Najwyraźniej słowa, które padły z ust partnera były dla Pani nie tylko bardzo bolesne, ale również działające w bardzo silny sposób na Pani samoocenę i pewność siebie.
W tym momencie najważniejsze jest, aby nie porównywała się Pani do innych, lecz znów wróciła do równowagi i pewności opartej o własne przymioty i możliwości (gdy porównujemy się z innymi nasza samoocena jest chybotliwa, niepewna - jest bowiem możliwość, iż porównamy się do kogoś, kto w jakimś stopniu będzie "bardziej od nas...". Budowanie samooceny na porównaniach z innymi osobami jest krótkofalowe). Proszę myśleć o sobie, o swoich doświadczeniach i tym, co ma w sobie najlepsze, dzięki czemu zacznie Pani czuć się lepiej i nie będzie się zadręczać.
Dodatkowo proponuję pomyśleć nad swoimi osobistymi celami - czy chce coś w swoim życiu zmienić, jeśli tak - w jaki sposób, jak do tego dotrzeć itd. Być może takie zrewidowanie osobistych celów pomoże również zmienić coś w Pani relacji z partnerem.
Drugą sprawą - równie ważną - jest Pani relacja z partnerem. Porozmawiajcie o swoich oczekiwaniach wobec siebie, na spokojnie, bez kłótni. Otwarta, szczera rozmowa przynosi często nowe rozwiązania - o ile zostanie przeprowadzona spokojnie, bez stosowania tzw. "dużych kwantyfikatorów" (np. Ty zawsze! Na Ciebie nigdy nie można liczyć! Nic, nigdy, wszędzie, wszystko itd). Porozmawiajcie o tym jak widzicie siebie za 5-10 lat, jakie macie wspólne plany itd.
Być może w poukładaniu pewnych waszych spraw potrzebna będzie konsultacja ze specjalistą z zakresu terapii par - do czego namawiam, jeżeli wasz konflikt będzie nadal eskalował. Powodzenia!
