Objawy fobii społecznej czy osobowości neurotycznej?

Witam, mam 20 lat, rozpocząłem obecnie studia w Krakowie. Chciałbym zapytać, które z zaburzeń można wykluczyć (fobię społeczną/osobowość neurotyczna) lub czy też dolega mi coś innego. Od dłuższego czasu borykam się z nieuzasadnionym lękiem przed ludźmi i niektórymi czynnościami, w których nie czuję się pewnie. Zawsze obawiam się, że coś może pójść nie tak jak trzeba, że się ośmieszę przed innymi ludźmi, lub że ktoś mnie nie polubi. Przyznam, że nie lubię, gdy ktoś okazuje mi niechęć do mojej osoby. Innymi wydającymi się być absurdalnymi sytuacjami, mogą być te które opiszę. Jedną jest to, że pewnego dnia spóźniłem się na autobus... mogłem jechać na inne zajęcia autobusem, który był za chwilę i spóźniłbym się trochę na ćwiczenia, jednak ja się bałem czy wszystko będzie w porządku. Inna sytuacja ze szkoły średniej. Nigdy nie jadałem drugiego śniadania w okresie szkoły średniej, bo nie mogłem się przemóc lub się obawiałem czegokolwiek, jakbym wyjął śniadanie i zaczął jeść. Sytuacji podobnych do tych mógłbym wymienić jeszcze wiele. Często również omijałem przystanki autobusowe, na których było dużo ludzi. Zawsze omijałem wtedy przystanek drugą stroną. Obecnie staram się "wymigać" od zajęć z wychowania fizycznego. Obawiam, że może coś pójść nie tak z mojej strony. Nie wiem dlaczego też często wpadam w zły nastrój, wręcz podły. Gdy rozmawiałem z koleżanką, gdy ta zaczęła opowiadać o swoim koledze/przyjacielu ja nie do końca wiedząc wpadłem w zły humor i nastrój. Obecnie nie uważam się za jakąś godną uwagi lub interesującą osobę. Doszło kilka razy do samookaleczenia (jednak nie ciąłem się w "typowym" miejscu jakim jest ręka, lecz po nodze). Chciałbym powiedzieć bliskim, rodzinie że mam problem z tym, że nie ogarniam sytuacji i stresów związanych ze szkołą. Jednak nie chcę by powiedzieli "nic ci nie jest". Nie wiem jak mogę się za to zabrać. Nie chcę patrzeć jak życie mi ulatuje jak woda, między palcami.