Zaburzenia depresyjne oraz maniakalno-depresyjne ChAD

Witam. Od ponad roku miałem zdiagnozowane zaburzenia depresyjne, obecnie od stycznia zdiagnozowano u mnie zaburzenia maniakalno-depresyjne CHAD, ale chorowałem znacznie wcześniej. Mam kłopoty z zasypianiem mimo zażywania 3x25mg Perazinu, mam kłopoty z zaśnięciem, a jak zasnę budzę się wylękniony. W życiu codziennym mam dużo kłopotów - brak pracy mimo wyższego wykształcenia i doświadczenia zawodowego + zdrowotne. Czy można ubiegać się o stopień niepełnosprawności pozarentowy przy tej chorobie?
MĘŻCZYZNA, 31 LAT ponad rok temu

Wszystko jest uzależnione od przebiegu choroby. Samo rozpoznanie CHAD nie jest powodem do orzeczenia stopnia niepełnosprawności. Rok trwania cbhoroby jest dość krótkim okresem obserwacji, ale jeśli w tym czasie doświadczył Pan zarówno epizodu depresyjnego jak i manii, a obecnie jak rozumiem ponownie nie jest Pan w stanie remisji może Pan ubiegać się o skierowanie do ZON (zespół orzekania o niepełnosprawności). Zaświadczenie powinien wystawić leczący Pana psychiatra, dobrze widziane jest również bdanie psychologiczne określające Pana profil osobowości np w badaniu MMPI. Proszę rónież porozmawiać z prowadzącym psychiatrą na temat leczenia bo jeśli nadal odczuwa Pan objawy choroby to pewnie zasadne byłoby skorygowanie leczenia. Obecnie standartem jest stosowanie w Pana schorzeniu leku normotymicznego z dodatkowo włączanymi przejściowow lekiem p.depresyjnym w epizodzie depresji i neuroleptykiem podczas manii. Niektóre neuroleptyki nowej generacji mają również działanie normotymiczne i stosuje się je bez przerwy. CHAD jest chorobą przewlekła, ale dobrze leczona u ogromnej rzeszy pacjentów nie wpływa na poziom funkcjonowania zawodowego, społecznego i w końcu rodzinnego. Niezbędne jednak jest aby znalazł Pan psychiatrę, któremu będzie Pan ufał zwłaszcza podczas epizodu manii i zastosuje się Pan do jego zaleceń pomimo przekonania o bzdurności interwencji medycxznej (typowa postawa dla osoby w manii).

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Psychoza maniakalno-depresyjna...?

Jestem nastolatką. Nigdy nie miałam wyjątkowo zawiłych, jak i rozległych problemów natury psychologicznej, za wyjątkiem występującej w dzieciństwie ablutomanii. Był to wyjątkowo ciężki okres w moim życiu, połączony z wieloma fobiami i lękami, zupełnie bezpodstawnymi. Teraz, mając lat 18, mam problemy osobowościowe. Częste zmiany nastroju: od euforii, ekstazy, satysfakcji, szaleńczej radości i spełnienia, aż do okresu przejściowego - nienaturalnego spokoju i melancholii, następnie poczucia żałości, myśli samobójczych, braku apetytu lub wręcz przeciwnie, bezsenności, izolacji społecznej, depresji, bezgranicznego smutku i uczucia osamotnienia i braku wsparcia, co staje się wyjątkowo ciężkie dla młodej osoby, w szczególności w okresie przedmaturalnym, co często owocuje afektem, wybuchami wściekłości, impulsywnym usposobieniem i agresją. Nigdy nie konsultowałam się w tej sprawie z żadnym specjalistą, nigdy nie szukałam jakiejkolwiek pomocy czy rady, jednak dziś po prostu nie widzę innego wyjścia. Jak mogę temu zaradzić? Czy jest potrzebna konsultacja z psychiatrą, czy wpierw z psychologiem? Pozdrawiam serdecznie i czekam z niecierpliwością na odpowiedź. ~ Opheliac.

KOBIETA ponad rok temu

Witam serdecznie,

W tej sytuacji polecam Pani jako pierwszą - konsultację z lekarzem psychiatrą, który przeprowadzi diagnostykę różnicową, a po postawieniu rozpoznania, wskaże dalsze postępowanie. Opisywane przez Panią objawy chwiejności emocjonalnej mogą sugerować zaburzenia afektywne dwubiegunowe, ale powinny być różnicowane z innymi przyczynami, m.in. cechami osobowości. W przypadku zaburzeń afektywnych najprawdopodobniej wskazana będzie farmakoterapia, np. lekami normotymicznymi. Jeśli problemy mają głównie naturę psychologiczną, wskazana będzie psychoterapia.

Z pozdrowieniami

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak leczyć psychozę maniakalno-depresyjną?

Witam, od kilku lat leczę się na psychozę maniakalno depresyjną, leczyłam się już u kilku lekarzy. Leki przeciwdepresyjne nie działają. Mam napady płaczu i złości i nawet jak na drugi dzień mam iść do pracy to nie jestem w stanie i biorę wolne. Ciągle przez to mam problemy i teraz ciężko mi znaleźć nową pracę. Nie wiem co robić, bo żadne leki nie pomagają i lekarze też nic nie mogą poradzić. Co jeszcze może pomóc? Pozdrawiam.
KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Jeżeli jest to rzeczywiście choroba, o której Pani pisze to na pewno trzeba brać leki, tylko należy znaleźć taki lek, który na Panią zadziała. Jeśli to nie jest "psychoza maniakalno-depresyjna", wówczas może być problem ze znalezieniem odpowiedniego leku i warto rozejrzeć się za psychoterapią. Trzeba tylko znaleźć osobę, która ma potwierdzone kwalifikacje przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne albo Psychiatryczne. Wówczas lek może wspomagać tylko proces psychoterapii.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty