CHAD jest chorobą psychiczną o bardzo wyraźnej komponencie genetycznej. Bardzo często choroba pojaqwia się u osób z rodziny pacjenta. Jak zapewne już Pan wie choroba ta charakteryzuje się epizodami depresyjnymi i maniakalnymi. Można przebieg tego schorzenia przyrównać do sinusoidy. Lecząc osobę chorą na CHAD staramy się przede wszystkim istotnie zredukować nasilenie (głębokość) epizodów lekami normotymicznymi podawanymi stale, których zadaniem jest spłycenie epizodów zaburzeń nastroju. Dodatkowo, okresowo włączane są leki adekwatne do aktualnego epizodu - lek p.depresyjny w czasie depresji i neuroleptyk podczas epizodu manii. Obecnie zwiększyła się ilość leków normotymicznych, ale omówienie ich w formie pisemnej jest nieco zbyt obciążające i wymagałoby zbyt długiego wstępu. Odpowiadając na Pana pytanie o szanse na wyleczenie - znaczna grupa pacjentów dobrze odpowiada na dobrane leczenie normotymiczne, którego efektem jest istotne zredukowanie falowania nastroju. Na tyle skuteczne, że praktycznie nie przeżywają epizodów depresyjno - maniakalnych, a jedynie okresy niewielkiej melancholii i bardzo łagodne hipomaniakalne. Trzeba tu podkreślić, że w naturze osób cierpiących na CHAD jest falowanie nastroju, a leki dają jedynie spłaszczenie wychyleń sinusoidy. Dobrze odpowiadający na leczenie pacjenci prowadza całkowicie normalne, pełne życie zawodowe, rodzinne, społeczne bez jakichkolwiek objawów choroby. Niezwykle ważne jest aby miał Pan zaufanego psychiatrę ponieważ w epizodzie depresyjnym przyjmie Pan leki od każdego lekarza, ale w epizodzie manii niezwykle trudno jest przekonać pacjenta do niezbędnej farmakoterapii. Stąd podstawowe jest zaufanie do lekarza, który przekonuje chorego do przyjęcia leku w momencie gdy chory jest pewny swojego doskonałego stanu zdrowia z jednoczesnym przekonaniem o swojej nieomylności. Wzmożone picie alkoholu jest typowe dla epizodów manii i hipomanii, często to dobry sygnał sugerujący pacjentowi, że niezbędna jest pilna konsultacja u prowadzącego psychiatry. W końcu ostatnie pytanie - czym bardziej zaangażowany będzie Pan we wszelkiego rodzaju aktywności społeczne tym łatwiej będzie Panu utrzymać adekwatny dla Pana poziom funkcjonowania. Na koniec - bez farmakoterapii choroba ta potrafi dokonać dramatycznych spustoszeń w życiu pacjenta i jego rodziny. Proszę nie rezygnować z regularnej współpracy z psychiatrą.
