiada Lek. Paweł Baljon
Fobia szkolna uniemożliwia naukę - jak sobie poradzić? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak

artykuły

Tak polscy kardiolodzy dbają o serce. Tej rzeczy unikają jak ognia

Nikt lepiej od specjalistów kardiologii nie wie, j

Przeszła na wegetarianizm. Twierdzi, że to przez koronawirusa

Brytyjka przeszła na dietę wegetariańską, ponieważ

Dziewczyna, która nie je. Jej choroba jest zagadką

Anna ma 29 lat i od 2,5 roku nic nie zjadła i nie

Fobia szkolna?

Witam. Nazywam się Marcin, mam 17 lat i uczęszczam do liceum. Mój problem zaczął się już w pierwszym roku nowej szkoły. Na początku nie było źle, opuszczałem mało godzin, zdarzało mi się to od czasu do czasu bez żadnego konkretnego powodu. A przynajmniej tak mi się wydawało. W II semestrze zostałem wezwany z mamą do wicedyrektor szkoły, w celu wyjaśnienia dużej liczby nieobecnych już godzin. Było ich ponad 100, z czego większość nieusprawiedliwionych. Mama o tym wiedziała. To ja bałem się zanosić usprawiedliwienia, nie lubię i nie chcę załatwiać spraw na forum klasowym. Wszystko zostało wyjaśnione i dobrze się skończyło, wspólnie doszliśmy do wniosków, że dużym moim problemem jest stres. Mama i wychowawca podkreślały, że jestem wrażliwym chłopcem.

W tej chwili jestem w II LO. Moje problemy nasiliły się. W październiku nie było tygodnia, który przechodziłbym cały tydzień do szkoły. Nie było mnie po 2,3 dni w tygodniu. Obiecałem sobie, że w listopadzie będzie lepiej. Nie jest. Sytuacja się powtarza. Najgorsze jest to, że nie robię tego specjalnie. Nie chodzę na wagary. Siedzę w domu i zamartwiam się swoją sytuacją, bo wiem, że mogę i będę miał problemy w szkole. Szkolny pedagog i wychowawca wiedzą o problemie, mam zostać wkrótce skierowany do psychologa. Chciałbym dodać jeszcze, że mój strach przed szkołą jest nieuzasadniony, sam nie wiem, czego się boję. Ale się boję. Po prostu. To ogromny strach. Wieczorem obiecuję sobie, że rano będzie lepiej i pójdę do szkoły. Ale nie chodzę, bo rano zaczyna się koszmar. Boli mnie głowa, brzuch, mam zawroty głowy, ale najczęściej kłuje mnie w różnych miejscach ciała. Czy to głowa, czy jakoś pod płucem, najczęściej w okolicach serca.

To mnie już przerasta. Boję się, że będę niekwalifikowany z niektórych przedmiotów, że nie nadrobię zaległości. O właśnie. Zapomniałem dodać, że czasami, gdy zdarzy mi się pójść do szkoły, zawsze rano, przed wyjściem, dzwonię do mamy i pytam, czy będzie dobrze, potem, gdy już do niej dojadę, dzwonię znowu i powtarzam pytanie. Co mogę zrobić? Czy szkoła może mi pomóc i w razie zdiagnozowania problemu, "przymknąć" oko na nieobecności, indywidualne nauczanie? Bardzo proszę o pomoc :( PS Zapomniałem napisać jeszcze o rodzinie. Sytuację w domu mam dobrą, nie mamy żadnych problemów. Jedynym jest mój problem niechodzenia do szkoły, co męczy już rodziców. Także pojderzewają, że mam fobię.

MĘŻCZYZNA, 17 LAT ponad rok temu

Nerwica Psychiatria Zdrowie psychiczne

Lek. Jan Karol Cichecki

52 poziom zaufania

Witam,

doznania, które Pan opisuje, rzeczywiście noszą znamiona fobii szkolnej. Z tego, co Pan napisał wynika, że dla Pana jest to trudna sytuacja i poszukuje Pan pomocy. Rodzice i wychowawca wiedzą o problemie, w chwili obecnej oczekuje Pan na wizytę u psychologa.

Wydaje mi się, że postąpił Pan słusznie w tej sytuacji - jak sam Pan zauważył, problem nie zniknął sam i postapił Pan bardzo roztropnie, opowiadając bliskim o nim i szukając pomocy. Skoro wychowawca, pedagog i kierownik szkoły już Panu raz pomogli, to wydaje mi się, że będą to postępowanie kontynuować. Myślę, że może Pan podzielić się z nimi swoimi obawami. Najważniejsze, że to Panu zależy na nadrobieniu zaległości. Z pewnością przy takiej Pana postawie jest to możliwe i znajdziecie Państwo sposób, by tego dokonać. W razie potrzeby psycholog będzie mógł wystąpić z prośbą o udzielenie Panu nauczania w formie indywidualnej.

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy przy fobii szkolnej jest możliwość nauczania indywidualnego? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak sobie poradzić z fobią szkolną? – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Fobia szkolna. Co mam zrobić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak poradzić sobie z fobią szkolną u dziecka? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Fobia szkolna? Pomocy! – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Czy mam szkolną fobię? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak zmotywować córkę do chodzenia do szkoły? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy cierpię na fobię szkolną? – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Fobia szkolna i indywidualne nauczanie – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Czy mam objawy fobii szkolnej? – odpowiada Paulina Witek

artykuły

Jednego dnia jest się panem życia, a następnego pacjentem po udarze

- Najgorszy moment był wtedy, gdy obudziłem si

Mały diabetyk coraz lepiej radzi sobie w szkole. Nie zawsze jest bezproblemowo

Brak asystenta, strach przed nieznanym, niechęć ze

Uratujmy życie Mamy

Chciałabym, aby wiek w którym obecnie jestem stano

Dr n. med. Jacek Gajewski Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Dr n. med. Agnieszka Kamińska Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Lek. Ewa Gruszecka Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Agata Todzia Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Problemy szkolne

Nie wiem, co mam robić. Moi koledzy mi dokuczają, poniżają, wyśmiewają się ze mnie, unikają mnie. Każdy dzień jest dla mnie ciężki. Nie wiem, co mam robić, jestem załamany. Tracę siły z dnia na dzień bardziej się stresuję. Moi rodzice i pani wiedzą o tej sprawie, ale to nic nie pomogło. Nie daję sobie rady, jestem tym wszystkim załamany. Proszę, pomóżcie mi. Boję się, że popadłem w załamanie nerwowe.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje Rok szkolny

Mgr Joanna Żur-Teper

60 poziom zaufania

Witam,
proponuję Ci, żebyś jeszcze raz porozmawiał z rodzicami i dokładnie im przedstawił, co czujesz, idąc do szkoły, i w jaki sposób wpływa na Ciebie ta sytuacja. Możesz również zwrócić się o pomoc do pedagoga szkolnego, być może jego interwencja coś zmieni. Spróbuj poszukać pomocy u rzecznika praw ucznia i dyrektora szkoły. Takiej sytuacji nie należy lekceważyć, ponieważ rzeczywiście może prowadzić to do załamania czy nawet depresji.
Jeśli jednak pomimo podjętych starań sytuacja nie ulegnie poprawie, warto pomyśleć o zmianie szkoły, jeśli oczywiście istnieje taka możliwość.
Pozdrawiam serdecznie