Rozpoczęcie psychoterapii jest bardzo do dobrą decyzją. Pobyt w szpitalu oczywiście pomaga nam stanąć na nogi, jednak by uzyskać długotrwałą poprawę konieczna jest praca terapeutyczna. Życzę powodzenia! Pozdrawiam!
Myślę,że podjęcie psychoterapii jest dobrym pomysłem. Podczas spotkań z terapeutą będzie Pan miał możliwość odkrywania źródeł swoich problemów i szukania możliwych rozwiązań.
Witam,
zachęcałabym do wyjaśniania wszelkich kwestii z osobami prowadzącymi leczenie. Nie do końca mam jasność czy jest to leczenie wyłącznie farmakologiczne czy także jakiś rodzaj terapii grupowej, być może. Pisze Pan o terapii w szpitalu, muzykoterapii, psychorysunku, to wskazywało by na terapie grupową, choć tylko się domyślam. Generalnie terapia grupowa jest formą oddziaływania, która może mieć dużą moc oddziaływania, jednak tutaj bardzo wiele także zależy od Pana. Terapia grupowa, choć doskonale zdaję sobie sprawę, z tego, że niesie duże wyzwania, może nie być łatwa i nie wyjątkowe, a może nawet typowe, są w niej uczucia zniechęcenia itp. w Pana sytuacji mam wrażanie może być niezwykle cenna. Co bardzo ważne zawsze zachęcam do dzielenia się tymi przeżyciami, wątpliwościami w terapii najlepiej, bądź jeśli to zbyt trudne przynajmniej z terapeutami w rozmowie indywidualnej, jeśli to możliwe. Zasada grupy terapeutycznej jest generalnie taka, że udział w grupie może wzbudzać emocje, ale także niezwykle ważnym jest to, żeby tymi emocjami na tej własnie grupie się dzielić. Proszę wierzyć, ze ta zasada jest sformułowana dla Pana dobra! Mam pewien dystans co do rozpoczynania indywidualnej terapii, podczas gdy osoba jest w grupie. Także jeśli przez specjalistów zalecana jest terapia grupowa, może być ona bardziej cenna niż indywidualna. Nie rzadko bywa także i tak, że to co może najbardziej pomóc bywa trudne. Zachęcam do refleksji nad tymi sprawami. Nie ważne jak poprowadził Pan swoje sprawy, chciałabym tylko przekazać, taką informację, że warto jednak, nawet pomimo wynikających z tego frustracji ufać Państwowej Służbie Zdrowie w zakresie ochrony zdrowia psychicznego. Wiem, że zwykle specjaliści pracujący tam, starają się pozostawić otwartą drogę, warto z tego korzystać, to na prawdę dobrzy specjaliści. Jeśli pojawiają się frustrację, to warto o nich mówić. Pozdrawiam i życzę powodzenia.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Utrata radości z życia po stracie pracy – odpowiada Mgr Sylwia Wiśniewska
- Jak podnieść samoocenę i poczucie własnej wartości? – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
- Terapia długoterminowa a terapia behawioralna – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
- Niskie poczucie własnej wartości i brak pewności siebie – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Obniżające się poczucie własnej wartości w małżeństwie – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
- Jak poradzić sobie z niska samoocena i uczuciem senności? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Lęk, obniżone poczucie własnej wartości i bezradność – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
- Niska samoocena i brak akceptacji własnej orientacji seksualnej u osoby homoseksualnej – odpowiada mgr Katarzyna Binder
- Niskie poczucie własnej wartości – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
- Nieśmiałość, niska samoocena i małe poczucie własnej wartości – odpowiada Mgr Patrycja Stajer