W niektórych wyjątkowo szczególnych przypadkach choroby alkoholowej, osoba nadużywająca alkoholu może być zgłoszona na przymusowe leczenie alkoholizmu. Tego rodzaju zgłoszenia może dokonać w zasadzie każdy z nas.
W celu poddania kogoś przymusowemu leczeniu z alkoholizmu należy zgłosić odpowiednio udokumentowany wniosek do Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.
Wniosek winien być zgłoszony w miejscu zamieszkania bądź pobytu osoby, do której się on odnosi. Komisja po otrzymaniu owego dokumentu ma prawo skierować osobę na nim zgłaszaną na badanie stwierdzające fakt nadużywania przez nią alkoholu.
Dosyć istotnym czynnikiem w tym przypadku jest również wykonanie tzw. wywiadu środowiskowego przez jednego z pracowników Komisji.
Biegły badający chorego może orzec, jakiego rodzaju leczenie odwykowe winno być zastosowane wobec badanej przez niego osoby. Nie mniej jednak umieszczenie chorego w placówce, w której świadczona jest usługa typu przymusowe leczenie alkoholizmu leży w gestii sądu.
Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż wniosek ze strony rodziny chorego na chorobę alkoholową nie może być zgłoszony bezpośrednio do sądu.
Obowiązuję tu jasno określona procedura mówiąca o tym, iż właściwym organem złożenia wniosku w sądzie jest wspomniana komisja alkoholowa lub prokurator działający zazwyczaj na podstawie zgłoszenia rodziny i świadków.
Umieszczenie w zamkniętej placówce odwykowej osoby w znaczny sposób nadużywającej alkoholu ma na celu chronienie zarówno jej samej jak i najbliższych członków rodziny. Przymusowe leczenie alkoholizmu pozwala na znaczne ograniczenie wielu niebezpiecznych działań ze strony uzależnionego.
W przypadku wystąpienia objawów choroby alkoholowej i nieustannymi ciągami pijackimi uzależnionego, dosyć często istnieje możliwość zaobserwowania roztrwaniania rodzinnego dorobku życia. Stosując leczenie zamknięte ograniczone zostaje tego rodzaju działanie.
Alkoholizm jest jedną z chorób dotykających równie mocno samego chorego jak i jego najbliższe otoczenie. W przypadku wystąpienia objawów tej choroby nie można powiedzieć, że dotyka ona tylko i wyłącznie samego chorego.
