Popadanie w depresję u 23-latki

Witam. Mam prawie 23 lata. Niestety od jakiegoś czasu nie chce mi się żyć. W sumie nie mam dla kogo. Nie mam chłopaka, nie cieszy mnie nic. Nie mogę patrzeć na siebie. Codziennie płaczę z byle czego. Gdyby nie praca to praktycznie nie wychodziłabym z domu, bo się boję ludzi. Ich spojrzenia, reakcji, śmiechów, kpin. Nie radzę sobie z tym. Wściekam się o bałagan w pokoju, w domu, że nie mam swojego życia. Tylko dom-praca-sprzątanie. Częściej myślę o śmierci, ale zabić się nie mam odwagi. Co robic?

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Depresja Psychologia Zaburzenia depresyjne

Co łączy bezsenność z depresją?

Czy depresja wpływa na zaburzenia snu? Psychiatra dr n. med. Michał Skalski wyjaśnia, jaki jest związek między depresją a bezsennością. Tłumaczy również, jaki charakter ma bezsenność w depresji.

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

78 poziom zaufania

Witaj! Jak najszybciej udaj się do specjalisty który zajmuje się leczeniem depresji - psychoterapeuta, psycholog, psychopedagog. Do takiego rodzaju problemu niezbędna jest pomoc z zewnątrz. Przy okazji rozmawiaj o swoim problemie z rodziną.

Pozdrawiam Cię serdecznie. Gdybyś potrzebowała porad bezpośrednich zapraszam do korespondencji.
http://psychopedagog.eu

Mgr Anna Suligowska Psycholog, Gdynia

63 poziom zaufania

Witam Panią
Zachęcałabym Panią do skorzystania z konsultacji u psychoterapeuty. Pisze Pani o dosyć poważnym problemie że nie chce się Pani żyć, nie ma Pani energii, ma Pani małą ochotę na kontakty z innymi. Jest Pani dosyć młodą osobą a psychoterapia mogłaby pomóc uwierzyć w siebie, pokonać swoje lęki, brak chęci. Być może potrzebna byłaby także konsultacja u psychiatry i leczenie farmakologiczne. Jeżeli nie ma Pani odwagi skorzystać z konsultacji u psychoterapeuty to zachęcam do kontaktu z Ośrodkiem Interwencji Kryzysowej gdzie całodobowo dyżurują psycholodzy.
Anna Suligowska

Mgr Bohdan Bielski Psycholog, Warszawa

51 poziom zaufania

Witam Panią, przedstawia pani bardzo smutny obraz. Trudno domyślić się, co może być przyczyną takiego nastroju i nawet myśli o śmierci, a w takim przypadku nawet szkoda czasu na korespondencję. Najważniejsze jest, żeby udać się do psychologa bądź psychiatry - najlepiej w rejonowej Poradni Zdrowia Psychicznego - nie obowiązuje rejonizacja ani skierowanie - i opowiedzieć o swoich problemach. Być może wystarczy pierwsza rozmowa i podejmie Pani psychoterapie, być może będzie potrzebne wspomaganie lekami antydepresyjnymi. Ważny jest czas, więc namawiam na szybką decyzję. Pozdrawiam