Przyczyna złego samopoczucia fizycznego i psychicznego
Witam, mam 23 lata, od pewnego czasu ponownie czuję się źle
fizycznie i psychicznie. Piszę ponownie, ponieważ odkąd pamiętam zawsze coś mi
jest. Kiedy miałam ok. 12 lat zaczęłam miewać silne bóle głowy - praktycznie codziennie. Po kilku
wizytach u neurologa, po badaniu EEG, prowadzeniu
kalendarza z bólami głowy, lekarz zalecił mi picie kawy. Następnie pamiętam
okres, kiedy miałam jakieś napady lękowe, szczególnie kiedy z młodszą siostrą
zostawałyśmy same w domu (rodzice pracowali), przy tym pojawiały się duszności,
silne bicie serca. Później przyszedł czas na omdlenia. Następnie miałam
złe relacje z ojcem, bałam się
zostawać z nim sama (to był okres dojrzewania), kiedy miało do tego dojść,
miałam silne ściskanie w gardle i znowu kołatanie serca, lekarz
stwierdził, że jestem za młoda, aby mieć takie objawy. Później pojawiły się
problemy (na ten czas wydaje mi się po prostu z dojrzewaniem), częste wybuchy
płaczu, kłótnie, próby ucieczki z domu, czasami myśli samobójcze. W liceum
pogorszyła mi się pamięć i koncentracja, czasami zapominałam jak się nazywają
podstawowe rzeczy, odkładałam cukier do lodówki, książki do łazienki itp.
Znacznie też schudłam. Bardzo często wtedy chciało mi się spać. Kiedy
przychodziłam ze szkoły, musiałam się przespać, wręcz padałam mimowolnie na
łóżko i zasypiałam, to samo było po jedzeniu, szczególnie obfitym posiłku.Podczas
jakichś tam okresowych badań wyszło, że mam za dużą wartość cukru na czczo we
krwi, badania powtarzane były takie same, zrobiona krzywa cukrowa, po której
wyszło, że po obciążeniu glukozą cukier spada. Trafiłam do diabetologa,
który zaproponował hospitalizację, jednak byłam po 1 roku studiów przed sesją i
odmówiłam. Miałam zgłosić się w czasie wakacji, jednak do tej pory (5 rok
studiów) tego nie zrobiłam. W trakcie studiów natomiast pojawiały się jeszcze
sytuacje bezsilności, płaczu, uczucie beznadziejności itp. Cały czas studiuję i
pracuję, ponieważ muszę sama się utrzymać i nie mogę liczyć na żadną pomoc
materialną z niczyjej strony. 1,5 roku temu miałam zapalenie
wyrostka, po którym schudłam 7 kg w ciągu miesiąca. Udało mi się
odrobić z 4 kg, ale niestety ostatnio cały czas chudnę. Mimo tego iż mam apetyt
i jem normalnie. Ważę 49 kg przy wzroście 173. Lekarz medycyny
pracy przy okazji
badania zwrócił mi uwagę, że jego zdaniem jestem klasycznym przykładem tarczycy
(nie pamiętam jakiej) i wysłał po skierowanie na badania do lekarza POZ. Lekarz
POZ odmówił, twierdząc, że żadnej tarczycy nie widzi. Rok temu dowiedziałam
się, że mam torbiel III komory mózgu (6 mm). Jak na razie czekam na powtórzenie rezonansu.A teraz to co
dzieje się ówcześnie: mam często napady płaczu, czasami pojawiają się znikąd, czasami
po jakichś negatywnych emocjach, zazwyczaj trwają
długo i ciężko mi się uspokoić. Pojawiły się też lęki bycia samej w nocy. Jak już wspomniałam,
ciągle chudnę. Ostatnio od ok. 5 miesięcy znowu pojawia się ucisk za mostkiem,
bicie serca, ściskanie w szyi. Dokładnie wczoraj w pracy nagle dostałam silnego
i szybkiego bicia serca, później poczułam jak robi się gorąco w mózgu i
zrobiłam się strasznie czerwona na twarzy. Prawie tego nie pamiętając, poszłam
usiąść, wtedy zdrętwiały mi palce u lewej reki i poczułam mrowienie na ustach.
(Jakiś czas temu zdarzało mi się drętwienie ud, od tak po prostu, np. idąc).
Dodatkowo ciągle jest mi zimno, mam takie okresy, że np. oddaję mocz średnio co
2 godziny, a codziennie mam 2-3 luźne stolce, czasami, ale rzadko zaparcia. Bardzo wypadają
mi włosy i łamią się paznokcie. Nie wiem, czy jest mi po prostu psychicznie i
fizycznie źle, czy może to jakaś konkretna dolegliwość? Będę wdzięczna za
jakąkolwiek wskazówkę, czy coś mogę dla siebie zrobić? Czy ktoś może mi pomóc?
