Nienawiść do szkoły od dzieciństwa

Nie znoszę szkoły nie tak ze jej sie boje czy cos ale po prostu jej nienawidzę, mam mdłości każdego dnia rano , nie chce mi sie wgl wstawać , płacze gdy sobie o niej pomyśle , niechce chodzić mimo tego ze nawet mam przyjaciół i lubię nauczycieli poprostu dla mnie szkoła to jest stracony czas problem zaczął sie od 1 klasy podstawówki . W szkole zupełnie inaczej sie zachowuje niż w domu naprzyklad w szkole wszystkich wyzywam i przeklinam . Poprostu nie lubię przepływac w towarzystwie . Co robic?

KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Nudności Psychologia

dr n. med Monika Łukaszewicz Internista, Gdańsk

91 poziom zaufania

Potrzebuje Pan/Pani pomocy psychologicznej. Należałoby zgłosić się do psychologa. Terapia może być długotrwała.

Mgr Anna Suligowska Psycholog, Gdynia

56 poziom zaufania

Witam Panią
Pisze Pani o problemie, który dosyć długo już trwa, i chyba narasta, narasta aż do Pani wybuchów w domu. Rozumiem że może Pani nie lubić przebywać w towarzystwie, natomiast może warto by razem z psychoterapeutą zastanowić się jak poprawić sobie swój komfort życia.
pozdrawiam
Anna Suligowska

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Skontaktować się na żywo z jakimś psychologiem.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Strach przed chodzeniem do szkoły – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Co robić, kiedy syn nie chce chodzić do szkoły? – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Nienawiść w stosunku do ludzi – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Stres związany ze szkołą – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Boję się swoich uczniów - czy to normalne? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nienawidzę szkoły. Co robić? Dłużej już nie wytrzymam – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak sobie radzicz tą niechęcią chodzenia do szkoły? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Jak pomóc zasnąć 9-latkowi? – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska
Lęk u 6-latka związany z oddawaniem moczu – odpowiada Mgr Anna Suligowska
Jestem chora? – odpowiada Dr n. med. Anna Zofia Antosik

artykuły

Mały diabetyk coraz lepiej radzi sobie w szkole. Nie zawsze jest bezproblemowo

Brak asystenta, strach przed nieznanym, niechęć ze

Stres szkolny - objawy, przyczyny, skutki, reakcje na stres

Szkoła wywołuje jeden z podstawowych rodzajów napi

Brak przyjaciół w klasie a depresja

Osamotnione, smutne i samotne w szkole dzieci to c

Nienawiść do ludzi

Nienawidzę siebie, nie potrafię lub nie chcę ,,otworzyć" się na ludzi...

ponad rok temu

Psychologia

Mgr Ewelina Balcerowska-Mróz Psycholog, Radom

28 poziom zaufania

Bardzo poważne stwierdzenie, ale i niesamowicie ogólne. Trudno cokolwiek wskazać, podpowiedzieć, jeśli brakuje podstawowych informacji o człowieku. Ale podjął Pan/Pani temat, więc mogę przypuszczać, ze opisany stan Panu/Pani doskwiera. Myślę, ze warto rozważyć wizytę u psychologa, który może na żywo pozyska więcej informacji i będzie mógł jakoś pomóc, wskazać kierunek działania. Proszę pamiętać, ze o lepsze życie zawsze warto walczyć. Pozdrawiam.

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Witam Serdecznie,

To już mały krok w kierunku otwarcia się na ludzi, kiedy zostało to wypowiedziane...

Zachęcam do zbudowania chociaż jednej ważnej relacji, w czym pomocna mogłaby być zwyczajna rozmowa z psychologiem

Życzę dobrych ludzi wokół,
Irena Mielnik-Madej

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czuję się obco wśród ludzi – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Samotność i tęsknota za bliskością – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Skłonność do ziewania u ludzi – odpowiada Piotr Bochański
Brak chęci do życia u 15-latki – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska
Rozwód rodziców i myśl o samobójstwie – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
O czym świadczą realne sny? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Pojawienie się pokrzywki w wyniku stresu – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Co powoduje częste bóle głowy i senność? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Uzależnienie od seriali – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Nienawiść do zakochanych par – odpowiada Mgr Kamila Drozd

artykuły

Analiza żywej kropli krwi, czyli jak ludzie dają się nabrać

Jeśli jesteś ciekawy w jakiej kondycji jest twój o

Na czym polega terapia śmiechem? (WIDEO)

-Witam ponownie, dzień dobry lato WP, teraz por

Piotr Pogon: człowiek jest istotą przekorną, a życie - cudem

Piotr Pogon jest maratończykiem, biegaczem charyta

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

umów wizytę

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

umów wizytę

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Barbara Dziura Psychologia, Jedlicze

umów wizytę

Nienawiść do siostry

Dzień Dobry ! Nie panuję nad swoimi emocjami. Mam starszą siostrę , której nienawidzę i najchętniej bym ją zabiła . Często mówię za dużo , a jak się zdenerwuję to jeszcze gorzej . Kilka razy podniosłam na nią rękę , ale jej nie uderzyłam. Mamy niestety razem pokój . Nienawidzę jej ! Jeszcze zawsze to ona uważana jest za wzór itp , a to ja jestem ta najgorsza . Matka i ojciec także trzymają jej stronę i to ja zawsze jestem potworem . Co robić , pomocy !

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Psychologia Emocje

Mgr Anna Suligowska Psycholog, Gdynia

56 poziom zaufania

Witam Panią
Opisuje Pani swoją emocjonalną relację z siostrą. Jak rozumiem to jest ona napięta, trudna i pełna różnych uczuć. Być może rozwiązaniem byłoby aby Pani skorzystała z psychoterapii podczas której wspólnie z psychoterapeutą mogłaby Pani popracować nad swoimi emocjami.
życzę powodzenia Anna Suligowska

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Polecam zorganizować "spotkanie rodzinne" (tj. Pani, Pani siostra i rodzice), na którym powie Pani współdomownikom otwarcie o swoich uczuciach, o swoich planach, celach, tym co chciałaby zmienić, ale także o tym, co jest dla Pani ok. Być może napięta relacja i emocje z nią związane wynika z braku otwartości i Pani frustrowanych potrzeb. Proszę zatem zastanowić się na początek czego oczekuje Pani od relacji z domownikami, co chciałaby zmienić. Potem proszę odbyć wspólne z nimi, szczere, otwarte i autentyczne spotkanie pozbawione krytyki i oskarżeń.
Jeżeli jednak takie spotkanie nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, proszę pomyśleć o zgłoszeniu się na konsultację psychologiczną, podczas której wraz ze specjalistą omówi Pani swój problem i wspólnie przepracujecie je w zdrowy i racjonalny sposób tak, aby negatywne emocje nie miały na Panią autodestrukcyjnego wpływu. Powodzenia!